eraro

Espéranto

Étymologie

Composé de la racine erar (« errer ») et de la finale -o (substantif).

Nom commun

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	eraro \e.ˈra.ro\	eraroj \e.ˈra.roj\
Accusatif	eraron \e.ˈra.ron\	erarojn \e.ˈra.rojn\

eraro \e.ˈra.ro\ (composition de racines de l’Antaŭparolo)

1. Erreur, faute.
   • (Antaŭparolo) … tute nekorektite tiujn samajn erarojn, kiuj sin trovis en la unua eldono de la « Universala Vortaro ».

     … de manière totalement incorrigée, ces mêmes erreurs, qui se trouvaient dans la première édition de la « Universala Vortaro ».

   • (Antaŭparolo) La fundamento devas resti severe netuŝebla eĉ kune kun siaj eraroj.

     '

   • (Antaŭparolo) … mi respondos trankvile: jes, ĝi estas eraro, sed ĝi devas resti netuŝebla, …

     '

   • (Ekzercaro §24) Mi ne farus la eraron, se li antaŭe dirus al mi la veron (aŭ se li estus dirinta al mi la veron).

     '

Apparentés étymologiques

Académiques:

• erari (mot-racine UV ) : faire erreur, se tromper
• erara (composition de racines de l’Antaŭparolo) : erroné, incorrect, fautif, faux
• erare (composition de racines de l’Antaŭparolo) : erronément, incorrectement, fautivement
• erareco (composition de racines de l’Antaŭparolo) : caractère erroné
• preseraro (composition de racines de l’Antaŭparolo) : erreur d’impression
• pour les autres apparentés, voir la fiche de erari

Prononciation

• Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « eraro [Prononciation ?] »
• (Région à préciser) : écouter « eraro [Prononciation ?] »

Références

Bibliographie

• eraro sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
• eraro sur le site Reta-vortaro.de (RV)
• Composition "erar-o" présente dans l’Antaŭparolo de la Fundamento (Antaŭparolo,  R1 de l’Akademio de Esperanto).