Loading AI tools
alfabetisch schrift voor de Griekse taal Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
De Griekse taal wordt geschreven in het Griekse alfabet (Nieuwgrieks: Ελληνικό αλφάβητο, ellinikó alfávito). Dit alfabet is in de oudheid (rond de 9e eeuw v.Chr.) ontwikkeld uit het Fenicische alfabet en bestaat uit 24 letters. Het wordt nog steeds gebruikt in Griekenland en Cyprus. Bij hoofdletters worden er geen accenten en geen spiritus gebruikt.
Grieks alfabet | ||||
---|---|---|---|---|
Algemene informatie | ||||
Type | Alfabet | |||
Talen | Grieks | |||
Periode | ca. 800 v.Chr. tot heden | |||
Schrijfrichting | Links-naar-rechts | |||
Verwantschap | ||||
Moederschriften | Egyptische hiërogliefen | |||
Afgeleide schriften | Gotisch, Glagolitisch. Cyrillisch, Koptisch, Armeens, Oud-Italisch, Georgisch | |||
Indeling | ||||
ISO 15924 | Grek, 200 | |||
|
Zowel het Koptische als het Cyrillische alfabet zijn op het Griekse gebaseerd. Ook het Latijnse alfabet vond via het Oud-Italische schrift zijn oorsprong in een westelijke vorm van het Griekse.
Het Griekse schrift vertegenwoordigt een belangrijke innovatie: het heeft namelijk klinkers. Afgezien van Indusschrift hadden oudere schriften (Fenicisch, Hebreeuws en Egyptisch) alleen medeklinkers. Voor de talen die daarmee werden geschreven werkte dat uitstekend, omdat in die talen woorden die slechts één klinker verschillen meestal een verwante betekenis hebben.
In nogal wat Indo-Europese talen zijn er echter veel woorden die niet of nauwelijks verwant zijn en toch alleen een klinkerverschil hebben. De Grieken hebben dit opgelost door een aantal medeklinkertekens die in hun taal niet nodig waren een andere betekenis te geven, namelijk als klinkers. Zo waren bijvoorbeeld de ε en de η oorspronkelijk twee verschillende h-klanken in het Semitisch, de α was een glottisslag, de υ komt van de w, en de ayn (die een laryngaal voorstelde) werd een ο.
De letters van het Griekse alfabet werden niet alleen gebruikt om woorden te vormen, maar ook om getallen weer te geven en muzieknoten.[1] Ook stonden de zeven klinkers symbool voor de zeven planeten.
Oorspronkelijk was het Griekse alfabet evenals het Fenicische linkslopend, dit wil zeggen dat het van rechts naar links werd geschreven. Daarna werd het ossenploegsgewijs, dus afwisselend links- en rechtslopend (boustrofedon) geschreven, pas later zet zich de rechtslopende schrijfrichting door. Tot in de 9e eeuw n.Chr. gebruikte men nog de huidige hoofdletters, die zonder spatie of rustteken werden geschreven.
Het Griekse schrift was in geen geval eenvormig. Er ontwikkelden zich lokale (zogenaamde epichorische) alfabetten met telkens verschillende tekens. Ze werden naar het voorbeeld van de graecist Adolf Kirchhoff in drie hoofdgroepen verdeeld met de kleuren die Kirchhoff in zijn Studien zur Geschichte des Griechischen Alphabets van 1887 voor hun markering gebruikte. De belangrijkste onderscheidingstekens zijn de zogenaamde supplementtekens, de aanvullend op het overgenomen Fenicische schrift nieuw geschapen tekens Φ, Χ en Ψ. Bij het alfabet, of de gebruikte alfabetten, op Kreta ontbreken deze supplementtekens volledig. De alfabetten, die bijvoorbeeld op Euboea, Rodos en in Laconië werden gebruikt, hebben Φ en Ψ met de klankwaarden [pʰ]? en [kʰ]?. De alfabetten uit Macedonië en het Perzische Rijk kunnen in twee groepen worden onderverdeeld. De varianten in Attika gebruiken Φ en Χ voor [pʰ]? en [kʰ]?. De alfabetten onder andere in Korinthe en Ionië hebben als supplement daarbij nog het teken Ψ met de klankwaarde [ps]?.
Westgroep | Oostgroep | Archaïserende alfabetten | |
---|---|---|---|
Ionisch / Korintisch | Attisch | ||
| |||
* In Arcadië en Lokris heeft men een apart teken voor deze [ps]-klank. ** Η wordt in het Attisch alfabet soms gebruikt voor inspiratie ([ʰ]?). |
De uitspraak van het Oudgrieks kennen wij bij benadering. Door de eeuwen heen is deze uitspraak sterk veranderd. Zo was er in het Klassieke Grieks onderscheid tussen de uitspraak van de èta, de jota, de ypsilon en de tweeklank ‘ei’. In het Nieuwgrieks, in het dimotiki wordt dit steeds als [i]-klank uitgesproken, ongeveer als de ‘i’ in ‘idee’. Verder is wat vroeger de bèta was nu de vita, de b-klank is dus een v-klank geworden. Om toch een b-klank te hebben in de taal, wordt in het Nieuwgrieks de combinatie mu-pi gebruikt. Omdat de delta tegenwoordig ongeveer wordt uitgesproken als de Engelse ‘th’ in ‘this’, gebruikt men, om toch weer een d-klank te hebben, daarvoor de combinatie nu-tau. De gamma, die vroeger waarschijnlijk werd uitgesproken als de ‘g’ in ‘garçon’, wordt tegenwoordig als de zachte ‘g’ van de zuidelijke Lage Landen uitgesproken, maar als er een i-klank of e-klank op volgt, wordt hij als de ‘j’ in ‘Jan’ uitgesproken. Oorspronkelijk waarschijnlijk tweeklanken:
tekens | in het klassieke Grieks | in het Nieuwgrieks |
---|---|---|
‘ai’ (alfa-jota) | als ‘ij’ in ‘bijt’ | als ‘e’ in ‘pet’ |
‘ei’ (epsilon-jota) | als ‘ee’ in ‘beet’ | als ‘i’ in ‘idee’ |
‘eu’ (epsilon-ypsilon) | als ‘ew’ | als ‘ev’ of als ‘ef’ |
‘au’ (alfa-ypsilon) | als ‘ou’ in ‘fout’ | als ‘av’ of als ‘af’ |
In het klassieke Grieks geeft de spiritus asper (een boogje met de ‘holle kant’ naar rechts) boven de eerste letter van een woord, als dit een klinker of rho is, een geaspireerde uitspraak hiervan aan, dus voorafgegaan door een h-klank. De spiritus lenis (een dergelijk boogje met de holle kant naar links) gaf aan dat de eerste klinker niet geaspireerd werd uitgesproken. In het Nieuwgrieks wordt de eerste letter nooit geaspireerd uitgesproken, behoudens wat uitzonderingen is dit vergelijkbaar met de h-muet in het moderne Frans. Sinds de laatste spellingwijziging worden officieel geen spiritustekens meer genoteerd (maar oude gewoonten blijven soms hardnekkig doorleven). Ook schrijft men in het oude Grieks de jota na een lange klinker (èta en omega, en de alfa als deze lang is) doorgaans niet achter die klinker, maar er onder. Hiervoor wordt de 'iota subscriptum' gebruikt, wat betekent: eronder geschreven. In plaats van αι, ηι en ωι schrijft men dan respectievelijk ᾳ, ῃ en ῳ.
Verder kan men op klinkers diverse tekens aantreffen: het accent grave, het accent aigu en een accentteken dat op de tilde lijkt, maar overigens overeenkomt met het Franse accent circonflexe. In vroegere tijden hadden deze accenttekens een verschillende functie, wat die functie precies was is niet helemaal zeker. Er kan bijvoorbeeld sprake zijn geweest van zinsmelodie, of meer of minder nadruk. Als de accenttekens in Nieuwgriekse teksten voorkomen, geven ze enkel en alleen de hoofdklemtoon van een woord aan. In de praktijk wordt sinds de laatste spellingwijziging nog enkel het accent aigu gebruikt op de lettergreep die de hoofdklemtoon draagt, omdat het toch geen zin meer heeft om verschillende accenttekens te gebruiken wat betreft de uitspraak van de teksten.
De fi of phi werd in het Oudgrieks als één letter geschreven. Dat is een reden voor sommigen om bijvoorbeeld Xenofon te schrijven in plaats van Xenophon en Sofokles in plaats van Sophocles. De uitgang 'ος' in Griekse mannennamen, van de uitgang voor zelfstandige naamwoorden, veranderde in het Latijn in 'us'. Πάτροκλος werd bijvoorbeeld Patroclus.
Hieronder een lijst met de Griekse letters in vergelijking met een aantal symbolen uit andere verwante schriftstelsels. De volgorde is die van het Griekse alfabet. Ook de getalswaarden van de tekens in het Griekse en het Hebreeuwse alfabet zijn weergegeven, alsmede een aantal van de gebruikelijkste toepassingen in de wetenschap.
[2] | Letter | Naam | Getals-waarde | Hebreeuws[3] | Trans- literatie |
Ara- bisch |
Gebruik in de wetenschap[4] | Code[5] | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | Α α | Alfa | 1 | א | Alef | A | ا | hoek— alfastraling— thermische volume-uitzettingscoëfficiënt | α |
2 | Β β | Bèta | 2 | ב | Beet | B | ب | hoek— bètastraling— thermische drukcoëfficiënt | β |
3 | Γ γ | Gamma | 3 | ג | Gimel | G | ج | hoek — foton — gammastraling — gammafunctie[6] — magnetische inductie — quotiënt van de molaire soortelijke warmte | γ |
4 | Δ δ | Delta | 4 | ד | Dalet | D | د | differentiaalrekening — verschil tussen fysische waarden | δ |
5 | Ε ε | Epsilon | 5 | ה | Hee | E of Ee | ه | diëlektrische constante — rek van een materiaal in een spanning-rekdiagram | ε |
Ϝ ϝ[7] | Wau of Digamma | 6 | ו | Waw | W | و | Ϝ ϝ | ||
6 | Ζ ζ | Zèta | 7 | ז | Zajien | Dz of Zd | ز | dempingsfactor | ζ |
7 | Η η | Èta | 8 | ח | Chet | E | ح | viscositeit — rendement | η |
8 | Θ θ | Thèta | 9 | ט | Tet | Th | ت, ث | strooiingshoek | θ |
9 | Ι ι | Jota | 10 | י | Jod | I, J | ى, ي | ι | |
10 | Κ κ | Kappa | 20 | ך כ | Kaf | K | ك | kromming | κ |
11 | Λ λ | Lambda[8] | 30 | ל | Lamed | L | ل | golflengte | λ |
12 | Μ μ | Mu | 40 | ם מ | Mem | M | م | muon — SI-voorvoegsel micro — wrijvingscoëfficiënt — molaire massa — gemiddelde in de kansberekening | μ |
13 | Ν ν | Nu | 50 | ן נ | Noen | N | ن | frequentie — neutrino — aantal mol[6] | ν |
14 | Ξ ξ | Xi | 60 | ס | Samech[9] | X uitspraak 'ks' | ص | voortgang van reactie — storing (golven) | ξ |
15 | Ο ο | Omikron[10] | 70 | ע | Ajien | O | ع | ο | |
16 | Π π | Pi | 80 | ף פ | Pee | P | -- | verhouding tussen middellijn en omtrek — product[6] — osmotische waarde | π |
Ϻ ϻ[7] | San | – | ץ צ | Tsaddie | S | -- | Ϻ ϻ | ||
Ϙ ϙ[7] | Qoppa | 90 | ק | Koef | Q | ق | Ϙ ϙ | ||
17 | Ρ ρ | Rho | 100 | ר | Reesj | R | ر | dichtheid — ladingsdichtheid (ruimte) — correlatie | ρ |
18 | Σ σ, ς[11] | Sigma | 200 | ש | Sjien | S | س | som[6] — standaardafwijking — ladingsdichtheid (vlak) — oppervlaktespanning — trekvastheid | σ |
19 | Τ τ | Tau | 300 | ת | Tav | T | ط | halveringstijd — schuifspanning | τ |
20 | Υ υ | Ypsilon | 400 | U, Y | -- | υ | |||
21 | Φ φ | Phi | 500 | F, Ph | -- | golffunctie — fase — lichtstroom[6] — magnetische flux[6] — warmtestroom | φ | ||
22 | Χ χ | Chi | 600 | Ch | خ | magnetische en elektrische susceptibiliteit — chi-kwadraatverdeling | χ | ||
23 | Ψ ψ | Psi | 700 | Ps | -- | golffunctie[6] — elektrische flux[6] | ψ | ||
24 | Ω ω | Omega[12] | 800 | Oo | -- | elektrische weerstand[6] — hoekfrequentie — ruimtehoek[6] | ω | ||
Ϡ ϡ[7] | Sampi | 900 | ץ צ | Tsaddie | Ts | -- | Ͳ ͳ |
Griekse letters worden nog gebruikt in de Nederlandse taal:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.