Secessio plebis
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Secessio plebis fuit actio resistentiae extralegalis tamquam operistitium generalis hodiernum: Universa plebs enim Roma discessit, quare solum patricii in urbe remanserunt. Post evasionem plebis omnia negotia omnisque mercatura intermissa iacebant. Cum magno numero discessissent id magno detrimento etiam patricio ordini fuit quoniam populatio urbis maxima ex parte pleibeia fuit, quae etiam alimentis afferendis curaret. Auctores antiqui in enumerandis secessionibus inter se differunt.
Remove ads
Secessiones historiae Romanae
494 a.C.n.
Anno 494 plebei nimia licentia Appii Claudii Sabini Inregillensis exacerbati secesserunt in Montem Sacrum discedentes ubi novam coloniam condere minati sunt. Ut talia evitarent patricii aes alienum nonnullorum plebeiorum annullaverunt paucumque potestatis suae plebi creando officium tribuni plebis concesserunt, quod etiam fuit primum officium a plebeio tentum. Potestates tribuni volventibus annis mutabant.
449 a.C.n.
Anno 449 plebs iterum secessione usa est, ut patricios leges XII tabularum adoptare cogerent. Cum olim solum sacerdotibus liceret leges occulto loco abditas legere hac nova lege primum ius Romanum publice latum et divulgatum est. Etiamsi patricii hanc novitatem aegre tulerunt concilium, cui decemvir praefuit, instituere coacti sunt, qui leges paulo post praesentia omnium enuntiari curavit. Qua lege plebeii in ius tracti non iam tam gravi iniuria pressi sunt.
445 a.C.n.
Tertia secession a Floro in lege Canuleia commemorata est.
342 a.C.n.
Quarta secessio nobis a Livio traditur.
287 a.C.n.
Anno 287 plebs postremum ad Ianiculum collem discessit, ut patricios legem Hortensiam, qua concilio plebis potestas conscribendarum legum data est, probare cogerent.
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads