sol

Solum sol Latine ab hac subpagina tractatur. Vide etiam s.v. Sol.

Latine

Appellatio pronuntiatusque

•    

  
   API: /soːl/ (classice)

Vicipaedia articulum habet de sole.

Notatio

← Protindeuropaee *suH₂el.

Nomen substantivum

sōl, -is m

1. √ Orbis luminosus, cuius lux diem constituit, cuiusque absentia noctem; corpus centrale circum quod terra et planetae revolvunt, a quo in orbitis habiti sunt, et a quo lucem caloremque recipiunt.
2. Lux vel calor solis.
3. Imago solis; parhelium.
4. → dies

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	sōl	sōlēs	I
gen.	sōlis	sōlum	II
dat.	sōlī	sōlibus	III
acc.	sōlem	sōlēs	IV
abl.	sōle	sōlibus	VI
voc.	sōl	sōlēs	V

Dictiones collatae

• luna

Dictiones derivatae

• solaris
• solarium

Collocationes

• sol oriens vel solis ortus
• sol occidens vel solis occasus
• dies solis
• solis gemma
• Solis insula
• Solis fons
• Solis promunturium
• Solis oppidum

Translationes

Anglice sun ☞en — the sun is a mass of incandescent gas, “sol massa est gasii incandescentis” Armenice Արեգակ (Aregak) ☞hy Batave zon fem. ☞nl Catalane sol masc. ☞ca Francogallice soleil masc. ☞fr Germanice Sonne fem. ☞de Graeca Antiqua ἥλιος (hēlios, masc.) Hispanice sol masc. ☞es

Iaponice 日 (hi) ☞ja Islandice sól fem. ☞is Italice sole masc. ☞it Lusitane sol masc. ☞pt Polonice słońce neut. ☞pl Ruthenice солнце (solnce, neut.) ☞ru Sinice 日 (rì) ☞zh

Formae affines

sol etiam dictio est in aliis linguis:

• Anglice: sol
• Hispanice: sol