costum

From Wiktionary, the free dictionary

Remove ads

Català

Oriental: central /kusˈtum/
balear /kosˈtum/, /kusˈtum/
Occidental: /kosˈtum/
  • Rimes: -um
  • Etimologia: Del llatí vulgar *costūmen, de *consuetūmen («conjunt de consuetuds»), de consuetūdine per analogia del sufix -ūmen («-um»), ablatiu de cōnsuētūdō, segle XIII. Doblet de consuetud.

Nom

costum m. (plural costums)

  1. Manera de fer.

Derivats

Traduccions

Verb

costum

  1. (alguerès) Primera persona del singular (jo) del present d'indicatiu de costumar.

Miscel·lània

  • Síl·labes: cos·tum (2)
  • Heterograma de 6 lletres (cmostu)

Vegeu també

Remove ads

Català antic

Verb

costum

  1. primera persona singular (io, yo, jo) del present d'indicatiu de costumar
  2. primera persona singular (io, yo, jo) del present de subjuntiu de costumar
  3. tercera persona singular (él, eyl, ell) del present de subjuntiu de costumar
  4. tercera persona singular (él, eyl, ell) de l'imperatiu de costumar

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads