planeta

Latine

Vicipaedia articulum habet de planetis.

Formae aliae

• planetes (-is, m.)
• planes (-etis, m.)

Notatio

“[Stella] errans”, a Palaeograece πλανήτης (planētēs, erro, vagus) ← πλάνης (planēs).

Nomen substantivum

plănēt|a, -ae masc.

1. √ (p.class.) Magnum corpus caeleste quod circum solem (vel stellam) in orbita volvit; a cometa differt in comam carendo, et in orbitam minus eccentron habendo.

   ¶ De quibus corporibus quae vocanda sunt "planeta" discrepat: saepe corpora minora quam Pluto non admissa sunt in hanc categoriam. Nonnumquam dicitur et Pluto nimium parvus est ut planeta esse. A plerisque astronomis novem planetae nostri systematis solaris agnoscuntur, nempe Mercurius, Venus, Terra, Mars, Iuppiter, Saturnus, Uranus, Neptunus, et Pluto.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	planēta	planētae	I
gen.	planētae	planētārum	II
dat.	planētae	planētīs	III
acc.	planētam	planētās	IV
abl.	planētā	planētīs	VI
voc.	planēta	planētae	V

Dictiones collatae

Synonyma

• erro (class. )
• stella errans vel erratica

Planetae Systematis Solaris

☿ Mercurius | ♀ Venus | ♁ Tellus (Terra) | ♂ Mars | ♃ Iuppiter (Juppiter) | ♄ Saturnus | ♅ Uranus | ♆ Neptunus

Translationes

Magnum corpus caeleste

Anglice: planet (en) Bohemice: planeta (cs) f Bulgarice: плане́та (bg) f ‎(planéta) Corduene: gerstêrk (ku) Dacoromane: planetă (ro) f Esperantice: planedo (eo) Finnice: planeetta (fi) Francogallice: planète (fr) f Germanice: Planet (de) m Graeca Antiqua: πλάνης m ‎(plánēs) Hebraice: כּוֹכַב לֶכֶת‎‎ (he) m ‎(kokháv lékhet) Hispanice: planeta (es) m

Islandice: reikistjarna (is) f Italice: pianeta (it) m Lusitane: planeta (pt) m Sinice: 行星 (zh) ‎(xíngxīng) (Mandarin) Melitense: pjaneta f Neograece: πλανήτης (el) m ‎(planítis) Ruthenice: планета (ru) f ‎(planeta) Slovene: planet (sl) m Suecice: planet (sv) c Tadzikice: сайёра ‎(sayyora) Tamulice: கிரகம் (ta) ‎(kirakam)

Vide etiam

• Index planetarum in Victionario