французская рамантычная камедыя 2001 года From Wikipedia, the free encyclopedia
«Неверагодны лёс Амэлі Пулен» (фр.: Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain) — французская рамантычная камедыя 2001 года кінарэжысёра Жан-П’ера Жэнэ[28].
Фільм заняў другое месца ў спісе «100 лепшых фільмаў сусветнага кінематографа не на англійскай мове», складзеным у 2010 годзе часопісам Empire[29].
Дзіцячыя гады Амэлі праходзяць у выдуманым свеце і адзіноце. Яна ўвесь час фантазіруе і размаўляе са сваім ўяўным сябрам — кракадзілам. Яе бацька памылкова дыягнаставаў ёй парок сэрца (ён надаваў ёй занадта мала часу, з прычыны чаго пры правядзенні штомесячных медыцынскіх абследаванняў Амэлі моцна хвалявалася), таму дзяўчынцы давялося вывучаць навукі дома, страціўшы магчымыасці знайсці сяброў. Маці Амэлі трагічна загінула, калі ёй на галаву з вяршыні сабора Нотр-Дам звалілася турыстка-самазабойца з Канады. У садзе сямейства Пулен будуецца мініятурны маўзалей для праху загінулай. Нават там пануе цацачны, казачны свет.
Стаўшы дарослай, Амэлі пакідае бацькоўскі дом. Яна працуе ў кафэ «Два Млына» на Манмартры, «пару разоў» спрабуе завязаць любоўныя адносіны з мужчынамі, але яе спробы «аказваюцца непераканаўчымі».
Амэлі вельмі вынаходлівая і ўмее знаходзіць задавальненне ў маленькіх паўсядзённых радасцях: апускаючы руку ў мяшок з фасоляй, ламаючы чайнай лыжачкай скарыначку крэм брюле, пускаючы «блінцы» па каналу Сен-Мартэн.
Але вечарам 30 жніўня 1997 года — у дзень гібелі прынцэсы Дыяны (у рэальнасці прынцэса Дыяна загінула 31 жніўня) — яе жыццё змяняецца: выпадкова Амэлі знаходзіць у сваёй ваннай тайнік, у якім ляжыць бляшаная скрынка з алавянымі салдацікамі, шклянымі шарыкамі і іншымі дзіцячымі скарбамі, якія належалі невядомаму хлопчыку, які жыў калісьці ў яе кватэры, цяпер ужо даросламу пяцідзесяцігадоваму мужчыне. Амэлі вырашае вярнуць скрынку ўладальніку. Яна думае: калі яе задумка абудзіць у ёй якія-небудзь пачуцці, то яна ўсё жыццё прысвеціць клопату пра шчасце іншых людзей.
Амэлі знаходзіць ўладальніка гэтага тайніка і з заміраннем сэрца чакае яго рэакцыі. Седзячы за стойкай бара ў кафэ, яна чуе яго прызнанне, што ён шчаслівы атрымаць такую вось вестку з дзяцінства. З гэтага часу Амэлі ўмешваецца ў жыццё іншых людзей. Пасля гісторыі з вяртаннем «скарбаў» яна дапамагае адной з работніц «Двух млыноў» знайсці каханне ў вобразе пастаяннага наведвальніка — мужчыны з дыктафонам, вяртае надзею жанчыне, якая жыве ў адным доме з ёй, падрабіўшы ліст ад нябожчыка мужа. Амэлі даўно раіла бацьку адправіцца ў падарожжа па свеце, але ён усё не вырашаецца з'ехаць, і Амэлі просіць знаёмую сцюардэсу фатаграфаваць садовага гнома бацькі ў розных гарадах на фоне славутасцей і адсылаць атрыманыя здымкі яму.
Спазніўшыся на цягнік, Амэлі застаецца начаваць у метро, а раніцай яна натаркаецца на хлопца, які шукае нешта пад адной з фотакабінак. Убачыўшы яе, ён як быццам палохаецца. Потым яна сустракае яго яшчэ раз, калі ён зноў нешта шукае каля фотакабінкі, а потым, заўважыўшы кагосьці, бяжыць за ім. Па дарозе ён губляе альбом, які знаходзіць Амэлі. У гэтым альбоме налепленыя змятыя і парваныя фатаграфіі — няўдалыя здымкі, выкінутыя незадаволенымі кліентамі фотакабінак і падабраныя гэтым чалавекам. У альбоме часта сустракаецца фота аднаго і таго ж чалавека. У яго як быццам асоба без эмоцый. Гэтымі думкамі Амэлі дзеліцца са «шкляным Чалавекам», адным з жыхароў яе дома. Разам яны вырашаюць разгадаць таямніцу: што за чалавек намаляваны на гэтых дзіўных фотаздымках. У рэшце рэшт высвятляецца, што гэта чалавек, які рамантуе фотакабінкі, а фоты робіць проста для праверкі, пасля чаго дзярэ і выкідвае іх.
Як аказалася, Ніно, хлопца, што страціў кнігу з фотакарткамі, хвалюе тое ж пытанне. Амэлі пашчасціла разгадаць таямніцу, і яна падкідвае Ніно падказкі-загадкі: сваю фатаграфію ў масцы Зора, стрэлкі на асфальце, шарады. У выніку яны прыводзяць яго прама да таго загадкавага нежывога чалавека, намаляванага на фотаздымках. Ніно і Амэлі нарэшце сустракаюцца, ведаючы, хто з іх хто. І аказваецца, што яны створаны адзін для аднаго.
Адры Тату | – Амелі Пулен |
Мацьё Касавіц | – Ніно Кенкампуа |
Руфюс | – Рафаэль Пулен, бацька Амелі |
Ларэла Кравата | – Амандзіна Пулен, маці Амелі |
Серж Мерлен | – Раймон Дзюфаэль, «шкляны чалавек» |
Жамель Дэбуз | – Люсьен |
Клацільд Мале | – Джына, афіцыянтка |
Клер Мар’е | – Сюзанна, гаспадыня кафэ |
Ізабэль Нанці | – Жаржэт, прадаўшчыца ў табачным аддзеле |
Дамінік Пінон | – Жазеф |
Арцюс дэ Пенгерн | – Іпаліта |
Іаланда Маро | – Мадлен Уолес, кансьержка |
Урбен Канселье | – Каліньён |
Марыс Бенішу | – Дамінік Брэтадо |
Мішэль Рабен | – бацька Каліньёна |
Андрэ Даман | – маці Каліньёна |
Армель | – Філамена, сцюардэса |
Клод Перон | – Эва, прадаўшчыца ў секс-шопе |
Андрэ Дзюсалье | – расказчык |
Паводле інфармацыі сайта «Internet Movie Database» фільм быў адзначаны 59 кінаўзнагародамі і яшчэ 74 намінацыямі[30].
Кінафестываль / Кінапрэмія | Дата | Прэмія / Катэгорыя | Намінант(ы) | Вынік | Спасылкі |
---|---|---|---|---|---|
Сусветная прэмія саўндтрэкаў | 18.10.2001 | Кінакампазітар года | Ян Цьерсен | Намінацыя | |
Найлепшая арыгінальная музыка да фільма | Ян Цьерсен | Перамога | |||
Еўрапейская кінапрэмія | 01.12.2001 | Найлепшы еўрапейскі фільм | «Неверагодны лёс Амелі Пулен» | Перамога | [31][32] |
Найлепшы еўрапейскі рэжысёр | Жан-П’ер Жэнэ | Перамога | |||
Найлепшая еўрапейская актрыса | Адры Тату | Намінацыя | |||
Найлепшы еўрапейскі аператар | Бруно Дэльбанель | Перамога | |||
Прыз глядацкіх сімпатый найлепшаму еўрапейскаму рэжысёру | Жан-П’ер Жэнэ | Перамога | |||
Залаты глобус | 20.01.2002 | Найлепшы фільм на замежнай мове | «Неверагодны лёс Амелі Пулен» (Францыя) | Намінацыя | [33] |
Гоя | 02.02.2002 | Найлепшы еўрапейскі фільм | «Неверагодны лёс Амелі Пулен» | Перамога | [34] |
BAFTA | 24.02.2002 | Найлепшы фільм | «Неверагодны лёс Амелі Пулен» | Намінацыя | [35] |
Прэмія Дэвіда Ліна за дасягненні ў рэжысуры | Жан-П’ер Жэнэ | Намінацыя | |||
Найлепшая актрыса | Адры Тату | Намінацыя | |||
Найлепшы арыгінальны сцэнарый | Гіём Ларан , Жан-П’ер Жэнэ | Перамога | |||
Найлепшая аператарская праца | Бруно Дэльбанель | Намінацыя | |||
Найлепшы мантаж | Эрвэ Шнайд | Намінацыя | |||
Прэмія Энтані Асквіта за арыгінальную музыку да фільма | Ян Цьерсен | Намінацыя | |||
Найлепшая праца мастака-пастаноўшчыка | Алін Бането | Перамога | |||
Найлепшы неангламоўны фільм | «Неверагодны лёс Амелі Пулен» | Намінацыя | |||
Сезар | 02.03.2002 | Найлепшы фільм | «Неверагодны лёс Амелі Пулен» | Перамога | [36] |
Найлепшая рэжысура | Жан-П’ер Жэнэ | Перамога | |||
Найлепшая актрыса | Адры Тату | Намінацыя | |||
Найлепшы акцёр другога плана | Жамель Дэбуз | Намінацыя | |||
Найлепшы акцёр другога плана | Руфюс | Намінацыя | |||
Найлепшая актрыса другога плана | Ізабэль Нанці | Намінацыя | |||
Найлепшы арыгінальны або адаптаваны сцэнарый | Жан-П’ер Жэнэ, Гіём Ларан | Намінацыя | |||
Найлепшая аператарская праца | Бруно Дэльбанель | Намінацыя | |||
Найлепшы мантаж | Эрвэ Шнайд | Намінацыя | |||
Найлепшы гук | Вінсэнт Арнардзі , Жэрар Ардзі , Жан Уманскі | Намінацыя | |||
Найлепшая музыка | Ян Цьерсен | Перамога | |||
Найлепшыя касцюмы | Мадлін Фантэн | Намінацыя | |||
Найлепшыя дэкарацыі | Алін Бането | Перамога | |||
Оскар | 24.03.2002 | Найлепшая праца мастака-пастаноўшчыка | Алін Бането, Мары-Лор Вала | Намінацыя | [37] |
Найлепшая аператарская праца | Бруно Дэльбанель | Намінацыя | |||
Найлепшы фільм на замежнай мове | «Неверагодны лёс Амелі Пулен» (Францыя) | Намінацыя | |||
Найлепшы гук | Вінсэнт Арнардзі, Гіём Лерыш , Жан Уманскі | Намінацыя | |||
Найлепшы арыгінальны сцэнарый | Гіём Ларан, Жан-П’ер Жэнэ | Намінацыя |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.