Álex Angulo

actor español From Wikipedia, the free encyclopedia

Álex Angulo
Remove ads

Alejandro Angulo León, máis coñecido como Álex Angulo, nado o 12 de abril de 1953 en Erandio (Biscaia) e finado en Fuenmayor (A Rioxa) o 20 de xullo de 2014[1][2] foi un actor vasco.

Datos rápidos Biografía, Nacemento ...
Remove ads

Traxectoria

Ós 18 anos decide perseguir o soño de ser actor e preséntase ó casting dun grupo teatral independente bilbaíno que dirixía Ramón Barea (con que traballou en varios proxectos posteriores durante a súa carreira). Tras ser aceptado nesta compañía, Angulo ve como a seguinte década da súa vida transcorre sobre os escenarios teatrais.

En 1981 o actor recibirá a súa primeira oportunidade cinematográfica da man do seu paisano Imanol Uribe, quen dirixe La fuga de Segovia, onde Angulo daba vida a Anot. Tras este papel, Álex comezaría a traballar, sen esquece as táboas, en diversos programas da televisión pública vasca coma o magazine Con los pies en el agua, a comedia Bertan Zoro ou o programa de Antxón Urrusolo, Detrás del sirimiri.

Álex Angulo non volvería porén ás pantallas cinematográficas ata 1987, ano no que se fixo con dous pequenos papeis en El amor de ahora de Ernesto del Río e Tu novia está loca de Enrique Urbizu.

Tras outros tres anos sen rodar ningún filme, Álex participaría en El anónimo (1990) de Alfonso Arandia, antes de que Enrique Urbizu se volvese lembrar del á hora de conformar o elenco de actores da súa nova película, Todo por la pasta (1990), onde Angulo coincidiría con Antonio Resines, Kiti Manver ou María Barranco, entre outros. A dirección artística de Todo por la pasta corría a cargo dun mozo vasco chamado Álex de la Iglesia, quen pronto convenceu a Álex Angulo para que protagonizase a súa primeira curtametraxe, Mirindas asesinas (1991).

Angulo e De la Iglesia volverían traballar xuntos posteriormente en varias ocasións, destacando películas coma El día de la bestia (1995) e Muertos de risa (1999).

Traballou ademais, con papeis de maior ou menor relevancia, en películas de grandes directores españois coma Pedro Almodóvar, Icíar Bollaín, Emilio Martínez Lázaro, Fernando Colomo, Chus Gutiérrez ou José Luis Cuerda entre outros.

A finais dos 90 empezaría a interpretar o personaxe de Blas Castellote na serie Periodistas, na que traballaría durante catro anos gravando máis de cen capítulos e compartindo protagonismo con José Coronado, Amparo Larrañaga ou María Pujalte, e que lle deu unha gran popularidade. É o seu papel máis rechamante en televisión ata o momento.

Na época da serie (1998-2002), non deixou de lado o cine, participando en películas como A mi madre le gustan las mujeres (2002) de Daniela Fejerman e Inés París ou No somos nadie (2002) de Jordi Mollà.

Posteriormente destacan traballos como El coche de pedales (2004) de Ramón Barea ou a máis recente e exitosa El laberinto del fauno (2006) de Guillermo del Toro.

En 2006 volveu á televisión cunha colaboración en Aquí no hay quien viva e un papel fixo en Tirando a dar, serie de Telecinco retirada ós poucos capítulos.

Entre 2007 e 2008 ten un papel fixo interpretando ao comisario Manuel Serrano na versión española da serie Hermanos y detectives, emitida en Telecinco. Ademais, aparece no último capítulo da décima tempada da serie Cuéntame cómo pasó, en TVE, o día de Nadal de 2008, facendo de Florencio e facendo unha chiscadela á novela de Charles Dickens, Cuento de Navidad.

En 2009 o director Armand Rovira resucita cinematograficamente a Grace Kelly e dá a oportunidade a Angulo de namorarse dela na curtametraxe ¿Qué será de baby Grace?.

Remove ads

Filmografía

Longametraxes

Curtametraxes

  • Mirindas asesinas (1991), de Álex de la Iglesia.
  • Entretiempo (1992), de Santiago García de Leániz.
  • Los amigos del muerto (1993), de Icíar Bollaín.
  • La leyenda de un hombre malo (1994), de Myriam Ballesteros.
  • Lourdes de segunda mano (1995), de Chema de la Peña.
  • La boutique del llanto (1995), de Iñaki Peñafiel.
  • Adiós Toby, adiós (1995), de Ramón Barea.
  • Ya vienen los reyes (1996), de Luis Oliveros.
  • Matías, juez de línea (1996), de Santiago Aguilar e Luis Guridi.
  • Muerto de amor (1997), de Ramón Barea e José María Lara.
  • Luis Soto (1997), de Irene Arzuaga.
  • Completo comfort (1997), de Juan Flahn.
  • Lorca (1998), de Iñaki Elizalde.
  • Un mal viaje (2002), de Freddie Cheronne.
  • Yo me adapto (2002), de Diego Lublinsky e Guido Lublinsky.
  • Expreso nocturno (2003), de Imanol Ortiz López.
  • Dientes de leche (2004), de Claus Groten.
  • Lo que el ojo no ve (2004), de José Braña.
  • A falta de pan (2005), de Martín Rosete.
  • El hueco de Tristán Boj (2008), de Paula Ortíz.
  • ¿Qué será de baby Grace? (2009), de Armand Rovira.
  • Enarmonía (2009), de David R. Losada.
  • Desastre(s) (2010), de Ivan Cortazar.

Televisión

Remove ads

Notas

Véxase tamén

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads