Loading AI tools
polski lekarz ortopeda Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adolf Wojciechowski (ur. 26 czerwca 1886 w Jelizawetgradzie, zm. 1945? w Lipsku) – polski lekarz pochodzenia niemieckiego, specjalista w zakresie chirurgii, transplantologii, ortopedii (jeden z twórców warszawskiej szkoły ortopedycznej), profesor Akademii Medycznej w Warszawie, prezes Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego.
Data i miejsce urodzenia |
26 czerwca 1886 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1945? |
Docent nauk medycznych | |
Specjalność: chirurgia | |
Alma Mater | |
praca naukowa, dydaktyczna i kliniczna | |
Akademia |
Medyczna w Warszawie |
Klinika |
Chirurgii Ogólnej, Transplantacyjnej i Wątroby |
Odznaczenia | |
Adolf Wojciechowski urodził się w Jelizawetgradzie na Ukrainie w rodzinie lekarskiej. Studiował medycynę w Odessie i Niemczech (Uniwersytet w Würzburgu). Po ukończeniu studiów (1910) od roku 1911 był asystentem w Katedrze Anatomii Topograficznej i Chirurgii Operacyjnej na Uniwersytecie Moskiewskim; w latach 1912–1914 był równocześnie kierownikiem Kliniki Chirurgicznej Moskiewskiego Żeńskiego Zakładu Lekarskiego (wchodzącej również w skład Uniwersytetu Moskiewskiego)[1].
W roku 1914 został lekarzem oddziału opatrunkowego II Dywizji Strzelców Syberyjskich. Po zakończeniu wojny, od odzyskania niepodległości Polski mieszkał w Warszawie. W latach 1914–1926 był starszym asystentem, a w latach 1926–1931 – docentem w I Klinice Chirurgicznej Wydziału Lekarskiego warszawskiej Akademii Medycznej[1].
Od roku 1929 dodatkowo prowadził wykłady w Akademii Wychowania Fizycznego (przedmiot: mechanika ruchów), był ordynatorem oddziału chirurgicznego w I Szpitalu Okręgowym im. Marszałka Józefa Piłsudskiego (1930–1934) i oddziału chirurgicznego Szpitala Ewangelickiego w Warszawie (od lutego 1934). W roku 1937 objął stanowisko kierownika II Katedry i Kliniki Chirurgicznej AM[1].
Pod kierownictwem Adolfa Wojciechowskiego pracowali m.in. Władysław Ostrowski[2] (torakochirurg), Henryk Levittoux, Stefan Czubalski (urolog)[3], August Jokiel (chirurg i patofizjolog), Stanisław Tokarski (ortopeda)[1].
W czasie II wojny światowej Adolf Wojciechowski przebywał w Warszawie. Uczestniczył w tajnym kształceniu studentów medycyny. Jego niemieckie koneksje nigdy nie doprowadziły do aresztowań, mimo że miał informacje o konspiracyjnej działalności znajomych. Niektórym spośród nich ułatwiał uwolnienie z więzień i obozów koncentracyjnych[1].
Wyjechał do Niemiec (z żoną – Niemką) w lipcu 1944 roku, niedługo przed Godziną W. Zmarł w Lipsku wkrótce po zakończeniu wojny[1].
W I Klinice Chirurgicznej Adolf Wojciechowski zajmował się przede wszystkim problemami chirurgii jamy brzusznej (m.in. teoria powstawania torbieli krezkowych, rozwój embrionalny sieci, hodowlą in vitro); opisał metodę sympatektomii okołotętniczej, zajmował się ginekologią (m.in. badania przepływu chłonki w szyjce i trzonie macicy. W kolejnych latach A. Wojciechowski koncentrował się na zagadnieniach chirurgii urazowej (zob. urazy kości i stawów), m.in. problemach kostnienie pozaszkieletowego[4] (zob. też postępujące kostniejące zapalenie mięśni). Szczególnie dużą uwagę zwracał na problemy ortopedii praktycznej (np. nowe metody chirurgii żylaków, zapalenia ropne, medycyna sportowa, chirurgii wojskowej, balneochirurgia)[1].
Według gen. prof. Ireneusza Wierzejewskiego, nazywającego ortopedię „najmłodszą córką chirurgii”, rozwój ortopedii w Polsce rozpoczął się w roku 1913 w Poznaniu[5]. W roku 1923 powstała tam pierwsza Katedra Ortopedii – jednostka uniwersytecka z kliniką w Poznańskim Zakładzie Ortopedycznym im. B. Saturnina Gąsiorowskiego[uwaga 1][6]. W Warszawie kształcenie lekarzy w dziedzinie ortopedii było prowadzone w tych latach głównie w klinice chirurgicznej kierowanej przez prof. Adolfa Wojciechowskiego[7].
Kolejnym przełomowym wydarzeniem w historii polskiej ortopedii było założenie w roku 1928 Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego[7]; członkami założycielami byli: Ireneusz Wierzejewski, Michał Grobelski, Henryk Cetkowski, Franciszek Raszeja, Wiktor Dega), a pierwszym prezesem został Ireneusz Wierzejewski (pełnił tę funkcję do śmierci w roku 1930). Już przed pierwszym Zjazdem tego Towarzystwa (Poznań, 17 listopada 1928[uwaga 2]) ukazał się pierwszy zeszyt nowego specjalistycznego czasopisma – oficjalnego organu PTOiTr „Chirurgja Narządów Ruchu i Ortopedja Polska”. Został wydany pod redakcją Ireneusza Wierzejewskiego i doc. Adolfa Wojciechowskiego[7].
W okresie międzywojennym kolejnymi prezesami byli Wacław Łapiński (1930–1931), Adolf Wojciechowski (1931–1938) i Adam Gruca (od 1938). Do chwili wybuchu II wojny światowej zorganizowano 5 kolejnych zjazdów naukowych, w tym 3 – w czasie kadencji Adolfa Wojciechowskiego: IV Zjazd – Lwów (1933), V Zjazd – Warszawa (1936), VI Zjazd – Poznań (1938)[7]. Na historycznych zdjęciach z VI Zjazdu (udostępnianych przez NAC) znajduje się wielu wybitnych przedstawicieli środowiska, obradujących pod przewodnictwem Adolfa Wojciechowskiego w sali wykładowej Zakładu Anatomii Opisowej Uniwersytetu w Poznaniu (3 kwietnia 1938)[8].
Wybór – autorstwo i współautorstwo według www.google.pl[10]:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.