Лазар Алексиев Мирчевски

Лазар Алексиев Мирчевски — македонски копаничар, еден од последните претставници на Дебарската школа.

Лазар Алексиев Мирчевски
Лазар и Нестор Мирчевски во Крушево, 1903 г.
Роден(а)	1884 Осој, Дебарско
Починал(а)	1963 Софија, НР Бугарија
Националност	Македонец
Занимање	копаничар
Значајни дела	во текстот
Деца	Михаил, Александар
Родители	Алексо Мирчев (татко)
Роднини	Браќа: Нестор Алексиев Мафе Алексиев

Животопис

Лазар Алексиев е роден во село Осој, Дебарско, околу 1884 г.^[1] Правнук е по мајчина линија на Иван Филиповски, брат на Петре Филиповски, од големиот гарски копаничарски род Филиповци, а по таткова е внук на Мирче Деспотов и син на Алексо Мирчев.

Татко му се преселил во Софија. Заедно со брат му Нестор Алексиев Мирчевски, работел мебелна резба, тавани, иконостаси и друго. Од 1899 до 1902 г. Нестор Алексиев работел со Лазар во Бер, Егејска Македонија — иконостасите во манастирите „Св. Јован Претеча“ и „Св. Атанасиј“ над Бистрица и резби во „Св. Антониј Нов“.^[2] Со брат му по цена од 45 златни наполеони го обновил иконостасот на црквата „Успение на пресв. Богородица“ во Пазарџик кој настрадал во пожар, а бил дело на Макариј Фрчковски.^[2] Нивни се и иконостасите во „Успение на пресв. Богородица“ во Новачене^[2] и „Вознесение Христово“ во битолското село Брусник (1903), уништен во Првата светска војна.^[2] По Илинденското востание во период од три години двајцата браќа работеле на нов иконостас како замена за изгорениот иконосас на храмот „Св. Јован Крстител“ во Крушево.^[2] Потоа тие се разделиле, и Лазар останал во Крушево сè до 1908 г.^[2]

Во 1909 г. пристигнал во Бугарија и ѝ се приклучил на тајфата на соселанецот Петар Јосифов, со која работел на иконостасите на „Св. Јован Претеча“ во Брацигово и „Воскресение Христово“ во софиско Челопечене.^[2] Следната 1910 г. со Иван Травницки го работел иконостасот на храмот „Св. Петка“ во Софија, за која ги изработил сите столбови.^[2]

При избувнувањето на Првата балканска војна во 1912 г. Лазар Алексиев бил доброволец во Македонско-одринскиот полк и служел во чета бр. 39 на војводата Методиј Стојчев од Крушево.^[3][4]

Во 1914 г. со брат му Нестор го започнале иконостасот на „Св. Никола Софиски“ во Софија по проект на Антон Торњов и Стефан Баџов, каде Нестор бил главен изведувач. Иконостасот е завршен до фронтонот во 1919 г., а фронтонот со распетието е дело на Иван Травницки.^[2]

На 10 март 1943 г. като жител на Софија поднел молба за бугарска народна пензија, која му е одобрена.^[4]

Починал во 1963 г. во Софија.^[5]

• Резби од „Св. Никола Софиски“
• 
  Амвонот
• 
  Владичкиот престол
• 
  Средишниот дел на иконостасот
• 
  Царските двери
• 
  ПОтписот „Нестор и Лазар Алексиеви“

Родословие

Младен

Деспот Младенов

Тримче Деспотов

Дуко Деспотов

Георги Деспотов

Мирче Деспотов (1802 — 1883)

Блаже Тримчев

Мане Тримчев

Коста Мирчев

Гаврил Мирчев

Алексо Мирчев (1835 — 1906)

Елена Филипова

Ламбе Костов

Трајче Костов

Израил Гаврилов

Мирче Гаврилов

Нестор Алексиев (1878 — 1969)

Мафе Алексиев

Лазар Алексиев (1884 — 1963)

Миле Несторов

Борис Несторов

Михаил Несторов

Тодор Несторов

Александар Несторов

Михаил Лазаров

Александар Лазаров