Plasmina

A plasmina é un importante encima (EC 3.4.21.7) presente no sangue que degrada moitas proteínas do plasma sanguíneo, principalmente a fibrina dos coágulos sanguíneos, polo que participa na fibrinólise. A plasmina orixínase a partir do plasminóxeno codificado polo xene PLG do cromosoma 6.^[1] A deficiencia en plasmina pode orixinar tromboses.

Función e activación

Fibrinólise (simplificada). As frechas azuis significan estimulación e as vermellas inhibición.

A plasmina é unha serina protease que actúa disolvendo os coáguloos sanguíneos de fibrina. Ademais da fibrinólise, a plasmina proteoliza proteínas noutros varios sistemas: activa colaxenases, a algúns mediadores do sistema de complemento e debilita a parede do folículo de Graaf (o que orixinará a ovulación). Cliva a fibrina, fibronectina, trombospondina, laminina, e o factor de von Willebrand.

A plasmina orixínase a partir dunha proteína precursora ou cimóxeno chamado plasminóxeno, que se libera do fígado á circulación sistémica. Na circulación, o plasminóxeno adopta unha conformación pechada resistente á activación. Sobre os coágulos ou sobre a superficie celular, o plasminóxeno adopta unha forma aberta que pode ser convertida en plasmina activa por diversos encimas, como o activador do plasminóxeno tisular (tPA), activador do plasminóxeno uroquinase (uPA), calicreína, e o factor XII (factor de Hageman). A fibrina é un cofactor da activación do plasminóxeno polo activador do plasminóxeno tisular. O receptor do activador do plasminóxeno uroquinase (uPAR) é un cofactor para a activación do plasminóxeno polo activador do plasminóxeno uroquinase. A conversión do plasminóxeno en plasmina implica a clivaxe do enlace peptídico entre a Arg-561 e a Val-562.^[1][2][3][4]

A clivaxe da plasmina, á súa vez, produce anxiostatina.^[5]

Interaccións

A plasmina interacciona coa trombospondina 1,^[6][7] a alfa 2-antiplasmina^[8][9] e a proteína que se une ao factor de crecemento similar á insulina 3 (IGFBP3).^[10]