Titanium

Latine

Formae aliae

• Nota: Ti

Notatio

Pro Titanibus.

Nomen substantivum

tītān|ium, -iī (neut.; materiale)

1. Elementum chemicum cuius numerus atomicus 22 est.

Declinatio

n.	sing.	plur.
nom.	tītānium	—	I
gen.	tītāniī tītānī	—	II
dat.	tītāniō	—	III
acc.	tītānium	—	IV
abl.	tītāniō	—	VI
voc.	tītānium	—	V

Dictiones collatae

Systema Periodicum

H He Li Be B C N O F Ne Na Mg Al Si P S Cl Ar K Ca Sc Ti V Cr Mn Fe Co Ni Cu Zn Ga Ge As Se Br Kr Rb Sr Y Zr Nb Mo Tc Ru Rh Pd Ag Cd In Sn Sb Te I Xe Cs Ba * Lu Hf Ta W Re Os Ir Pt Au Hg Tl Pb Bi Po At Rn Fr Ra ** Lr Rf Db Sg Bh Hs Mt Ds Rg Cn Nh Fl Mc Lv Ts Og * La Ce Pr Nd Pm Sm Eu Gd Tb Dy Ho Er Tm Yb ** Ac Th Pa U Np Pu Am Cm Bk Cf Es Fm Md No

Translationes

Germanice

Titanium neut. ☞de

Anglice

titanium ☞en

Iaponice

チタン (chitan) ☞ja

Polonice

tytan masc. ☞pl

Ruthenice

титан (titán, masc.) ☞ru

Formae affines

• Latine: Tītānium — m.acc. et n. a Titanius

titanium etiam dictio est in aliis linguis:

• Anglice: titanium