Iwan Bołdin

Iwan Wasiljewicz Bołdin (ros. Иван Васильевич Болдин, (ur. 3 sierpnia^?/15 sierpnia 1892 we wsi Wysokaja w guberni penzeńskiej, zm. 28 marca 1965 w Kijowie) – radziecki wojskowy, generał pułkownik od 15 lipca 1944.

Iwan Bołdin

Иван Васильевич Болдин

generał pułkownik
Pełne imię i nazwisko	Iwan Wasiljewicz Bołdin
Data i miejsce urodzenia	15 sierpnia 1892 Wysokaja, gubernia penzeńska
Data i miejsce śmierci	28 marca 1965 Kijów, ZSRR
Przebieg służby
Lata służby	1914–1917 1918–1965
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Armia Czerwona Armia Radziecka
Jednostki	6 Korpus Zmechanizowany
Stanowiska	dowódca: Grupy Konno-Zmechanizowanej, 19 i 50 Armii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; II wojna światowa
Późniejsza praca	inspektor
Odznaczenia

Od 1917 działacz komunistyczny. Uczestnik I wojny światowej. W Armii Czerwonej od 1919. Brał udział w rosyjskiej wojnie domowej po stronie czerwonych, w 1923 dowodząc już pułkiem. W 1936 ukończył Akademię Wojskową im. Michaiła Frunzego. Dowodził różnymi dywizjami piechoty. Awansował w wyniku stalinowskich czystek, zostając najpierw dowódcą korpusu piechoty, a następnie w 1938 dowódcą Kalinińskiego Okręgu Wojskowego. W czasie agresji ZSRR na Polskę w 1939 dowodził Grupą Konno-Zmechanizowaną^[1], działającą w okolicach Wołkowyska, Grodna i Białegostoku. W czerwcu 1940 został zastępcą dowódcy Zachodniego Specjalnego Okręgu Wojskowego.

W czerwcu 1941 został odcięty od głównych sił pod Grodnem, ale po 45 dniach, po przebyciu 600 km zdołał dotrzeć do własnych linii wraz z 1 645 żołnierzami 6 Korpusu Zmechanizowanego. Został dowódcą 19 Armii, a od listopada 1941 do 1945 był dowódcą 50 Armii. W lutym 1945 został zastępcą dowódcy 3 Frontu Ukraińskiego.

Członek KPZR. Po wojnie był jednym z generalnych inspektorów w Ministerstwie Obrony ZSRR.

Odznaczenia

• Order Lenina – dwukrotnie
• Order Czerwonego Sztandaru – trzykrotnie
• Order Suworowa I klasy
• Order Kutuzowa I klasy
• Order Czerwonej Gwiazdy – dwukrotnie
• Medal „Za obronę Moskwy”
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej”
• Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty”
• Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
• Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (Polska Ludowa)
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (Polska Ludowa)

Przypisy

1. Moczulski 2009 ↓, s. 969.

Bibliografia

• Leszek Moczulski: Wojna polska 1939. Warszawa: 2009. ISBN 978-83-11-11584-2.
• Болдин Иван Васильевич
• http://wwii.space/%D1%81%D1%81%D1%81%D1%80-%D0%BF%D0%BE%D0%BB%D0%BA%D0%BE%D0%B2%D0%BE%D0%B4%D1%86%D1%8B-%D0%BC%D0%B0%D1%80%D1%88%D0%B0%D0%BB%D1%8B-%D0%B3%D0%B5%D0%BD%D0%B5%D1%80%D0%B0%D0%BB-%D0%B0%D0%B4%D0%BC/2/ (ros.)
• https://www.proza.ru/2017/01/22/1367 (ros.)
• M. Fisher, J. Gruszczyński; Rozgromienie Frontu Generała Dmitrija Pawłowa; Technika Wojskowa: Historia; Nr 3/2011

Kontrola autorytatywna (osoba):

• ISNI: 0000000367772171
• VIAF: 232708078
• LCCN: n80124881
• NKC: pna2012688820
• NTA: 244808627
• NUKAT: n2015197217