Tulisan Cina Tradisional
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Aksara Cina tradisional ialah set piawai bentuk aksara Cina yang digunakan untuk menulis bahasa Cina. Di Taiwan, set aksara tradisional dikawal oleh Kementerian Pendidikan (Taiwan) dan dipiawaikan dalam Bentuk Piawai Aksara Nasional. Bentuk ini dominan dalam tulisan Cina sehingga pertengahan abad ke-20,[1][2] apabila pelbagai negara yang menggunakan aksara Cina mula memiawaikan set aksara ringkas, seringkali dengan aksara yang sedia ada sebagai varian kepada bentuk dominan.[3][4]
.svg)
Aksara ringkas seperti yang dipiawaikan oleh Republik Rakyat China digunakan secara meluas di Tanah Besar China, Malaysia, dan Singapura. "Tradisional" ialah istilah retronym yang digunakan kepada set aksara yang tidak diringkaskan susulan penggunaan meluas aksara ringkas. Aksara tradisional lazimnya digunakan di Taiwan, Hong Kong, dan Macau, serta dalam kebanyakan komuniti orang Cina seberang laut di luar Asia Tenggara.[5] Bagi bahasa bukan Cina yang ditulis menggunakan aksara Cina, kanji Jepun termasuk banyak aksara ringkas dikenali sebagai shinjitai yang dipiawaikan selepas Perang Dunia Kedua, kadangkala berbeza daripada bentuk ringkas Cina. Hanja Korea, yang masih digunakan ke tahap tertentu di Korea Selatan, hampir serupa dengan aksara tradisional, dengan variasi lebih kepada gaya penulisan.
Terdapat sejarah perdebatan antara aksara Cina tradisional dan ringkas.[6][7] Oleh kerana penyederhanaan dilakukan secara sistematik, adalah mungkin untuk menukar aksara komputer antara dua set ini, dengan isu utama ialah kekaburan dalam bentuk ringkas akibat penggabungan bentuk aksara yang dahulunya berbeza. Banyak akhbar dalam talian membolehkan pengguna menukar antara dua set ini.[8]
Remove ads
Terminologi
Aksara tradisional dikenali dengan pelbagai nama di seluruh dunia penutur bahasa Cina. Kerajaan Taiwan secara rasmi merujuk kepada aksara tradisional sebagai (正体字/正體字).[9] Istilah ini turut digunakan di luar Taiwan bagi membezakan aksara piawai, termasuk bentuk ringkas dan tradisional, daripada aksara varian dan idiomatik.[10] Pengguna aksara tradisional di tempat lain, serta pengguna aksara ringkas, memanggil aksara tradisional sebagai 繁体字/t=繁體字 (fántǐzì, aksara tradisional), 老字 (lǎozì, aksara lama), atau 全体字/全體字 (quántǐzì, aksara penuh) untuk membezakannya daripada bentuk ringkas.
Sesetengah pihak berhujah bahawa kerana aksara tradisional merupakan bentuk piawai asal, ia tidak wajar digelar 'kompleks'. Sebaliknya, terdapat bantahan terhadap penggunaan istilah 'piawai' bagi aksara tradisional kerana ia tidak digunakan oleh sebahagian besar penutur bahasa Cina. Tambahan pula, memandangkan penciptaan aksara Cina sering menjadikan aksara lebih rumit dari masa ke masa, ada yang keberatan menggelar bentuk ini sebagai 'tradisional'.[11]
Ada juga yang merujuk kepada aksara tradisional sebagai 'aksara betul' (正字, zhèngzì) atau 正寫 (zhèngxiě) dan kepada aksara ringkas sebagai 简笔字/簡筆字 (jiǎnbǐzì aksara strok ringkas) atau 减笔字/減筆字 (jiǎnbǐzì, aksara strok dikurangkan), kerana perkataan untuk ringkas dan kurang adalah sebutan serupa dalam Bahasa Cina Piawai, kedua-duanya dibaca sebagai jiǎn.
Remove ads
Penggunaan mengikut wilayah
Bentuk moden aksara Cina tradisional pertama kali muncul dengan kemunculan tulisan jabatan semasa Dinasti Han sekitar s. 200 SM, dengan set bentuk dan norma yang stabil sejak zaman Dinasti Selatan dan Utara sekitar abad ke-5.
Tanah Besar China
Walaupun majoriti teks Cina di Tanah Besar China menggunakan aksara ringkas, tiada undang-undang yang melarang penggunaan aksara tradisional, dan ia masih digunakan untuk tujuan gaya dan komersial seperti papan tanda kedai dan iklan.[12] Aksara tradisional tetap wujud pada bangunan yang dibina sebelum sistem penyederhanaan dikuatkuasakan, seperti bangunan kerajaan lama, bangunan keagamaan, institusi pendidikan dan monumen bersejarah. Aksara ini juga digunakan dalam upacara, budaya, penyelidikan ilmiah/akademik, dan tujuan artistik/hiasan.[12]
Di Republik Rakyat China, aksara tradisional dipiawaikan menurut Jadual Perbandingan antara Aksara Piawai, Tradisional dan Varian Cina.[13] Kamus yang diterbitkan di Tanah Besar China biasanya menunjukkan kedua-dua bentuk ringkas dan padanan tradisionalnya.[14] Terdapat perbezaan antara bentuk tradisional yang diterima di Tanah Besar China dan di tempat lain, contohnya bentuk yang diterima bagi 产 di Tanah Besar ialah 産 (juga diterima di Jepun dan Korea), manakala di Hong Kong, Macau dan Taiwan bentuk yang diterima ialah 產 (juga bentuk yang diterima dalam chữ Nôm Vietnam).[15]
Kerajaan PRC mencetak bahan untuk rakyat Hong Kong, Macau, Taiwan dan komuniti Cina luar negara dalam bentuk tradisional. Contohnya, versi People's Daily dicetak dalam aksara tradisional, dan laman sesawang People's Daily dan Xinhua juga mempunyai versi aksara tradisional menggunakan pengekodan Big5.[16][17] Syarikat dari Tanah Besar yang menjual produk di Hong Kong, Macau dan Taiwan menggunakan aksara tradisional untuk berkomunikasi dengan pengguna; sebaliknya juga berlaku. Dalam media digital, banyak fenomena budaya yang diimport dari Hong Kong dan Taiwan ke Tanah Besar China seperti video muzik, karaoke, filem dan drama dengan sari kata menggunakan aksara Cina tradisional.
Hong Kong dan Macau
Di Hong Kong dan Macau, aksara tradisional dikekalkan sepanjang zaman penjajahan, sementara Tanah Besar mengguna pakai aksara ringkas. Aksara ringkas kini turut digunakan untuk menyesuaikan keperluan pelancong dan pendatang dari Tanah Besar.[18] Penggunaan meningkatnya aksara ringkas menimbulkan kebimbangan dalam kalangan penduduk tempatan untuk melindungi warisan tempatan mereka.[19][20]
Taiwan
Taiwan tidak pernah menerima pakai aksara ringkas. Penggunaan aksara ringkas dalam dokumen kerajaan dan persekitaran pendidikan tidak digalakkan oleh kerajaan Taiwan.[21][22][23][24] Namun begitu, dengan konteks yang mencukupi, aksara ringkas biasanya dapat difahami oleh pengguna aksara tradisional, terutama jika mereka mempunyai pendedahan terdahulu. Ramai aksara ringkas adalah varian lama yang telah digunakan dalam penulisan rakyat sejak zaman dahulu.[25][26]
Remove ads
Penggunaan dalam komputer
Pengekodan
Pada masa lalu, aksara Cina tradisional paling kerap dikodkan dalam komputer menggunakan piawaian Big5, yang mengutamakan aksara tradisional. Namun begitu, piawaian sejagat Unicode memberikan berat yang sama kepada aksara tradisional dan ringkas, dan kini merupakan piawaian pengekodan paling popular untuk teks bahasa Cina.
Kaedah input
Terdapat pelbagai penyunting kaedah input (IME) tersedia untuk memasukkan aksara Cina. Banyak aksara, termasuk varian dialek, telah dikodkan dalam Unicode tetapi tidak dapat dimasukkan menggunakan sesetengah IME. Contohnya, aksara dalam bahasa Shanghainese U+20C8E 𠲎 CJK UNIFIED IDEOGRAPH-20C8E, gabungan 伐 dengan radikal 口, digunakan menggantikan 嗎/吗 dalam Bahasa Cina Piawai.
Fon
Fon sering menggunakan singkatan TC untuk menunjukkan aksara Cina tradisional, dan SC untuk aksara Cina ringkas. Contohnya, keluarga fon Noto juga menyediakan fon berasingan untuk set aksara tradisional yang digunakan di Taiwan (TC) dan Hong Kong (HK).[27]
Laman web
Kebanyakan laman web berbahasa Cina kini menggunakan Unicode untuk teks mereka. Konsortium Web Sedunia (W3C) mengesyorkan penggunaan tag bahasa zh-Hant untuk menyatakan kandungan halaman web yang menggunakan aksara tradisional.[28] ISO 15924 menggunakan kod Hant untuk menandakan teks dalam aksara Cina tradisional dan Hntl[29] untuk teks yang bercampur antara aksara tradisional dan tulisan Latin, kadangkala digunakan untuk Hokkien Taiwan.
Lihat juga
- Kanji
- Hanja, hampir sama dengan aksara Cina tradisional
- Kaishu
- Aksara Cina
- Peringkasan aksara Cina di Hong Kong
Rujukan
Pautan luar
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads