Don Weller
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Donald Arthur Albert Weller (19. desember 1940–30. mai 2020)[1] var ein engelsk jazzmusikar, tenorsaksofonist og komponist.
Remove ads
Karriere
Don Weller byrja å læra spela klarinett i ein alder av 14 år, og fekk klassisk utdanning på det i fire eller fem år, og spelte solopartiet i Klarinettkonsert av Mozart i Croydon Town Hall som 15-åring.[2] Han byrja å spela i dixielandband rundt Croydon-området, men gjekk seinare over til tenorsaksofon[3] og spelte i Kathy Stobart sitt øvingsband.[4]
I løpet av 1970-talet spelte jazzrockgruppa hans Major Surgery ein fast vekevis konsert på ein pub i Croydon i Dog & Bull.[5] Bandet spelte Wellers komposisjonar på albumet gitt ut som The First Cut. Dette vart etterfølgd av ein kvartett med trommeslagaren Bryan Spring. Samtidig arbeidde han jamleg med pianisten Stan Tracey, og òg med Harry Beckett og i ein kvintett med Art Themen. Han er kjend for allsidigheita si og har spelt med artistar som Alan Price, Tina May og Charlie Hearnshaw.
Weller spelte saksofon på albumet Allright on the Night frå 1973 av det britiske hardrockbandet Tucky Buzzard[6] Han opptrer som førstesaksofonist (med Tower of Power som støtte på blåsarar) på instrumentalsporet «Nascimento» på Cat Stevens-albumet Back To Earth frå 1978. Han spelte òg på Alex Harvey-albumet The Mafia Stole My Guitar gitt ut i 1979 og leverte soloen på sporet «Wait For Me Mama» og skreiv «Don's Delight».
I 1981 steppa han inn for Michael Brecker då Gil Evans orkester spelte på Bracknell Jazz Festival, turnerte deretter i Storbritannia og spelte inn med ein av trompetistane til bandet, Hannibal Marvin Peterson, som vart med i Weller-spring Quartet.[7] Han spelte òg inn med Evans' British Orchestra i 1983.[8] Òg på 1980-talet var Weller, saman med vennen sin og tenorsaksofon-kollega Dick Morrissey, fast medlem av Rocket 88, boogie-woogie-bandet sett opp av Ian «Stu» Stewart og Bob Hall, og medverka på det einaste albumet deira.
Weller vart skildra som eit «førsteval for TV- og filmmusikk».[9] Han spelte saksofonsolo på David Bowie sin temalåt til filmen Absolute Beginners (1986).[10] Han bidrog òg til jazzklubbfilmen Stormy Monday (1988).[9] I 1995 fekk han i oppdrag av Appleby Jazz Festival-arrangøren Neil Ferber å skriva «The Pennine Suite» for eit jazzstorband som vart urframført på Appleby-festivalen i 1995 og gitt ut på CD året etter.[11] Sidan har bandet jamleg opptredd på andre jazzfestivalar. Ei seinare bestilling frå Appleby Jazz var for hans Electric Jazz Octet.
Remove ads
Personleg liv og død
Weller gjekk gjennom ein trippel hjartebypassoperasjon i 2012, og spelegleda kom aldri heilt tilbake. Framføring hans av «We'll Be Together Again» ved musikarkollega Bobby Wellin si gravferd i slutten av 2016 var, med saksofonisten Art Themens ord, «utruleg rørande og uhyggjeleg føreseiande». Det har vorte sagt at Weller «gjorde jazzen rikare, meir vittig og meir varmt forfriskande». Han døydde i heimbyen Croydon i Surrey 30. mai 2020, 79 år gammal. Han etterlèt seg sonen Mark og dottera Katie.[12][13]
Remove ads
Diskografi
Som leiar
- Commit No Nuisance (Affinity, 1979)
- Live (33 Records, 1997)
- Cannonball med Alan Barnes (ASC, 2000)
- The Way You're Going to Look Tomorrow Morning (Trio, 2003)
- Nine Songs (Trio, 2007)
Som sidemann
Med Alan Price
- Alan Price (Jet, 1977)
- Alan Stuart Octet (BBC 1978)
- Lucky Day (Jet, 1979)
- Travellin' Man (Trojan, 1986)
- Liberty (Ariola, 1989)
Med East of Eden
- Here We Go Again... (EMI, 1976)
- It's the Climate (Harvest, 1978)
- Silver Park (Harvest/EMI, 1978)
Med Tina May
- Never Let Me Go (33 Records, 1992)
- Fun (33 Records, 1993)
- It Ain't Necessarily So (33 Records, 1994)
- Time Will Tell (33 Records, 1995)
Med Stan Tracey
- The Bracknell Connection (Steam, 1976)
- Salisbury Suite (Steam, 1978)
- Stan Tracey Now (Steam, 1983)
- Play Duke, Monk & Bird (Emanem, 1988)
- Portraits Plus (Blue Note, 1992)
- Live at the QEH (Blue Note, 1994)
Med andre
- Harry Beckett, Still Happy (My Only Desire, 2016)
- David Bowie, Absolute Beginners (Virgin, 1986)
- Tucky Buzzard, Allright On the Night (Purple, 1973)
- Al Casey, Al Casey Remembers King Curtis (JSP, 1985)
- Hugh Cornwell, Wolf (Virgin, 1988)
- King Curtis, Live In New York (JSP, 2008)
- Gil Evans, The British Orchestra (Mole, 1983)
- The Firm, The Firm (Atlantic, 1985)
- Flowered Up, Weekender (Heavenly/Columbia, 1992)
- Michael Garrick, You've Changed (Hep, 1981)
- Alex Harvey, The New Band the Mafia Stole My Guitar (RCA Victor, 1979)
- Dick Heckstall-Smith, Celtic Steppes (33 Records, 1995)
- Mike Heron, Mike Heron (Casablanca, 1979)
- Nicky James, Nicky James (Philips, 1971)
- Hannibal Lokumbe, Poem Song (Mole, 1981)
- Meal Ticket, Three Times a Day (Logo/EMI, 1977)
- Mick Pyne, A Little Blue (Miles Music, 1988)
- Jim Richardson, 2 Plus 2 (Actone, 2010)
- Rocket 88, Rocket 88 (Atlantic, 1981)
- Cat Stevens, Back to Earth (A&M, 1978)
- Charlie Watts, Live at Fulham Town Hall (CBS, 1986)
Kjelder
Bakgrunnsstoff
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads