ਰੇਡੀਓ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ

ਰੇਡੀਓ ਦਾ ਮੁੱਢਲਾ ਇਤਿਹਾਸ (ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ: history of radio) ਤਕਨੀਕ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ ਹੈ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਰੇਡੀਓ ਯੰਤਰਾਂ ਦਾ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਵਰਤਦਾ ਹੈ ਜੋ ਰੇਡੀਓ ਵੇਵ ਵਰਤਦੇ ਹਨ। ਰੇਡੀਓ ਦੀ ਸਮਾਂ-ਸੀਮਾ ਦੇ ਅੰਦਰ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਰੇਡੀਓ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਕੀ ਥਿਊਰੀ ਅਤੇ ਖੋਜ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ।^[1]

ਰੇਡੀਓ ਡਿਵੈਲਪਮੈਂਟ ਨੂੰ "ਵਾਇਰਲੈੱਸ ਟੈਲੀਗ੍ਰਾਫੀ" ਵਜੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਰੇਡੀਓ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪ੍ਰਸਾਰਣ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਸੰਖੇਪ

ਖੋਜ

ਬੇਤਾਰ ਸੰਚਾਰ ਦਾ ਵਿਚਾਰ 1830 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਤੋਂ ਜ਼ਮੀਨ, ਪਾਣੀ ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਰੇਲ ਗੱਡੀਆਂ ਰਾਹੀਂ ਸੰਚਾਰੀ ਅਤੇ ਕੈਪੀਸੀਟਵ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸਾਰਣ ਦੁਆਰਾ "ਬੇਤਾਰ ਟੈਲੀਗ੍ਰਾਫੀ" ਦੇ ਪ੍ਰਯੋਗਾਂ ਦੇ ਨਾਲ "ਰੇਡੀਓ" ਦੀ ਖੋਜ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੱਸਦਾ ਹੈ।

ਜੇਮਸ ਕਲਰਕ ਮੈਕਸਵੈੱਲ ਨੇ 1864 ਵਿਚ ਸਿਧਾਂਤਕ ਅਤੇ ਗਣਿਤਿਕ ਰੂਪ ਵਿਚ ਦਿਖਾਇਆ ਸੀ ਕਿ ਇਲੈਕਟ੍ਰੋਮੈਗਨੈਟਿਕ ਤਰੰਗਾਂ ਖਾਲੀ ਜਗ੍ਹਾ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਸਾਰਿਤ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।^[2][3] ਇਹ ਸੰਭਵ ਹੈ ਕਿ ਇਲੈਕਟ੍ਰੋਮੈਗਨੈਟਿਕ ਤਰੰਗਾਂ ਦੇ ਜ਼ਰੀਏ ਸੰਕੇਤ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਇਰਾਦਤਨ ਸੰਚਾਰ ਨੂੰ 1880 ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਡੇਵਿਡ ਐਡਵਰਡ ਹਿਊਗਸ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਪ੍ਰਯੋਗ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਸ ਨੂੰ ਸਮੇਂ ਸਮੇਂ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕਰਨਾ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। 1888 ਵਿੱਚ, ਹੇਨਰੀਚ ਰੂਡੋਲਫ ਹੈਰਟਜ਼ ਨੇ ਮਾਹਰਵੈੱਲ ਦੀ ਇਲੈਕਟ੍ਰੋਮੈਗਨੈਟਿਜ਼ਮ ਦੀ ਥਿਊਰੀ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਇੱਕ ਤਜ਼ਰਬੇ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸਾਰਤ ਹਵਾਈ ਨਾਲ ਜੁੜੀਆਂ ਇਲੈਕਟ੍ਰੋਮੈਗਨੈਟਿਕ ਤਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਧ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਿੱਧ ਕੀਤਾ।

ਸੰਨ 1894 ਤੋਂ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ ਇਤਾਲਵੀ ਖੋਜੀ ਗੁਗਲਿਲੇਮੋ ਮਾਰਕੋਨੀ ਨੇ ਏਅਰਹੋਬਰਨ ਹਾਰਟਜ਼ਿਅਨ ਵੇਵਜ਼ (ਰੇਡੀਓ ਪ੍ਰਸਾਰਣ) ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਪਹਿਲੀ ਸੰਪੂਰਨ, ਵਪਾਰਕ ਸਫਲਤਾ ਨਾਲ ਬੇਤਾਰ ਟੈਲੀਗ੍ਰਾਫੀ ਸਿਸਟਮ ਬਣਾਇਆ। ਮਾਰਕੋਨੀ ਨੇ ਰੇਡੀਓ ਸੰਚਾਰ ਸੇਵਾਵਾਂ ਅਤੇ ਸਾਜ਼ੋ-ਸਾਮਾਨ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸਾਰ ਲਈ ਇੱਕ ਕੰਪਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ।

20 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ

20 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ, ਸਲਾਬੀ-ਅਰਕੋ ਵਾਇਰਲੈਸ ਸਿਸਟਮ ਐਡੋਲਫ ਸਲੇਬੀ ਅਤੇ ਜੋਰਜ ਵਾਨ ਅਰਕੋ ਦੁਆਰਾ ਵਿਕਸਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। 1900 ਵਿੱਚ, ਰੇਗਿਨਾਲਡ ਫੇਸੇਨਡੇਨ ਨੇ ਸਪਾਈਵੇਅਰ ਦੇ ਉੱਪਰ ਇੱਕ ਕਮਜ਼ੋਰ ਪ੍ਰਸਾਰਿਤ ਕੀਤਾ। 1901 ਵਿੱਚ, ਮਾਰਕੋਨੀ ਨੇ ਪਹਿਲਾ ਸਫਲ ਟ੍ਰਾਂਸਲਾਟੈਨਟਿਕ ਪ੍ਰਯੋਗਾਤਮਕ ਰੇਡੀਓ ਸੰਚਾਰ ਕੀਤਾ। 1904 ਵਿਚ, ਯੂ. ਐਸ. ਪੇਟੈਂਟ ਆਫਿਸ ਨੇ ਇਸ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਦਾ ਉਲਟਾ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ, ਮਾਰਕੋਨੀ ਨੂੰ ਰੇਡੀਓ ਦੀ ਖੋਜ ਲਈ ਇੱਕ ਪੇਟੈਂਟ ਅਵਾਰਡ ਦਿੱਤਾ, ਜੋ ਸ਼ਾਇਦ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਮਾਰਕੋਨੀ ਦੇ ਵਿੱਤੀ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਥਾਮਸ ਐਡੀਸਨ ਅਤੇ ਐਂਡਰਿਊ ਕਾਰਨੇਗੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ਇਸ ਨੇ ਯੂਐਸ ਸਰਕਾਰ (ਹੋਰਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ) ਨੂੰ ਉਸ ਦੀ ਰਾਇਲਟੀ ਦਾ ਭੁਗਤਾਨ ਕਰਨ ਤੋਂ ਵੀ ਇਜ਼ਾਜਤ ਦਿੱਤੀ ਜੋ ਟੈੱਸੇ ਦੁਆਰਾ ਉਸ ਦੇ ਪੇਟੈਂਟ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਲਈ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਵਧੇਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਲਈ ਮਾਰਕੋਨੀ ਦੇ ਰੇਡੀਓ ਦੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਵੇਖੋ 1907 ਵਿੱਚ, ਮਾਰਕੋਨੀ ਨੇ ਕਲਿਫਡਨ, ਆਇਰਲੈਂਡ ਅਤੇ ਗਲੇਸ ਬੇ, ਨਿਊ ਫਾਊਂਡਲੈਂਡ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਪਹਿਲੀ ਵਪਾਰਕ ਟਰਾਂਟੋਐਟਲਾਂਟਿਕ ਰੇਡੀਓ ਸੰਚਾਰ ਸੇਵਾ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤੀ।

20 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਵਿਕਾਸ

1954 ਵਿੱਚ ਰੈਜੈਂਸੀ ਨੇ "ਸਟੈਂਡਰਡ 22.5 ਵਾਈ ਬੈਟਰੀ" ਦੁਆਰਾ ਚਲਾਇਆ ਇੱਕ ਪਾਕੇਟ ਟ੍ਰਾਂਸਿਸਟ੍ਰਿਕ ਰੇਡੀਓ, ਟੀਆਰ -1, ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ। 1960 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ, VOR ਸਿਸਟਮ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਜਹਾਜ਼ ਦੇ ਨੇਵੀਗੇਸ਼ਨ ਲਈ ਵਿਆਪਕ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ; ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਹਵਾਈ ਜਹਾਜ਼ ਨੇ ਨੇਵੀਗੇਸ਼ਨ ਲਈ ਵਪਾਰਕ AM ਰੇਡੀਓ ਸਟੇਸ਼ਨਾਂ ਨੂੰ ਵਰਤਿਆ। 1960 ਵਿੱਚ, ਸੋਨੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਟਰਾਂਸਿਸਟਰਾਈਜ਼ਡ ਰੇਡੀਓ, ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਪਾਕੇ ਵਿੱਚ ਫਿੱਟ ਹੋਣ ਲਈ ਕਾਫੀ ਛੋਟਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਬੈਟਰੀ ਦੁਆਰਾ ਸੰਚਾਲਿਤ ਕਰਨ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਸੀ। ਇਹ ਟਿਕਾਊ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਬਾਹਰ ਸਾੜਨ ਲਈ ਕੋਈ ਟਿਊਬ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਅਗਲੇ ਵੀਹ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ, ਟ੍ਰਾਂਸਿਸਟਸਰ ਨੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਉੱਚ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਜਾਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਫ੍ਰੀਕੁਏਂਸੀ ਕਰਕੇ ਪਿਕਚਰ ਟਿਊਬਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਟਿਊਬਾਂ ਜਗ੍ਹਾ ਲੈ ਲਈ ।

ਬ੍ਰੌਡਕਾਸਟ ਅਤੇ ਕਾਪੀਰਾਈਟ

ਜਦੋਂ 1920 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿਚ ਰੇਡੀਓ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਰਿਕਾਰਡਾਂ ਦੇ ਅੰਤ ਦੀ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਕੀਤੀ। ਰੇਡੀਓ ਜਨਤਾ ਲਈ ਸੰਗੀਤ ਸੁਣਨ ਲਈ ਇੱਕ ਮੁਫ਼ਤ ਮਾਧਿਅਮ ਸੀ, ਜਿਸ ਲਈ ਉਹ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਅਦਾਇਗੀ ਕਰਨਗੇ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਕੁਝ ਕੰਪਨੀਆਂ ਨੇ ਰੇਡੀਓ ਨੂੰ ਪ੍ਰੋਮੋਸ਼ਨ ਲਈ ਨਵਾਂ ਐਵਨਿਊ ਬਣਾਇਆ, ਹੋਰਨਾਂ ਨੂੰ ਡਰ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਰਿਕਾਰਡ ਵਿਕਰੀ ਅਤੇ ਲਾਈਵ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਤੋਂ ਮੁਨਾਫਾ ਕਮਾਏਗਾ। ਕਈ ਕੰਪਨੀਆਂ ਦੇ ਵੱਡੇ ਸਿਤਾਰਿਆਂ ਨੇ ਸਮਝੌਤਿਆਂ 'ਤੇ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤੇ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਰੇਡੀਓ' ਤੇ ਨਹੀਂ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਣਗੇ।^[4][5]