dom

Se også: -dom og Dom

Norsk

Pronomen

dom

1. personleg pronomen tredje person fleirtal i fleire dialekter
   • Pass deg for dom som slår og tru itte dom som klappe. 
     – «Trost i taklampa», Alf Prøysen, 1950

   Dom som sier dom er dumme, dom er dumme, dom

Andre former

de, dem, dei

Grammatikk

Personlig pronomen tredje person fleirtal
Nominativ	Akkusativ	Eieform
		Hankjønn	Hunkjønn	Intetkjønn	Flertall
dom	dom	dommes	dommes	dommes	dommes	upplendsk

Refleksive pronomen, se seg

Substantiv 1

dom m (bokmål/nynorsk), c (riksmål)

1. (jus) avgjerd i ei rettsak

   Forbrytaren fekk ein hard dom.

2. endeleg, autoritativ avgjerdsle

   Dommen var til bortelagets fordel.

3. kritisk vurdering

   Konserten fekk ein hard dom.

4. vesen, væremåte, sjå og -dom

   Vi handlar julegåver i dyre domar.

Ordsoge

Frå norrønt dómr («avgjerd») etter eit eldre ord for å gjere. Sjå engelsk: do en(en) og tysk: tun de(de).

Grammatikk

Bøyning (uregelrett substantiv hankjønn, med dobbel m i flertall)
Entall		Flertall		‌
Ubestemt	Bestemt	Ubestemt	Bestemt
ein dom	domen	domar	domane	(nynorsk)
ein dom	dommen	dommar	dommane	(nynorsk)
en dom	dommen	dommer	dommene	(bokmål/riksmål)
For genitiv av substantiv, se eieform.

Relaterte termar

domar, dommer, døme, dømme

Omsetjingar

avgjerd i rettsak

dansk: dom da(da) c engelsk: verdict en(en)

svensk: dom sv(sv) c tysk: Urteil de(de) n

Substantiv 2

dom m (bokmål/nynorsk), c (riksmål)

1. Hovudkyrkje, domkyrkje/domkirke

   Me gifta oss i domen.

2. Kuppelforma takkonstruksjon

   Kirka hadde en stor dom.

Ordsoge

Frå latin domus («hus»).

Grammatikk

Bøyning (regelrett substantiv hankjønn)
Entall		Flertall		‌
Ubestemt	Bestemt	Ubestemt	Bestemt
ein dom	domen	domar	domane	(nynorsk)
en dom	domen	domer	domene	(bokmål/riksmål)
For genitiv av substantiv, se eieform.

Synonymer

katedral, kuppel

Relaterte termer

domprost, dompap

Omsetjingar

hovudkyrkje

dansk: domkirke da(da) c engelsk: cathedral en(en)

tysk: Dom de(de) m

takkuppel

engelsk: dome en(en)

svensk: dom sv(sv) tysk: Dom de(de) m

Substantiv 3

dom m (nynorsk)

1. grann

   Ikkje domen – Ikkje eit grann

Ordsoge

Frå dom («rettsavgjerd»)

Grammatikk

Bøyning (uregelrett substantiv hankjønn, med dobbel m i flertall)
Entall		Flertall		‌
Ubestemt	Bestemt	Ubestemt	Bestemt
ein dom	dommen	dommar	dommane	(nynorsk)
For genitiv av substantiv, se eieform.

Synonymer

grann, smule

---

Slovensk

Substantiv

dom

1. hjem, hjemsted

Grammatikk

	entall	totall	flertall
nominativ	dom	domova doma	domovi
genitiv	doma	domov	domov
dativ	domu	domovoma domoma	domovom
akkusativ	dom	domova doma	domove
lokativ	domu	domovih domih	domovih domeh
instrumentalis	domom	domovoma domoma	domovi

Uttale

IPA: [doːm]

Beslektede termer

domoljub, domovina, domski