perventurus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /perwenˈtuːrus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: per·ven·tū·rus — morphologica: per-vent-ur-us

Notatio

← Latine: perveniō (pervenīre)

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
perventūrus	—	futurum	activa	participium­	nominativo	perveniō (pervenīre)

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	perventūrus	perventūra	perventūrum	nom.	perventūrī	perventūrae	perventūra
gen.	perventūrī	perventūrae	perventūrī	gen.	perventūrōrum	perventūrārum	perventūrōrum
dat.	perventūrō	perventūrae	perventūrō	dat.	perventūrīs	perventūrīs	perventūrīs
acc.	perventūrum	perventūram	perventūrum	acc.	perventūrōs	perventūrās	perventūra
abl.	perventūrō	perventūrā	perventūrō	abl.	perventūrīs	perventūrīs	perventūrīs
voc.	perventūre	perventūra	perventūrum	voc.	perventūrī	perventūrae	perventūra

Loci

Lilius Gregorius Gyraldus

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. XVI.

• Quod fieri vix posse credidissem, expactationem meam longe superavit tuarum epistolarum lectio, ex quibus plane percepi eo te brevissime perventurum (nisi alia te forte studia impedierint) quo adhuc paucissimi pervenerunt, nedum sunt ausi aspirare. Lilius Gregorius Gyraldus, cf. "Ciceronian Controversies", ed. Joann Dellaneva, Cambridge, London 2007, p. 182.