Bajt Sahur
miasto w Palestynie Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bajt Sahur (arab. بيت ساحور, Bayt Sāḥūr) – miasto w środkowej części Palestyny, administracyjnie należące do Autonomii Palestyńskiej.
 Pole Pasterzy, Bajt Sahur | |
| Państwo | |
|---|---|
| Muhafaza | |
| Powierzchnia |
6,9 km² |
| Wysokość |
ponad 600 m n.p.m. |
| Populacja (2007) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
181 |
Położenie na mapie Palestyny  | |
 31°42′07″N 35°13′35″E | |
| Strona internetowa | |
Położone w Judei, na obszarze Zachodniego Brzegu Jordanu, 8 km na południe od Jerozolimy, na wysokości 606–700 m n.p.m. Wraz z Bajt Dżala należy do Aglomeracji Betlejem. Liczy 12 367 mieszkańców[1], z których 80% stanowią arabscy chrześcijanie. Pozostałe 20% to muzułmanie[2].
Na terenie miasta znajdują się dwa sanktuaria chrześcijańskie, które upamiętniają obecność pasterzy wezwanych przez anioła w noc Bożego Narodzenia, by oddać cześć nowo narodzonemu Jezusowi w pobliskim Betlejem[3]. Lokalna tradycja chrześcijańska nazywa miejsce noclegu nowotestamentalnych pasterzy Polem Pasterzy[4]. Starsze sanktuarium – Deir er-Ra’wat, sięgające swą historią okresu bizantyjskiego znajduje się w rękach greckich mnichów prawosławnych. Katolickim sanktuarium na Polu Pasterzy – Sijar al-Ghanam – opiekują się franciszkanie z Kustodii Ziemi Świętej[5].
Nazwa osady nie jest wzmiankowana w Starym Testamencie, część egzegetów widzi jednak w tej lokalizacji miejsce, w którym wydarzyły się sceny opisane w biblijnej Księdze Rut[6]. Bohaterka tej księgi – Moabitka Rut – miała na polach pod Betlejem zwrócić na siebie uwagę przyszłego męża bogatego Booza. Z tego związku, według tekstów natchnionych, miał urodzić się Obed, dziadek króla Dawida[7].
Arabska nazwa osady – Bajt Sahur – pojawia się w źródłach pisanych dopiero w XVI w. W okresie bizantyjskim znane było chrześcijańskie sanktuarium w niewielkiej odległości od miejsca narodzenia Chrystusa; mnich Epifaniusz nazywa je "Poimnion" (gr. stado owiec). W tym okresie, jak wykazały badania archeologiczne w różnych miejscach na terenie miasta, kwitło życie monastyczne, związane z wielkim ruchem cenobitycznym i eremitycznym Pustyni Judzkiej[8]. Matka cesarza Konstantyna św. Helena miała w mieście ufundować klasztor.
Odwiedzającej w 384 Betlejem pątniczce z Europy Egerii pokazano oddalony od miasta kościół, nazwany przez nią w jej "Dzienniku z podróży" Kościołem u pasterzy[9]. Św. Hieronim w swoich listach i innych dziełach wspomina o grocie w pobliżu Betlejem, w której pasterze mieli mieć widzenie anioła. Historycy podają, iż pierwotny kościół jerozolimski miał w zwyczaju zbieranie się w tym sanktuarium na celebracji Wigilii Bożego Narodzenia. W VII w. biskup Arkulf nawiedził w owym miejscu grobowce trzech pasterzy[10].
Deir er-Ra’wat
Sanktuarium prawosławne zostało wzniesione na ruinach bizantyjskiego monasteru datowanego na V w. Jego fundację przypisuje się opatowi Marcjonowi. Klasztor ten był dwukrotnie burzony: w 454 przez Samarytan oraz w 614 podczas najazdu perskiego. Na terenie sanktuarium znajduje się grota z czczonymi przez miejscowych chrześcijan grobami pasterzy. Współczesna cerkiew prawosławna została poświęcona w 1989.
![Thumb](#/media/Plik:"Gloria_in_Excelsis_Deo"_Chapel.JPG)
Sijar al-Ghanam
Katolickie Pole Pasterzy usytuowane jest w odległości ok. 1 km na północ od sanktuarium prawosławnego. Pierwsze wykopaliska archeologiczne przeprowadził w Sijar al-Ghanam w 1859 C. Guarmani. Prace kontynuował w latach 1951–1952 o. Virgilio Corbo OFM[11]. Wydobyto wówczas wiejskie założenie monastyczne z licznymi prasami, zbiornikami na ziarno i wykutymi w skale grotami-magazynami. Osadnictwo w tym miejscu sięga okresu panowania Heroda Wielkiego. Znaleziska ceramiczne pomogły w określeniu okresu największego rozkwitu życia monastycznego na IV-VII w[4]. Na terenie sanktuarium znajduje się niewielki konwnet franciszkański, kaplica "Excelsis Deo" (według projektu Antonio Barluzziego z 1953)[12], szereg naturalnych grot zamienionych w kaplice oraz udostępnione zwiedzającym pozostałości zabudowy monastycznej z okresu bizantyjskiego[13].
Mieszkańcy Bajt Sahur utrzymują się z turystyki; do miasta przybywają tysiące turystów i pątników rocznie ze względu na znaczenie istniejących sanktuariów oraz bliskość Betlejem. Rozwija się rzemiosło (produkcja pamiątek i dewocjonaliów z drzewa oliwnego oraz wyrobów z masy perłowej). Poważne znaczenie dla rozwoju miasta ma też rolnictwo i praca zarobkowa na terenie Izraela; miasto dzieli od Jerozolimy zaledwie kilka kilometrów. Poważnym problemem są ograniczenia w ruchu granicznym wprowadzane przez władze Izraela. Sytuacja pogorszyła się po 2000 w związku z tzw. intifadą Al-Aksy.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
