baile

Substantivo masculino

baile (sg: baile; pl: bailes)

1. (Arte) Actividade ou arte, menor que a danza, consistente en adaptar os movementos do corpo á música que se oe.
   • Exemplo: Formo parte dun grupo de baile tradicional galego.
     

1. Arte de bailar.
   • Exemplo: É un mestre no baile flamenco.
     

1. Festa á que acoden persoas co fin de bailar.
   • Exemplo: Fomos ao baile do casino.
     

1. Cada unha das pezas que se bailan.
   • Exemplo: Aquela moza só me concedeu un baile no guateque.
     

1. Peza musical destinada a ser bailada.
   • {{exemplo|
2. Cada unha das maneiras de bailar suxeitas a unha regra.
   • Exemplo: O tango é un baile orixinado na rexión do Río da Prata.
     

1. Alteración, por equivocación, da orde de algo.
   • Exemplo: Tivemos que traballar arreo, houbo un baile de cifras nas facturas.
     

1. Cambios de algo na súa configuración, ou de persoas en relación co posto que ocupaban.
   • Exemplo: A Primeira Guerra Mundial creou un baile de fronteiras. A crise orixinou un baile de ministros.
     

1. (Literatura) Peza dramática breve do século XVII cuxos principais elementos eran a música, o canto e o baile, e que se representaba xeralmente entre o segundo e o terceiro acto dunha comedia.
   • Exemplo: Son famosos os bailes de Lope.
     

1. • Exemplo: Os boleros son bailes nos que se produce un contacto físico.
     

1. (Figurado) Situación complicada da que é difícil saír.
   • Exemplo: En bo baile me metiches.
     

Sinónimos

• baila (3), bailada (3).

Termos relacionados

• baila, bailada, bailábel, bailable, bailadeira, bailadeiro, bailador, bailanacriba, bailar, bailarete, bailarín, baile de disfraces, baile de máscaras, baile de salón, baile de san Vito, baile de piñata, corpo de baile

Véxase tamén

danza

Traducións

• Castelán: baile ^(es)
• Francés: bal (2) danse (1,3)
• Italiano: ballo ^(it)

Substantivo masculino

baile