volo

Italiano

volo
pronunciación (AFI)	/ˈvɔ.lo/
silabación	vo-lo
acentuación	llana
longitud silábica	bisílaba
rima	ɔ.lo

Etimología 1

Si puedes, incorpórala: ver cómo.

Sustantivo masculino

volo ¦ plural: voli

1

Vuelo₁.

2

Vuelo₂.

3

Vuelo₃.

• Sinónimo: viaggio.

4

Vuelo₄.

Latín

volo
clásico (AFI)	/ˈwo.loː/
eclesiástico (AFI)	/ˈvo.lo/
clásico (AFI)	/ˈwo.loː/
eclesiástico (AFI)	/ˈvo.lo/
silabación	vo-lō
acentuación	llana
longitud silábica	bisílaba
rimas	o.lo, o.loː

Etimología 1

Del protoitálico *wel-e/o-, y este del protoindoeuropeo.^[1] Compárese el sánscrito वृणीते (vṛṇīte) ("elegir", "preferir"), el griego antiguo λῶ (lô) ("querer", "desear"), el lituano vélti ("desear", "preferir"), el eslavo eclesiástico antiguo voliti ("querer", "desear") y el gótico 𐍅𐌹𐌻𐌾𐌰𐌽 (wiljan, 'querer').^[1]

Verbo transitivo

1

Querer, desear, tener la intención de.

2

Querer decir, pretender.

3

Sostener, afirmar.

4

Decidir, ordenar, establecer (el senado, el pueblo).

5

Preferir.

Conjugación

Conjugación de volō, velle, voluī, ―  (tercera conjugación, defectivo, irregular) [▲▼]

Formas no personales (verboides)
Infinitivo activo	velle, voluisse
Infinitivo pasivo	―
Participio activo	volēns, volitūrus
Participio pasivo	―
Gerundio	―
Supino	―
Formas personales
Modo indicativo
	ego	tū	is, ea, id	nōs	vōs	eī, eae, ea
Presente	ego volō	tū vīs	is, ea, id vult, volt†	nōs volumus	vōs vultis, voltis†	eī, eae, ea volunt
Pretérito imperfecto	ego volēbam	tū volēbās	is, ea, id volēbat	nōs volēbāmus	vōs volēbātis	eī, eae, ea volēbant
Futuro	ego volam	tū volēs	is, ea, id volēt	nōs volēmus	vōs volētis	eī, eae, ea volent
Pretérito perfecto	ego voluī	tū voluistī	is, ea, id voluit	nōs voluimus	vōs voluistis	eī, eae, ea voluērunt, voluēre
Pretérito pluscuamperfecto	ego volueram	tū voluerās	is, ea, id voluerat	nōs voluerāmus	vōs voluerātis	eī, eae, ea voluerant
Futuro perfecto	ego voluerō	tū volueris	is, ea, id voluerit	nōs voluerimus	vōs volueritis	eī, eae, ea voluerint
Presente pasivo	ego volor	tū ―	is, ea, id volitur	nōs volimur	vōs voliminī	eī, eae, ea voluntur
Pretérito imperfecto pasivo	ego volēbar	tū ―	is, ea, id volēbātur	nōs volēbāmur	vōs volēbāminī	eī, eae, ea volēbantur
Futuro pasivo	ego volar	tū ―	is, ea, id volētur	nōs volēmur	vōs volēminī	eī, eae, ea volentur
Modo subjuntivo
	ut ego	ut tū	ut is, ut ea, ut id	ut nōs	ut vōs	ut eī, ut eae, ut ea
Presente	ut ego velim, volim†	ut tū velīs, volīs†	ut is, ut ea, ut id velit, volit†	ut nōs velīmus, volīmus†	ut vōs velītis, volītis†	ut eī, ut eae, ut ea velint, volint†
Pretérito imperfecto	ut ego vellem	ut tū vellēs	ut is, ut ea, ut id vellet	ut nōs vellēmus	ut vōs vellētis	ut eī, ut eae, ut ea vellent
Pretérito perfecto	ut ego voluerim	ut tū voluerīs	ut is, ut ea, ut id voluerit	ut nōs voluerīmus	ut vōs voluerītis	ut eī, ut eae, ut ea voluerint
Pretérito pluscuamperfecto	ut ego voluissem	ut tū voluissēs	ut is, ut ea, ut id voluisset	ut nōs voluissēmus	ut vōs voluissētis	ut eī, ut eae, ut ea voluissent
Presente pasivo	ut ego volar	ut tū ―	ut is, ut ea, ut id volātur	ut nōs volāmur	ut vōs volāminī	ut eī, ut eae, ut ea volantur
Pretérito imperfecto pasivo	ut ego volerer	ut tū ―	ut is, ut ea, ut id volerētur	ut nōs volerēmur	ut vōs volerēminī	ut eī, ut eae, ut ea volerentur
Modo imperativo
	―	(tū)	(is, ea, id)	―	(vōs)	(eī, eae, ea)
Presente	― ―	(tū) ―	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) volite	(eī, eae, ea) ―
Futuro	― ―	(tū) ―	(is, ea, id) volitō	― ―	(vōs) volitōte	(eī, eae, ea) voluntō
Presente pasivo	― ―	(tū) ―	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) voliminī	(eī, eae, ea) ―
Futuro pasivo	― ―	(tū) ―	(is, ea, id) volitor	― ―	(vōs) ―	(eī, eae, ea) voluntor
Leyenda: † arcaico, x no normativo, ■ cambio ortográfico, ■ irregularidad

Información adicional

• Derivados: benevolens, benevolus, malevolens, malevolus, malo, nolo, pervolo, voluntas

Etimología 2

Del protoitálico *gʷela-je/o-, y este del protoindoeuropeo *gʷelh₁-ie/o- ("levantar el brazo", "lanzar") (etimología disputada).^[1] Compárese el sánscrito gar ("levantar el brazo (para golpear)", "levantar un arma"), el griego antiguo βάλλω (bállō) ("lanzar", "golpear") y el irlandés antiguo atbaill ('morir').^[1]

Verbo intransitivo

1

Volar.

2

Ir velozmente.

• Sinónimo: currō

3

Hender el aire, pasar rápidamente.

Conjugación

Conjugación de volō, volāre, volāvī, volātum  (primera conjugación, defectivo, regular) [▲▼]

Formas no personales (verboides)
Infinitivo activo	volāre, volāvisse
Infinitivo pasivo	volārī
Participio activo	volāns, volātūrus
Participio pasivo	volandus, volātus
Gerundio	volandī, volandō, volandum
Supino	volātum, volātū
Formas personales
Modo indicativo
	ego	tū	is, ea, id	nōs	vōs	eī, eae, ea
Presente	volō	volās	(id) volat	volāmus	volātis	volant
Pretérito imperfecto	volābam	volābās	(id) volābat	volābāmus	volābātis	volābant
Futuro	volābō	volābis	(id) volābit	volābimus	volābitis	volābunt
Pretérito perfecto	volāvī	volāvistī	(id) volāvit	volāvimus	volāvistis	volāvērunt, volāvēre
Pretérito pluscuamperfecto	volāveram	volāverās	(id) volāverat	volāverāmus	volāverātis	volāverant
Futuro perfecto	volāverō	volāveris	(id) volāverit	volāverimus	volāveritis	volāverint
Presente pasivo	―	―	(id) volātur	―	―	―
Pretérito imperfecto pasivo	―	―	(id) volābātur	―	―	―
Futuro pasivo	―	―	(id) volābitur	―	―	―
Modo subjuntivo
	ut ego	ut tū	ut is, ut ea, ut id	ut nōs	ut vōs	ut eī, ut eae, ut ea
Presente	volem	volēs	(id) volet	volēmus	volētis	volent
Pretérito imperfecto	volārem	volārēs	(id) volāret	volārēmus	volārētis	volārent
Pretérito perfecto	volāverim	volāverīs	(id) volāverit	volāverīmus	volāverītis	volāverint
Pretérito pluscuamperfecto	volāvissem	volāvissēs	(id) volāvisset	volāvissēmus	volāvissētis	volāvissent
Presente pasivo	―	―	(id) volētur	―	―	―
Pretérito imperfecto pasivo	―	―	(id) volārētur	―	―	―
Modo imperativo
	―	(tū)	(is, ea, id)	―	(vōs)	(eī, eae, ea)
Presente	―	volā	(id) ―	―	volāte	―
Futuro	―	volātō	(id) volātō	―	volātōte	volantō
Presente pasivo	―	―	(id) ―	―	―	―
Futuro pasivo	―	―	(id) volātor	―	―	―
Leyenda: † arcaico, x no normativo, ■ cambio ortográfico, ■ irregularidad
NOTA: impersonal para las formas pasivas