ਪੀ. ਕੇਸ਼ਵਦੇਵ

ਪੀ. ਕੇਸ਼ਵਾ ਪਿਲੇ (20 ਜੁਲਾਈ 1904 - 1 ਜੁਲਾਈ 1983), ਆਪਣੇ ਕਲਮੀ-ਨਾਮ ਪੀ. ਕੇਸ਼ਵਦੇਵ ਦੁਆਰਾ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ, ਕੇਰਲਾ, ਭਾਰਤ ਤੋਂ ਇੱਕ ਨਾਵਲਕਾਰ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਸੁਧਾਰਕ ਸੀ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਭਾਸ਼ਣਾਂ, ਸਵੈ ਜੀਵਨੀ, ਨਾਵਲ, ਨਾਟਕ, ਛੋਟੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਅਤੇ ਫਿਲਮਾਂ ਲਈ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਨੀਨੂ ਓਦਾਇਲ, ਨਧੀ, ਭਰੰਯਾਲਮ, ਅਯਾਲਕਰ (ਕੇਂਦਰੀ ਸਾਹਿਤ ਅਕੈਡਮੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜੇਤੂ ਨਾਵਲ), ਏਤੀਰਿੱਪੂ (ਆਤਮਕਥਾ) ਅਤੇ ਓਰੂ ਸੁੰਦਰੀਯੁਦੇ ਆਤਮਕਦਾ ਉਸ ਦੀਆਂ 128 ਸਾਹਿਤਕ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਹਨ। ਤੱਕਾਜ਼ੀ ਸਿਵਸ਼ੰਕਰ ਪਿਲੈ ਅਤੇ ਵੈਕੋਮ ਮੁਹੰਮਦ ਬਸ਼ੀਰ ਦੇ ਨਾਲ ਕੇਸ਼ਵਦੇਵ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਤੀਸ਼ੀਲ ਮਲਿਆਲਮ ਸਾਹਿਤ ਦੇ ਮੋਹਰੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।^[1][2]

ਪੀ. ਕੇਸ਼ਵਦੇਵ
ਜਨਮ	(1904-07-20)20 ਜੁਲਾਈ 1904 ਕੇਡਾਮੰਗਲਮ, ਉੱਤਰੀ ਪਾਰਾਵੁਰ, ਏਰਨਾਕੁਲਮ, ਕੇਰਲਾ, ਭਾਰਤ
ਮੌਤ	1 ਜੁਲਾਈ 1983(1983-07-01) (ਉਮਰ 78) ਤਿਰੂਵਨੰਤਪੁਰਮ,ਕੇਰਲਾ, ਭਾਰਤ
ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਕੰਮ	ਅਯਾਲਕਰ, ਕੱਣਾਡੀ
ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ	ਸੀਤਾਲਕਸ਼ਮੀ ਦੇਵ
ਬੱਚੇ	ਜਿਯੋਤੀਦੇਵ ਕੇਸ਼ਵਦੇਵ
ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ	ਅੱਪੂ ਪਿੱਲੇ ਕਾਰਤਿਆਨੀ ਅੰਮਾ
ਵੈੱਬਸਾਈਟ
http://www.kesavadev.net

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਅਤੇ ਕੈਰੀਅਰ

ਕੇਸ਼ਵਦੇਵ, ਕੇਸ਼ਵ ਪਿੱਲੇ ਦਾ ਜਨਮ, 21 ਜੁਲਾਈ, 1904 ਨੂੰ ਉੱਤਰ ਪਰਾਵੁਰ, ਉਸ ਸਮੇਂ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਰਾਜ ਦੇ ਨੇੜੇ, ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹੇ ਪਿੰਡ, ਕੇਡਾਮੰਗਲਮ ਵਿਖੇ, ਆਪੂ ਪਿੱਲੇ ਅਤੇ ਕਾਰਤਿਆਨੀ ਅੰਮਾ ਦੇ ਘਰ ਹੋਇਆ ਸੀ।^[3] ਉਸ ਨੇ ਸਿਰਫ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਤਕ ਰਸਮੀ ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਵਿੱਤੀ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਕਾਰਨ ਪੜ੍ਹਾਈ ਛੱਡਣੀ ਪੈ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਕਲੈਕਸ਼ਨ ਏਜੰਟ, ਟਿਊਸ਼ਨ ਅਧਿਆਪਕ ਅਤੇ ਕੱਪੜਾ ਵੇਚਣ ਵਰਗੇ ਪਾਰਟ ਟਾਈਮ ਕੰਮ ਕਰਨੇ ਪਏ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਉਹ ਸਹੋਦਰਨ ਅਯੱਪਨ ਦੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਅਯੱਪਨ ਦੁਆਰਾ ਆਯੋਜਿਤ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਤਿਉਹਾਰ ਮਿਸ਼ਰਾ ਭੋਜਣਮ ਵਿੱਚ ਭਾਗ ਲਿਆ ਜਿੱਥੇ ਨੀਵੀਂ ਜਾਤ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਸਮੇਤ ਲਗਭਗ 200 ਲੋਕ ਖਾਣ ਲਈ ਇਕੱਠੇ ਬੈਠਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਆਰੀਆ ਸਮਾਜ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਜਾਤ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਆਖਰੀ ਨਾਮ " ਪਿੱਲੇ " ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪਾਉਣ ਲਈ ਕੇਸ਼ਵਦੇਵ ਨਾਮ ਅਪਣਾ ਲਿਆ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਹ ਭਾਰਤੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕਾਗਰਸ ਅਤੇ ਫਿਰ ਭਾਰਤੀ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਪਾਰਟੀ ਨਾਲ ਜੁੜ ਗਿਆ। ਉਹ ਕਈ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ। ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਸਵਦੇਸ਼ਾਭਿਮਨੀ ਦਾ ਅੰਤਰਿਮ ਸੰਪਾਦਕ ਬਣਿਆ ਜਦੋਂ ਉਸ ਵੇਲੇ ਦਾ ਸੰਪਾਦਕ ਏ ਕੇ ਪਿੱਲੇ ਯੂਕੇ ਗਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਮਲਿਆਲਾ ਰਾਜਮ, ਭਜੇ ਭਾਰਤਮ, ਪ੍ਰਤੀਦਿਨਮ ਅਤੇ ਤੋਝੀਲਾਲੀ ਹੋਰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਉਹ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ; ਆਖਰੀ ਵਾਲੇ ਨਾਲ ਉਸ ਵਕਤ ਜੁੜਿਆ ਜਦੋਂ ਉਹ ਇੱਕ ਸਰਗਰਮ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਸੀ।^[4] ਉਸਨੇ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਲਹਿਰ ਲਈ ਪ੍ਰਚਾਰ ਸਾਹਿਤ ਵੀ ਲਿਖਿਆ^[5] ਅਤੇ ਸਾਹਿਤ ਪ੍ਰਵਰਤਕ ਸਹਿਕਾਰਨਾ ਸੰਘਮ (ਸਾਹਿਤ ਪ੍ਰਵਰਤਕ ਸਹਿਕਾਰੀ ਸਭਾ) ਅਤੇ ਕੇਰਲ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਨਿਭਾਈ।

ਕੇਸ਼ਵਦੇਵ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਵੈ-ਜੀਵਨੀ, ਈਥਰੱਪੂ, 1959 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕੀਤੀ,^[6] ਜੋ ਉਸਦੇ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਆਦਰਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ।^[7] ਉਸ ਨੂੰ ਕੇਰਲ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਫੈਲੋਸ਼ਿਪ ਪ੍ਰਾਪਤ ਸੀ।^[8] 1964 ਵਿਚ, ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਨੇ ਉਸਦੇ ਨਾਵਲ, ਅਯਾਲਕਰ ਨੂੰ ਸਾਲਾਨਾ ਪੁਰਸਕਾਰ ਲਈ ਚੁਣਿਆ।^[9][10] ਉਹ ਸੋਵੀਅਤ ਲੈਂਡ ਨਹਿਰੂ ਅਵਾਰਡ ਯਾਫ਼ਤਾ ਵੀ ਸੀ।^[3]