Станіслаў Казімір Касакоўскі

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Касакоўскі.

Станіслаў Казімір Касако́ўскі (польск.: Stanisław Kazimierz Kossakowski; 3 ліпеня 1837, в. Вайткушкі, Вількамірскі павет, Віленская губерня — 4 лістапада 1905) — генеалог і мемуарыст^[4].

Станіслаў Казімір Касакоўскі
польск.: Stanisław Kazimierz Kossakowski
Дата нараджэння	3 ліпеня 1837(1837-07-03)[1]
Месца нараджэння	Вайткушкі[d], Вількамірскі павет, Расійская імперыя[2]
Дата смерці	4 лістапада 1905(1905-11-04)[1] (68 гадоў)
Месца смерці	Вайткушкі[d], Вількамірскі павет, Ковенская губерня, Расійская імперыя
Грамадзянства	Расійская імперыя
Бацька	Станіслаў Шчэнсны Касакоўскі[d]
Маці	Аляксандра Лаваль[d]
Жонка	Аляксандра Караліна з Хадкевічаў[d]
Дзеці	Міхал Станіслаў Касакоўскі[d], Ян Касакоўскі[d], Аляксандра з Касакоўскіх[d], Юзаф Касакоўскі[d] і Соф’я з Касакоўскіх[d]
Род дзейнасці	фатограф, геральдыст, генеалог
Навуковая сфера	генеалогія[3] і геральдыка[3]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Паходзіў са шляхецкага роду Касакоўскіх. Сын Станіслава Шчэнснага Касакоўскага, старшыні Герольдыі Каралеўства Польскага^[4].

У 1858 годзе па пратэкцыі бацькі атрымаў чыноўніцкую пасаду ў Герольдыі. У 1865—1867 гадах займаў пасаду віцэ-рэферэндара Дзяржаўнай рады Каралеўства Польскага, быў членам Рэгулявальнага камітэта Варшавы, меў званне камергера^[4].

У 1876—1885 гадах — ганаровы міравы суддзя Вількамірскага павета^[4].

Валодаў маёнткамі Вайткушкі, Вялікая Бераставіца, Ляхавіцкім графствам з мястэчкам Ляхавічы, а таксама зямельнымі ўладаннямі ў Расіі^[4].

Актыўна ўдзельнічаў у тэатральным жыцці Вільні і Варшавы, быў адным з пачынальнікаў фатаграфіі ў краі^[4].

Навуковая дзейнасць

Займаўся даследаваннем генеалогіі і гісторыі шляхецкіх родаў Вялікага Княства Літоўскага і Польшчы (у тым ліку Касакоўскіх, Хадкевічаў, Гедройцаў, Чацвярцінскіх), якія былі сабраны ў «Гістарычна-генеалагічных манаграфіях» (у выданні ўдзельнічаў і Ю. Бляшчынскі)^[4].

Касакоўскі крытычна абагульніў навуковыя звесткі папярэднікаў і быў першым генеалогам, хто шырока выкарыстоўваў дакументы Галоўнага архіва старажытных актаў у Варшаве, а таксама матэрыялы прыватных архіваў Беларусі і Літвы^[4].

Шмат матэрыялаў пра шляхту ВКЛ даслаў Т. Жыхлінскаму для шматтомнай працы «Залатая кніга польскай шляхты» і А. Банецкаму для «Польскага гербоўніка»^[4].

Яго працы вызначаюцца дакладнасцю, багатай інфармацыяй і крытычным аналізам папярэдніх даследаванняў. Пакінуў мемуары і дзённікі^[4].

Творы

• Monografie historyczno-genealogiczne niektórych rodzin polskich. — Warszawa, 1859—1872 (T. 1, 2 wyd. 1876).
• Trzeci Maj i Targowica. — Kraków, 1890.
• Wspomnienia z przeszłości spisane dla dzieci i wnuków: Wyjątki // Materiały do biografii, genealogii i heraldyki polskiej. — Buenos Aires – Paryż, 1974. — T. 6.