Благороден метал
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Благороден метал — метален хемиски елемент кој не кородира[1] и се среќава во природата во сиров облик. Златото, платината и другите метали од платинската група (рутениумот, родиумот, паладиумот, осмиумот, иридиумот). Среброто, бакарот и живата понекогаш се сметаат за благородни, макар што ова е поретко бидејќи тие во природата обично се среќаваат во комбинација со сулфур.
H | He | |||||||||||||||||
Li | Be | B | C | N | O | F | Ne | |||||||||||
Na | Mg | Al | Si | P | S | Cl | Ar | |||||||||||
K | Ca | Sc | Ti | V | Cr | Mn | Fe | Co | Ni | Cu | Zn | Ga | Ge | As | Se | Br | Kr | |
Rb | Sr | Y | Zr | Nb | Mo | Tc | Ru | Rh | Pd | Ag | Cd | In | Sn | Sb | Te | I | Xe | |
Cs | Ba | * | Hf | Ta | W | Re | Os | Ir | Pt | Au | Hg | Tl | Pb | Bi | Po | At | Rn | |
Fr | Ra | ** | Rf | Db | Sg | Bh | Hs | Mt | Ds | Rg | Cn | Nh | Fl | Mc | Lv | Ts | Og | |
* | La | Ce | Pr | Nd | Pm | Sm | Eu | Gd | Tb | Dy | Ho | Er | Tm | Yb | Lu | |||
** | Ac | Th | Pa | U | Np | Pu | Am | Cm | Bk | Cf | Es | Fm | Md | No | Lr | |||
Класични благородни метали | ||||||||||||||||||
Полублагородни метали | ||||||||||||||||||
Краткотрајни радиоактивни благородни метали |
Разни полиња имаат различни дефиниции за благороден метал. Во физиката има само три благородни метали: бакарот, среброто и златото. Во забарството, среброто не важи за благороден метал бидејќи е подложно на корозија во устата. Во хемијата постои и поширока категорија на полублагородни метали — оние метални и полуметални елементи кои не реагираат со слаба киселина и не ослободуваат водороден гас во процесот. Тука спаѓаат бакарот, живата, технециумот, рениумот, арсенот, антимонот, бизмутот и полониумот, како и златото, шесте метали од платинската група и среброто.
Remove ads
Историја
Поимот благороден метал почнал да се користи најдоцна кон крајот на XIV век[2].
Пред да објавувањето и усвојувањето Менделеевиот периоден систем во 1869 г., англискиот хемичар Вилијам Одлинг во 1864 г. објавил таблица во која заедно се групирани благородните метали родиум, рутениум, паладиум; платина, иридиум и осмиум,[3] и ставени до среброто и златото.
- Халкопирит, кој има бакарен железен сулфид (CuFeS2), е најзастапената бакарна руда
- Половина рутениумска шипка.
Големина ~ 40 × 15 × 10 мм
Тежина ~44 г - Родиум: 1 г прав, 1 г притиснат цилиндар, 1 г притиснато топче.
- Паладиум
- Акантит, или сребро сулфид (Ag2S), е најважната сребрена руда
- Осмиумски кристали, 2,2 г
- Парчиња на чист иридиум, 1 г, големина: 1–3 мм по парче
- Кристали на чист аплатина
- Златна грутка од Австралија, тешка речиси 9 кг
- Цинабарит или меркур сулфид (HgS), најчестата руда која се пречистува за добивање на еллементна жива
Remove ads
Својства

Геохемиски
Благородните метали се железољубиви. Тонат во Земјиното јадро бидејќи лесно се раствораат во железо како црсти раствори или стопени. Највеќето железољубиви елементи немаат никаков афинитет кон кислородот: златните оксиди се термодинамички нестабилни во однос на елементите.
Бакарот, среброто, златото и шесте метали од платинската група се единствените самородни метали кои се среќаваат природно во релативно големи количества.
Отпорност на корозија
Бакарот се раствора во азотна киселина и водест калиум цијанид.
Рутениумот може да се раствори во царска вода, која е вискоконцентрирана мешавина од хлороводородна и азотна киселина, само во присуство на кислород, а пак родиумот мора да биде во фин прашест облик. Паладиумоти среброто се раствораат во азотна киселина, со тоа што растворливоста на среброто е ограничена од таложењето на сребро хлорид.[4]
Ренинумот реагира со оксидирачки киселини и водород пероксид, и може да потемни на влажен воздух. Осмиумот и иридиумот се хемиски инертни во амбиентни услови.[5] Платината и златото се раствораат во царска вода.[6] Живата реагира со оксидирачки киселини.[5]
Во 2010 г. американските истражувачи откриле дека органската „царска вода“ во облик на мешавина од тионил хлорид SOCl2 и органскиот растворувач пиридин C5H5N во голема мера ги раствора благородите метали при благи услови, а воедно е прилагодлива за одделним етали, на пр. да раствори злато, но не паладиум или платина.[7]
Електронски
Во физиката, изразот „благороден метал“ понекогаш е ограничен на бакарот, среброто и златото,[б 1] бидејќи нивните целосни d-подобвивки имаат улога во нивниот карактер. За разлика од тоа, останатите благородни метали, особен од платинската група, наоѓаат значајна примена во катализата поради делумната исполнетост на d-подобвивките. Ова е случај со паладиумот, кој има целосна d-подобвивка во атомска состојба, но во кондензиран облик има делумно исполнет sp-појас за сметка на зафатеноста на d-појасот.[8]
Разликата во реактивноста може да се забележи во подготовката на чисти метални површини во ултрвакуум: површините на „физички дефинираните“ благородни метали (на пр. златото) лесно се чистат и остануваат чисти долго време, а оние на платината и паладиумот многу бргу се прекриваат со јаглерод моноксид.[9]
Електрохемиски
Стандардните редокс-потенцијали во воден раствор исто така се полезен начин за предвидување на неводната хемија на засегнатите метали. Така, металите со високи негативни потенцијали како натриумот и калиумот, ќе се запалат на воздух, образувајќи ги нивните оксиди. Овие пламени не можат да се изгаснат со вода, која исто така реагира со дадените метали и испушта водород, кој е експлозивен. За разлика од ова, благородните метали не се склони кон реагирање со кислород и затоа (и поради нивната реткост) се високовреднувани со иладници години, и од нив се изработува накит и монети.[10]
На соседната табела е прикажан стандардниот редокс-потенцијал во волти;[11] електронегативноста (преработена Полингова); и вредностите на електронскиот афинитет (kJ/mol) за некои метали и металоиди.
Упростените ставки во столбот за реакции можат поподробно да се прочитаат од Пурбеовите дијаграми за дадениот елемент во вода. Благородните метали имаат големи позитивни потенцијали;[12] елементите кои не се прикажани на оваа табела имаат негативен стандарден потенцијал или не се метали.
Во приказот е вклучена електронегативноста бидејќи таа се смета за важен чинител на благородноста и реактивноста на металите.[13]
Поради нивните големи електронски афинитети,[14] вклучувањето на благороден метал (платина, злато и др.) во процесите на електрохемиска фотолиза ја зголемува фотоактивноста.[15]
Арсенот и антимонот обично се сметаат за металоиди наместо благородни метали. Меѓутоа, физички гледано, нивните најстабилни алотропи се метални. Полуспроводниците како селенот и телурот не се вклучени.
Поцрнувањето на среброто се должи на неговата чувствителност на сулфурводород:
- 2 Ag + H2S + 12O2 → Ag2S + H2O.
Според канадскиот хемичар Џеф Рејнер-Канам[16], среброто не треба да се смета за благороден метал бидејќи е многу пореактивно и има многу различна хемија од вообичаените благородни метали. Во забарството среброто не се смета за благороден метал поради тоа што кородира во устата.[17]
Релевантноста на ставката за вода ја објаснуваат Ли и др.[18] во контекст на галванската корозија. Таквиот процес се јавува само кога:
- „(1) два метала со различни електрохемиски потенцијали се...сврзани, (2) постои водена фаза со електролитот, и (3) еден од двата метала има...потенцијал помал од потенцијалот на реакцијата (H2O + 4e +O2 = 4 OH•) кој изнесува 0,4 V...Металот со...потеанцијал помал од 0,4 V делува како анода...ослободува електрони...и се раствора во водната средина. Благородниот метал (со поголем електрохемиски потенцијал) делува како катода и, под многу разни услови, реакцијата врз оваа електрода начелно е H2O − 4 e• − O2 = 4 OH•).“
Супертешките елементи од хасиумот (елемент 108) до ливермориумот (116) се очекува да бидат „делумно многу тешки метали“; според хемиските иследувања, тој се однесува како неговиот полесен сродник осмиумот, а првичните иследувања на нихониумот и флеровиумот укажуваат на благородно поведение, но ова не е конечно утврдено.[19] Поведението на копернициумот е делумно слично на неговиот полесен сродник живата и на благородниот гас радон.[20]
Оксиди
Уште во 1890 г. англискиот металуршки научник Артур Хајорнс го забележал следново:
- „Благородни метали. Злато, платина, сребро и неколку ретки метали. Членовите на оваа класа речиси и да немаат склоност за соединување ос кислородот во слободна состојба, и кога ќе се стават во вода при црвена вжареност не го менуваат својот состав. Оксидите лесно се распаѓаат под дејство на топлина поради слабиот афинитет помеѓу металот и кислородот“.[21]
Американскиот хемиски инженер Џулијан Смит во 1946 г. продолжува на истата тема:
- „Не постои реска граница [помеѓу „благородни метали“ и „базни метали“] но можеби најдобра дефиниција за благороден метал е метал чиј оксид лесно се распаѓа на температура под црвена вжареност.“[б 3][23]
- „Оттука следи дека благородните метали...немаат некоја привлечност за кислородот и затоа не оксидираат или обезбојуваат на умерени температури.“
Ваквата „благородност“ претежно е поврзана со релативно големата електронегативност на благородните метали, што води до слабо поларно ковалентно сврзување со кислородот.[13] На табелата се прикажани точки на топење на оксидите на благородните метали, а за некои од неблагородните метали, за елементите во нивната најстабилна оксидациска состојба.
Каталитички својства
Многу благородни метали можат да служат како катализатори. На пример, платината се користи во каталитичките претворачи, кои се уреди што ги претвораат токсичните гасови од автомобилскиот мотор (на пр. азотните оксиди) во незагадувачки супстанции.
Златото наоѓа мошне широка примена во индустријата, меѓу друготи и како катализатор во хидрогенирањето и водно-гасната реакција.
Remove ads
Поврзано
Белешки
- На пример во Harrison WA 1989, Electronic structure and the properties of solids: The physics of the chemical bond, Dover Publications, стр. 520
Наводи
Надворешни врски
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads