Эдмунд Леапольдавіч Фрык

Эдмунд Леапольдавіч (Эдмунд Эміліян) Фрык (15 кастрычніка 1840, Гродзенская губерня — каля 1920, Каўнас) — літоўскі і беларускі інжынер, архітэктар. Бацька літоўскага архітэктара Эдмунда Альфонса Фрыка  (літ.).

Эдмунд Леапольдавіч Фрык
Дата нараджэння	15 кастрычніка 1840(1840-10-15)
Месца нараджэння	Гродзенская губерня, Літоўскае генерал-губернатарства, Расійская імперыя
Дата смерці	каля 1920
Месца смерці	Коўна, Літва
Дзеці	Edmundas Frykas[d]
Альма-матар	Слуцкая гімназія Пецярбургскае будаўнічае вучылішча (1863)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Фрык.

Біяграфія

Нарадзіўся 15 кастрычніка 1840 года ў Гродзенскай губерні ў шляхецкай сям’і рэфармацкага веравызнання  (англ.). Пасля заканчэння курсу ў Слуцкай кальвінісцкай гімназіі паступіў у 1858 годзе ў Пецярбургскае будаўнічае вучылішча. Адтуль выпушчаны ў 1863 годзе са званнем архітэктурнага памочніка і з правам на чын X класа. Службовую дзейнасць Э. Фрык пачаў у пермскай будаўнічай і дарожнай камісіі, а з пераўтварэннем яе ў будаўнічае аддзяленне губернскага праўлення складаўся малодшым інжынерам. З 1870 года Э. Фрык прылічыўся да Міністэрства ўнутраных спраў і адкамандзіраваны ў галоўнае таварыства расійскіх чыгунак на пасаду начальніка дыстанцыі Варшаўскай чыгункі. Тут праслужыў да 1890 года.

Некаторы час Э. Фрык складаўся пры Тэхнічна-будаўнічым камітэце  (руск.) і займаўся прыватнымі працамі. У 1895—1899 гадах займаў пасаду віцебскага губернскага інжынера  (руск.). З перапынкамі з 1875 года жыў у Каўнасе, дзе займаўся прыватнай архітэктурнай практыкай^[1]

Праекты

Расонская сядзіба

Пабудовы па яго праектах:

• Водазабеспячэнне будынкаў на чыгуначнай станцыі Кайшадорыс, 1883 год.
• Каўнаская цэнтральная электрастанцыя  (літ.), 1900, не захавалася
• Сядзіба С. Гласка бліз Расонаў, 1904 год^[2].
• Другі шлях па лініі Лібава-Роменскай чыгункі Лянтварыс-Каўнас, 1878 год.
• Конны трамвай у Коўне, 1891 год.
• Кіраваў будаўніцтвам Касцёла Святога Антонія Падуанскага  (руск.) ў Бірштанасе па праекце В. Міхневіча, 1902—1909 гг.

У сакавіку 1898 года ўваходзіў у склад камісіі для асведчання віцебскага трамвая^[3].

Зноскі

1. Nijolė Lukšionytė-Tolvaišienė  (літ.). Edmundas Emilijonas Frykas. Visuotinė lietuvių enciklopedija, T. VI (Fau-Goris). — Vilnius: Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas, 2004. 264 psl.
2. Stanisławów. W: Antoni Urbański: Memento kresowe. Warszawa: nakładem Autora, 1929, s. 126—127.
3. 117 ЛЕТ СО ВРЕМЕНИ ОТКРЫТИЯ ТРАМВАЙНОГО ДВИЖЕНИЯ В ГОРОДЕ ВИТЕБСКЕ (руск.)