Loading AI tools
64. Konkurs Piosenki Eurowizji w Tel Awiwie Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
64. Konkurs Piosenki Eurowizji został zorganizowany w dniach 14, 16 i 18 maja 2019 w Centrum Konferencyjnym w Tel Awiwie. Gospodarzem konkursu był Izrael, który zwyciężył w finale konkursu organizowanego w 2018 roku. Organizatorami konkursu była Europejska Unia Nadawców (EBU) i izraelski nadawca publiczny Israeli Public Broadcasting Corporation (Kan).
Instalacja plażowa ze sloganem 64. Konkursu Piosenki Eurowizji | |||||||||
Informacje ogólne | |||||||||
Półfinały |
14 maja 2019 | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Finał |
18 maja 2019 | ||||||||
Miejsce | |||||||||
Nadawca | |||||||||
Prowadzący | |||||||||
Informacje dodatkowe | |||||||||
Kierownik wykonawczy | |||||||||
Producent wykonawczy |
Ziwit Dawidowicz | ||||||||
Uczestnicy | |||||||||
Rezygnacja | |||||||||
Łącznie |
41 reprezentacji | ||||||||
Głosowanie | |||||||||
Każdy kraj przyznaje po 1–8, 10 oraz 12 punktów dla dziesięciu najlepiej ocenionych piosenek, osobno w głosowaniu komisji jurorskich i telewidzów. | |||||||||
Zwycięzca | |||||||||
Reprezentant | |||||||||
Piosenka |
„Arcade” | ||||||||
Tekst i muzyka |
Joel Sjöö, Wouter Hardy, Duncan Laurence | ||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Konkurs Piosenki Eurowizji | |||||||||
|
Finał konkursu wygrał Duncan Laurence, reprezentant Holandii z piosenką „Arcade”, za którą otrzymał łącznie 498 punktów w głosowaniu jurorów i telewidzów.
Izraelska telewizja otrzymała prawa do organizacji 64. Konkursu Piosenki Eurowizji dzięki wygranej Netty, reprezentantki Izraela w finale konkursu z 2018. 13 września EBU ogłosiła, że konkurs odbędzie się w Expo Tel-Awiw w Tel Awiwie, a koncerty rozegrane będą w dniach 14, 16 i 18 maja[1].
Minister finansów Mosze Kachlon zasugerował, że budżet na organizację konkursu może wynieść ok. 120 milionów szekli[2].
Podobnie jak w poprzednich latach, dla gości i akredytowanych dziennikarzy przygotowano kilka atrakcji, w tym m.in. wioskę eurowizyjną (ang. Eurovision Village; miejsce na spotkania artystów i członków delegacji z fanami imprezy oraz akredytowanymi dziennikarzami), zlokalizowaną w Parku Charlesa Clore’a[3][4] i euroklub (ang. EuroClub; miejsce imprez dla akredytowanych dziennikarzy i fanów), zlokalizowany w hangarze 11 Portu w Tel Awiwie[4].
Defilada uczestników po pomarańczowym dywanie odbyła się na Placu Orkiestry, a ceremonia otwarcia konkursu odbyła się w Audytorium Manna. Obydwie imprezy odbyły się 12 maja 2019[5].
Neta Berzilaj w trakcie przemowy podczas odbierania statuetki dla zwycięzcy konkursu w 2018 zaprosiła na następny konkurs do Jerozolimy[6]. W tym samym czasie premier Izraela Binjamin Netanjahu oświadczył na swoim koncie na Instagramie, że konkurs odbędzie się w Jerozolimie, ale nie zostało to jeszcze potwierdzone przez EBU[7][8]. Potencjalnymi miejscami do organizacji konkursu są Pais Arena Jerusalem oraz stadion Teddy. Zaprzeczono również, że konkurs na pewno nie odbędzie się w budynku Międzynarodowego Centrum Kongresowego, w którym odbyły się konkursy w 1979 i 1999, co tłumaczono „niewystarczającą pojemnością hali”[9].
13 maja burmistrz Tel Awiwu Ron Chuldaj ogłosił, że miasto zostało wykluczone z negocjacji o organizację konkursu. Później pojawiły się głosy, że decyzja miała na celu odradzenie władzom miasta podjęcia rozmów, te zaś wyraziły zainteresowanie przygotowaniem konkursu[10]. 16 maja chęć przygotowania konkursu wyraziły władze Petach Tikwy, które nie dysponują jednak odpowiednio przystosowaną halą[11]. Wśród chętnych do organizacji znalazły się także władze Hajfy[12], a 10 czerwca w izraelskich mediach donoszono, że wśród kandydatów znalazły się także władze Ejlatu[13].
Po ogłoszeniu zwycięstwa Izraela spekulowano, że konkurs może zostać przeniesiony do innego kraju (m.in. do Austrii), co tłumaczono pojawiającymi się groźbami bojkotu konkursu przez niektóre państwa[14]. 22 maja plotka została zdementowana przez EBU[15]. Pod koniec maja Grupa Refencyjna EBU spotkała się z przedstawicielami izraelskiej telewizji Kan, by omówić z nimi szczegóły przygotowań do konkursu[16]. 11 czerwca ogłoszono, że w przetargu o organizację konkursu weźmą udział władze czterech miast: Tel Awiwu, Hajfy, Jerozolimy i Ejlatu[17]. 19 czerwca Grupa Referencyjna EBU ponownie spotkała się z władzami telewizji Kan, by przedyskutować szczegóły związane z organizacją konkursu. Potwierdzono wówczas, że decyzja o mieście-organizatorze, hali konkursowej i dacie rozegrania koncertów zostanie ogłoszona we wrześniu[18].
28 lipca 2018 Minister Izraela Micha’el Oren, ściśle związany z premierem Netanjahu, oświadczył, że Jerozolima nie ma środków na organizację konkursu, przypominając, że Tel Awiw był bardziej prawdopodobnym gospodarzem[19]. Niedługo potem ujawniono, że telewizja Kan nie dostarczyła wymaganych 12 milionów euro na poczet EBU, co miała obowiązek uczynić do 29 lipca[20]. Ostatecznie osiągnięto kompromis między stronami, a telewizja Kan, dzięki finansowemu wsparciu przez rząd, zapłaciła zaliczkę[21].
30 sierpnia Jon Ola Sand potwierdził w wywiadzie dla Kan, że Ejlat nie jest już w stanie kandydować, pozostawiając wybór pomiędzy Jerozolimą a Tel Awiwem. Stwierdził również, że nie było poważnej dyskusji między członkami EBU w sprawie bojkotu wydarzenia, a decyzja w sprawie miasta-gospodarza ma zostać podjęta na początku września[22]. Ostatecznie ogłoszono, że konkurs odbędzie się w Tel Awiwie.
Kierownikiem wykonawczym konkursu z ramienia telewizji Kan została Ziwit Dawidowicz, redaktorem naczelnym i dyrektorem prowadzącym – Juwal Kohen[23], dyrektorem konkursu – Mosze Kepten, a jego producentem – Christer Björkman[24]. Za produkcję muzyczną odpowiedzialny został Tal Forer[25], a za świetlną – Dakar Azulaj i Ronen Najar.
Partnerem prezentacyjnym konkursu został serwis MyHeritage, będący platformą ułatwiającą odnajdowanie przodków i krewnych jej użytkowników[26][27].
Pierwsza transza biletów na koncerty trafiła do sprzedaży 28 lutego[28]. Oficjalnym partnerem sprzedaży była izraelska firma Leaan[29].
Próby sceniczne uczestników rozpoczęły się w sobotę, 4 maja. W związku ze świętem narodowym Izraela, 8 maja nie odbyły się próby do konkursu.
Wśród wymienianych przez media potencjalnych gospodarzy eurowizyjnych koncertów pojawili się m.in. Sziri Majmon, Ge’ula Ewen Sa’ar[30] czy Li’or Suchard[31]. 7 grudnia gazeta „Jedi’ot Acharonot” podała, że koncerty konkursowe poprowadzą: Erez Tal i Bar Refa’eli, zaś rozmowy w tzw. „green roomie” przeprowadzą Lusi Ajjub i Asi Azar[32]. EBU potwierdziła informacje 25 stycznia 2019[33].
W styczniu 2019 pojawiły się spekulacje, jakoby gościem muzycznym w finale konkursu była Madonna[34]. W kwietniu, w trakcie konferencji prasowej telewizji Kan, potwierdzono informacje, a także ujawniono pozostałych gości specjalnych konkursu[35]. Gośćmi muzycznymi pierwszego półfinału były Netta Barzilaj i Dana International, które zaśpiewały również pozakonkursowo w koncercie finałowym[35][36]. W drugim półfinale gościnnie zaprezentował się zespół Szalwa[35]. Gośćmi specjalnymi finału byli: Gali Atari, Conchita Wurst, Måns Zelmerlöw, Wierka Serdiuczka i Eleni Fureira[35], a także Nadav Guedj i Ilanit[35] oraz Idan Raichel, który wystąpił na scenie wraz z 24-osobowym zespołem[35]. W trakcie koncertu pojawiła się także aktorka Gal Gadot, która wystąpiła w minispocie reklamującym Tel Awiw-Jafę[35][37]. W półfinale i finale gościnnie wystąpił także mentalista Li’or Suchard.
30 października ogłoszono, że sloganem konkursu będzie hasło Dare to Dream[38].
8 stycznia 2019 zaprezentowano oficjalny logotyp konkursu wraz z dwiema alternatywnymi wersjami, wszystkie skonstruowane z trzech trójkątów połączonych w gwiazdę. Za projekt loga odpowiada Studio Adama Feinberga[39]. Przedstawiciele telewizji Kan wyjaśnili znaczenie logotypu słowami: Trójkąt (...) ma uniwersalne zastosowanie w sztuce, muzyce i naturze, reprezentuje nierozerwalne więzi i kreatywność. W momencie, gdy trzy trójkąty łączą się ze sobą, tworzą jedność, która przypomina ciało niebieskie i jest odniesieniem do gwiazd, które pojawią się w Tel Awiwie[40].
Scenę konkursową zaprojektował Florian Wieder, którzy stworzył projekt areny na konkursy w 2011, 2012, 2015, 2017 i 2018[41].
Przed każdym występem konkursowym został pokazany krótki, ok. 40-sekundowy filmik (tzw. pocztówka), na którym prezentowano najciekawsze miejsca Izraela. Za realizację nagrań odpowiadała firma OG Group, która tworzyła również kilkuminutowy filmik z udziałem wszystkich uczestników[42]. Producentami pocztówek byli Keren Hochma i Szemu’el Ben Szalom[25].
Podobnie jak w poprzednich latach, wszystkie kraje uczestniczące, poza tzw. „Wielką Piątką” (czyli Francją, Hiszpanią, Niemcami, Wielką Brytanią i Włochami) oraz gospodarzem (Izraelem), zostały podzielone na tzw. koszyki, a ich ułożenie zależało od statystyk głosowania mieszkańców danych państw w poprzednich konkursach. Państwa miały zostać podzielone na dwa półfinały[43].
Losowanie odbyło się 28 stycznia 2019 na terenie ratusza przy ul. Bialika 27[30]. Podczas wydarzenia odbyła się także m.in. ceremonia przekazania insygniów miasta. Poprowadzili ją Asi Azar i Lusi Ajjub[43].
Oprócz podziału państw na poszczególne półfinały, w wyniku losowania ustalono również, w której połowie każdego z półfinałów mieli wystąpić reprezentanci poszczególnych państw oraz w którym mieli głosować finaliści[44]. EBU przyjęła wniosek szwajcarskiej telewizji SRF o umieszczenie kraju w drugim półfinale konkursu poza oficjalnym losowaniem[43].
Koszyk 1 | Koszyk 2 | Koszyk 3 | Koszyk 4 | Koszyk 5 | Koszyk 6 |
---|---|---|---|---|---|
Szczegółowa kolejność występów w półfinałach została ustalona przez produkcję i podana do wiadomości publicznej 2 kwietnia. 11 marca w trakcie spotkania szefów delegacji w Tel Awiwie odbyło się losowanie finałowego numeru startowego gospodarza konkursu[45].
Zwycięstwo Izraela w finale konkursu w 2018 oraz ogłoszenie chęci organizacji konkursu w 2019 w Jerozolimie wzbudziło wiele kontrowersji w światowych mediach. W geście solidarności z Palestyńczykami, będącymi w sporze politycznym z Izraelczykami, kilka krajów nawoływało do bojkotu konkursu, w tym m.in. społeczność we Francji[46], w Irlandii (w tym m.in. członkowie organizacji Sinn Féin[47], a także burmistrz Dublina Mícheál Mac Donncha[48] oraz Charlie McGettigan, laureat konkursu w 1994)[49][50], Szwecji[51] Islandii[52] czy Wielkiej Brytanii[53][54], gdzie stworzono petycję zachęcającą do bojkotu konkursu, którą podpisało ponad 140 artystów z Europy[55]. W kolejnych tygodniach telewizje z powyższych krajów potwierdziły udział w konkursie[56][57][58][59].
Członkowie ruchu pokojowego „Bojkot, Wycofanie Inwestycji i Sankcje” zakłócili przebieg kilku koncertów mających wyłonić uczestników 64. Konkursu Piosenki Eurowizji organizowanego w Izraelu. 19 stycznia 2019 jeden z aktywistów wszedł na scenę podczas drugiego półfinału francuskich eliminacji Destination Eurovision, nawołując do bojkotu konkursu[60]. Dzień później do podobnego incydentu doszło w trakcie eurowizyjnych selekcji w Hiszpanii, a aktywiści protestowali przed halą, w której odbywały się eliminacje[61]. Zgodnie z doniesieniami prasowymi, EBU miała skontaktować się z nadawcami publicznymi wszystkich krajów uczestniczących w konkursie, ostrzegając ich przed ryzykiem powtórzenia się podobnych sytuacji[62].
Członkowie zespołu Hatari reprezentującego Islandię podczas oczekiwania na wyniki głosowania w finale pokazali szarfy w barwach Palestyny z napisem „Palestine”. Szarfy zostały przejęte przez ochronę. Zespół islandzki już przed konkursem był stanowczo krytykowany przez organizatorów za swoje wypowiedzi polityczne[63].
23 lutego w finale ukraińskich eliminacji do konkursu zwyciężyła Maruv z piosenką „Siren Song”. Po ogłoszeniu wyników prywatna stacja telewizyjna STB, organizująca selekcje we współpracy z nadawcą publicznym Perszyj kanał (UA:Perszyj), wydała oświadczenie, w którym podkreśliła, że reprezentant kraju zostanie zatwierdzony po podpisaniu kontraktu z UA:Perszyj. Dzień po koncercie nadawca poinformował, że Maruv nie będzie reprezentować kraju w związku z nieporozumieniem się z władzami telewizji[64]. W oświadczeniu dla mediów piosenkarka wyjaśniła, nie zgodziła się na warunki kontraktu proponowanego przez telewizję, który miał m.in. uniemożliwić jej samodzielne podejmowanie działań promocyjnych oraz zakazać kontaktów z dziennikarzami bez konsultacji z nadawcą[65]. 27 lutego Perszyj kanał poinformował o wycofaniu się z konkursu[66][67].
W lutym 2019 Jedi’ot Acharonot podał informację, jakoby stacja France 2 miała rozważać wycofanie się z udziału w konkursie z powodu planowanej na maj emisji serialu Duz Pua przez telewizję Kan. Jak cytował portal, opis głównego bohatera produkcji – muzułmańskiego, udającego homoseksualistę piosenkarza podejrzanego o terroryzm – miał kojarzyć się z reprezentantem Francji, Bilalem Hassanim. Europejska Unia Nadawców poinformowała o prowadzeniu rozmów z publicznymi nadawcami z obu państw[68]. Przedstawiciele France 2 zdementowali plotki o rozważaniu rezygnacji z występu w konkursie[69].
Z anglojęzycznej wersji teledysku „Pali się” polskiego wykonawcy Tulia usunięto m.in. ujęcie z kobietami pod przydrożnym krzyżem. Edycja klipu spotkała się z zarzutami o cenzurę sztuki i dyskryminację religijną[70][71]. Menedżment zespołu tłumaczył, że „regulamin Eurowizji zabrania promowania jakichkolwiek instytucji i symboli religijnych, a tym jest krzyż”[72]. Jacek Kurski, prezes TVP, zażądał przywrócenia oryginalnej wersji teledysku[73]. W sprawie wypowiedziała się wytwórnia Universal Music Polska, która przyznała, że nie nadzorowała bezpośrednio prac nad montażem teledysku[74]. Zespół Tulia również wydał oświadczenie w tej sprawie i potwierdził, że montaż teledysku nie był wykonywany osobiście przez grupę, a zmiany w klipie miały na celu dopasowanie czasu obrazu do czasu trwania piosenki w wersji konkursowej, a wycięcie krzyża nastąpiło „zupełnym przypadkiem”[75].
Przedstawiony podczas przekazu na żywo wynik głosowania jury z Białorusi w rzeczywistości nie pochodził od jury z Białorusi. Białoruskie jury zostało odwołane w związku z częściowym ujawnieniem głosowania jury podczas półfinałów, co było złamaniem zasad Konkursu Piosenki Eurowizji. W rzeczywistości przedstawiono więc „zagregowany wynik zatwierdzony przez audytorów”. Podczas przedstawiania wyników nie powiadomiono o tym widzów[76][77].
22 maja 2019 EBU poinformowała o popełnieniu błędu i podaniu nieprawidłowych punktów z Białorusi, wskutek czego poprawiono oficjalne wyniki finału[78].
Po ogłoszeniu informacji o przyjeździe Madonny na finał Eurowizji pojawiło się liczne grono osób, które wezwało piosenkarkę, aby nie występowała podczas konkursu z powodu ciągłych działań zbrojnych na linii Izrael – Palestyna. Roger Waters z zespołu Pink Floyd zwrócił się do artystki w otwartym liście, w którym apelował o rezygnację z występu. Aktywiści reprezentujący Palestyńską Kampanię na rzecz Akademickiego i Kulturowego Bojkotu Izraela wezwali piosenkarkę w wystosowanym oświadczeniu do wycofania swego udziału w Eurowizji, a 58 palestyńskich artystek podpisało się pod petycją do wokalistki o anulowanie występu. W mediach społecznościowych rozpoczęła się akcja pod hasztagami „#MadonnaDontGo” oraz „#BoycottEurovision2019”. Madonna w wydanym oświadczeniu odrzuciła jednak możliwość bojkotu Eurowizji[79].
13 maja, na pięć dni przed planowanym występem, Jon Ola Sand, kierownik wykonawczy Eurowizji, oznajmił podczas oficjalnej konferencji prasowej, że do tej pory nie został podpisany kontrakt z Madonną, w związku z czym artystka nie będzie mogła pojawić się na scenie[80]. Zdaniem mediów piosenkarka odwlekała podpisanie umowy z organizatorami Eurowizji, aby uniknąć ewentualnego wywierania przez nich wpływu na swój występ[81]. Ostatecznie wieczorem 16 maja, na dwa dni przed finałem, został potwierdzony udział Madonny w wydarzeniu[82].
Występ spotkał się z mieszanymi, przeważnie negatywnymi, recenzjami, przy czym wiele słów krytyki padło na głos piosenkarki – media i fani wyrazili rozczarowanie wykonaniem hitu „Like a Prayer”, z kolei internauci zasugerowali, że drugi utwór, „Future”, Madonna zaśpiewała z playbacku[83]. Podczas ogłaszania wyników głosowania holenderskiego jury prezenterka Emma Wortelboer nawiązała do występu, żartując, że „jest wdzięczna za dzisiejszy wieczór i auto-tune Madonny”. W przeciwieństwie do pozostałych wykonań tego wieczoru nagranie z występu Madonny nie zostało umieszczone na oficjalnym kanale konkursu w serwisie YouTube, tylko dzień później zostało zamieszczone na oficjalnym koncie piosenkarki, ale z poprawionym wokalem[84].
Występ został odebrany zdecydowanie negatywnie również ze względu na swój polityczny wydźwięk. Pomiędzy dwiema wykonywanymi tego wieczoru piosenkami Madonna skierowała monolog (część jej piosenki „Dark Ballet”) do tancerzy noszących maski gazowe, mówiąc: „Oni myślą, że nie jesteśmy świadomi ich zbrodni. My wiemy, ale po prostu nie jesteśmy gotowi zareagować”. Zostało to zinterpretowane jako nawiązanie do konfliktu izraelsko-palestyńskiego[85]. Następnie podczas wykonywania piosenki „Future” dwóch tancerzy miało przyczepione na plecach flagi: jedna osoba flagę Izraela, druga – Palestyny. Tancerze szli ramię w ramię objęci po przyjacielsku, gdy towarzyszący Madonnie na scenie raper Quavo śpiewał: „Nie wszyscy przychodzą do przyszłości, nie wszyscy uczą się z przeszłości”[85]. Spotkało się to z dezaprobatą organizatorów, którzy w oficjalnym oświadczeniu podkreślili, że Eurowizja jest wydarzeniem apolitycznym, o czym Madonna została poinformowana, a mimo to świadomie zdecydowała się złamać zasady. Organizatorzy zapewnili, że nic nie wiedzieli o tym elemencie występu, a podczas prób tancerze nie mieli flag przyczepionych do swoich kostiumów scenicznych[86][87]. Madonna odparła zarzuty, podkreślając, że użycie flagi izraelskiej i palestyńskiej było wyłącznie wezwaniem do jedności i pokoju[85].
We wrześniu media poinformowały o pozwie telewizji Kan – organizatora Eurowizji – przeciwko przedstawicielom Madonny, agencji koncertowej Live Nation oraz Live Nation Israel. Telewizja Kan oskarżyła ekipę Madonny o złamanie warunków umowy, które zostały zawarte pomiędzy stronami – Kan zapewniła Madonnie wsparcie techniczne, które znacznie wykraczało poza produkcję Eurowizji, dlatego oczekiwało pokrycia poniesionych kosztów[88].
7 listopada 2018 EBU potwierdziła, że w 64. Konkursie Piosenki Eurowizji wezmą udział nadawcy publiczni z 42 krajów[89]. Z uczestnictwa wycofała się telewizja z Bułgarii, tłumacząc decyzję problemami finansowymi[90]. Już po opublikowaniu przez EBU listy uczestniczących krajów rezygnację ze startu ogłosił nadawca publiczny z Ukrainy wskutek zamieszania po finale krajowych eliminacji Widbir 2019[66].
W 64. Konkursie Piosenki Eurowizji wystąpiło kilku wykonawców, którzy już w przeszłości występowali w konkursie. Macedonię Północną reprezentowała Tamara Todewska, która wystąpiła dla Macedonii w konkursie w 2008, a także jako chórzystka podczas występu Toše Proeskiego i Tijany Dapčević podczas konkursów w 2004 i 2014[91]. W barwach Serbii wystąpiła Nevena Božović, przedstawicielka kraju podczas 58. konkursu (jako jedna z wokalistek zespołu Moje 3)[92]. Reprezentantem Litwy był Jurijus Veklenko, który śpiewał w chórkach podczas występów Litwinów w konkursach w 2013 i 2015. Przedstawicielem San Marino po raz drugi był Serhat, a Rosji – Siergiej Łazariew, uczestnicy konkursu w 2016[93][94]. W barwach Węgier ponownie wystąpił Joci Pápai, reprezentant kraju na 62. konkursie w 2017[95].
Współautorem piosenki „Roi” reprezentującego Francję Bilala Hassaniego jest duet Madame Monsieur, który wystąpił w barwach kraju w finale konkursu w 2018[96]. Za piosenkę „Storm”, nagraną przez Victora Crone’a z Estonii, odpowiadał Stig Rästa, finalista konkursu w 2015[97]. Piosenkarz zaśpiewał w chórkach podczas występu reprezentanta. Michaela Rice’a z Wielkiej Brytanii wokalnie wsparła Sahlene, zdobywczyni trzeciego miejsca dla Estonii w finale konkursu w 2002, Mikiego Núñeza z Hiszpanii – Mikel Hennet, członek zespołu D’Nash reprezentującego kraj w 2007, a Nevenę Božović z Serbii – Mladen Lukić z zespołu Balkanika reprezentującego kraj w 2018. Jednym z chórzystów Ota Nemsadze z Gruzji był Micheil Dżawachiszwili, który śpiewał również w chórkach gruzińskiemu zespołowi Iriao w 2018.
Legenda:
Kraje zakwalifikowane do finału
Wyniki jurorów i telewidzów[134] | ||||
---|---|---|---|---|
Miejsce | Telewidzowie | Punkty | Jurorzy | Punkty |
1 | Islandia | 151 | Czechy | 157 |
2 | Australia | 140 | Grecja | 131 |
3 | Estonia | 133 | Australia | 121 |
4 | San Marino | 124 | Cypr | 95 |
5 | Słowenia | 93 | Serbia | 91 |
6 | Czechy | 85 | Białoruś | 78 |
7 | Serbia | 65 | Słowenia | 74 |
8 | Polska | 60 | Islandia | 70 |
9 | Grecja | 54 | Estonia | 65 |
10 | Cypr | 54 | Węgry | 65 |
11 | Białoruś | 44 | Polska | 60 |
12 | Portugalia | 43 | Belgia | 50 |
13 | Gruzja | 33 | Czarnogóra | 31 |
14 | Węgry | 32 | Gruzja | 29 |
15 | Belgia | 20 | San Marino | 26 |
16 | Czarnogóra | 15 | Finlandia | 9 |
17 | Finlandia | 14 | Portugalia | 8 |
Legenda:
Kraje zakwalifikowane do finału
Wyniki jurorów i telewidzów[165] | ||||
---|---|---|---|---|
Miejsce | Telewidzowie | Punkty | Jurorzy | Punkty |
1 | Norwegia | 170 | Macedonia Północna | 155 |
2 | Holandia | 140 | Szwecja | 150 |
3 | Szwajcaria | 137 | Holandia | 140 |
4 | Rosja | 124 | Malta | 107 |
5 | Azerbejdżan | 121 | Azerbejdżan | 103 |
6 | Szwecja | 88 | Szwajcaria | 95 |
7 | Macedonia Północna | 84 | Rosja | 93 |
8 | Litwa | 77 | Mołdawia | 58 |
9 | Albania | 58 | Dania | 53 |
10 | Malta | 50 | Rumunia | 47 |
11 | Dania | 41 | Norwegia | 40 |
12 | Chorwacja | 38 | Albania | 38 |
13 | Mołdawia | 27 | Łotwa | 37 |
14 | Rumunia | 24 | Armenia | 26 |
15 | Armenia | 23 | Chorwacja | 26 |
16 | Łotwa | 13 | Austria | 21 |
17 | Irlandia | 3 | Litwa | 16 |
18 | Austria | 0 | Irlandia | 13 |
Wyniki jurorów i telewidzów[178] | ||||
---|---|---|---|---|
Miejsce | Telewidzowie | Punkty | Jurorzy | Punkty |
1 | Norwegia | 291 | Macedonia Północna | 247 |
2 | Holandia | 261 | Szwecja | 241 |
3 | Włochy | 253 | Holandia | 237 |
4 | Rosja | 244 | Włochy | 219 |
5 | Szwajcaria | 212 | Azerbejdżan | 202 |
6 | Islandia | 186 | Australia | 153 |
7 | Australia | 131 | Szwajcaria | 152 |
8 | Azerbejdżan | 100 | Czechy | 150 |
9 | Szwecja | 93 | Rosja | 126 |
10 | San Marino | 65 | Malta | 87 |
11 | Słowenia | 59 | Cypr | 77 |
12 | Macedonia Północna | 58 | Dania | 69 |
13 | Serbia | 54 | Francja | 67 |
14 | Hiszpania | 53 | Grecja | 50 |
15 | Dania | 51 | Słowenia | 46 |
16 | Estonia | 48 | Islandia | 46 |
17 | Albania | 47 | Albania | 43 |
18 | Francja | 38 | Norwegia | 40 |
19 | Izrael | 35 | Serbia | 35 |
20 | Cypr | 32 | Estonia | 28 |
21 | Grecja | 24 | Niemcy | 24 |
22 | Malta | 20 | Białoruś | 18 |
23 | Białoruś | 13 | San Marino | 12 |
24 | Czechy | 7 | Wielka Brytania | 8 |
25 | Wielka Brytania | 3 | Hiszpania | 1 |
26 | Niemcy | 0 | Izrael | 0 |
Jurorzy Telewidzowie |
Kraje głosujące | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Suma punktów | Oddzielne wyniki jurorów i telewidzów |
Malta | Albania | Czechy | Niemcy | Rosja | Dania | San Marino | Macedonia | Szwecja | Słowenia | Cypr | Holandia | Grecja | Izrael | Norwegia | Wielka Brytania | Islandia | Estonia | Białoruś | Azerbejdżan | Francja | Włochy | Serbia | Szwajcaria | Australia | Hiszpania | Armenia | Austria | Belgia | Chorwacja | Czarnogóra | Finlandia | Gruzja | Irlandia | Litwa | Łotwa | Mołdawia | Polska | Portugalia | Rumunia | Węgry | ||||
Uczestnicy konkursu | Malta | 107 | 87 | 3 | 3 | 6 | 5 | 2 | 1 | 3 | 8 | 5 | 4 | 12 | 10 | 8 | 4 | 6 | 1 | 1 | 1 | 4 | ||||||||||||||||||||||||
20 | 6 | 4 | 4 | 6 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Albania | 90 | 43 | 2 | 3 | 7 | 8 | 2 | 3 | 7 | 1 | 8 | 2 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
47 | 12 | 5 | 12 | 10 | 1 | 7 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Czechy | 157 | 150 | 1 | 12 | 4 | 1 | 12 | 1 | 6 | 8 | 3 | 4 | 4 | 5 | 6 | 3 | 3 | 5 | 7 | 1 | 4 | 12 | 7 | 3 | 8 | 10 | 8 | 12 | ||||||||||||||||||
7 | 2 | 2 | 2 | 1 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Niemcy | 24 | 24 | 8 | 6 | 3 | 2 | 5 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
0 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Rosja | 370 | 126 | 10 | 1 | 3 | 10 | 6 | 3 | 10 | 5 | 10 | 4 | 6 | 1 | 12 | 3 | 4 | 2 | 5 | 2 | 10 | 3 | 1 | 4 | 5 | 6 | ||||||||||||||||||||
244 | 4 | 12 | 12 | 8 | 12 | 10 | 8 | 12 | 1 | 12 | 12 | 12 | 3 | 8 | 8 | 2 | 12 | 5 | 1 | 10 | 4 | 8 | 5 | 12 | 12 | 12 | 3 | 10 | 7 | 7 | ||||||||||||||||
Dania | 120 | 69 | 1 | 4 | 7 | 4 | 3 | 2 | 1 | 12 | 2 | 1 | 3 | 7 | 7 | 4 | 5 | 6 | ||||||||||||||||||||||||||||
51 | 4 | 7 | 3 | 5 | 1 | 5 | 6 | 4 | 6 | 4 | 4 | 1 | 1 | |||||||||||||||||||||||||||||||||
San Marino | 77 | 12 | 1 | 5 | 6 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
65 | 10 | 8 | 1 | 1 | 10 | 1 | 2 | 8 | 10 | 8 | 6 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Macedonia Północna | 305 | 247 | 3 | 12 | 7 | 7 | 4 | 10 | 1 | 2 | 3 | 1 | 10 | 12 | 8 | 10 | 8 | 7 | 10 | 12 | 12 | 7 | 10 | 12 | 10 | 7 | 7 | 5 | 8 | 12 | 8 | 5 | 7 | 10 | ||||||||||||
58 | 5 | 6 | 2 | 12 | 1 | 3 | 12 | 2 | 7 | 6 | 2 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Szwecja | 334 | 241 | 5 | 6 | 12 | 2 | 12 | 7 | 7 | 12 | 6 | 8 | 10 | 12 | 12 | 2 | 10 | 2 | 8 | 8 | 12 | 12 | 12 | 6 | 5 | 12 | 2 | 12 | 8 | 10 | 2 | 2 | 1 | 4 | ||||||||||||
93 | 6 | 1 | 10 | 8 | 12 | 5 | 8 | 3 | 4 | 8 | 6 | 2 | 2 | 7 | 6 | 2 | 3 | |||||||||||||||||||||||||||||
Słowenia | 105 | 46 | 10 | 4 | 4 | 1 | 6 | 4 | 4 | 10 | 3 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
59 | 6 | 3 | 2 | 7 | 5 | 10 | 2 | 10 | 4 | 1 | 2 | 4 | 3 | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Cypr | 109 | 77 | 6 | 7 | 8 | 5 | 1 | 7 | 1 | 12 | 1 | 8 | 3 | 5 | 2 | 5 | 6 | |||||||||||||||||||||||||||||
32 | 7 | 12 | 1 | 12 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Holandia | 498 | 237 | 7 | 6 | 8 | 7 | 3 | 7 | 12 | 6 | 5 | 12 | 7 | 6 | 7 | 7 | 8 | 12 | 10 | 6 | 8 | 6 | 8 | 6 | 6 | 8 | 8 | 8 | 12 | 12 | 3 | 12 | 5 | 1 | ||||||||||||
261 | 10 | 7 | 4 | 7 | 5 | 7 | 6 | 7 | 6 | 5 | 6 | 6 | 2 | 8 | 4 | 5 | 8 | 10 | 7 | 5 | 5 | 3 | 6 | 6 | 8 | 10 | 7 | 12 | 4 | 1 | 5 | 5 | 8 | 7 | 5 | 6 | 10 | 8 | 12 | 8 | ||||||
Grecja | 74 | 50 | 4 | 4 | 10 | 8 | 12 | 3 | 6 | 3 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
24 | 2 | 10 | 12 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jurorzy Telewidzowie |
Kraje głosujące | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Suma punktów | Oddzielne wyniki jurorów i telewidzów |
Malta | Albania | Czechy | Niemcy | Rosja | Dania | San Marino | Macedonia | Szwecja | Słowenia | Cypr | Holandia | Grecja | Izrael | Norwegia | Wielka Brytania | Islandia | Estonia | Białoruś | Azerbejdżan | Francja | Włochy | Serbia | Szwajcaria | Australia | Hiszpania | Armenia | Austria | Belgia | Chorwacja | Czarnogóra | Finlandia | Gruzja | Irlandia | Litwa | Łotwa | Mołdawia | Polska | Portugalia | Rumunia | Węgry | ||||
Uczestnicy konkursu | Izrael | 35 | 0 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
35 | 3 | 1 | 5 | 12 | 4 | 7 | 3 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Norwegia | 331 | 47 | 5 | 5 | 4 | 7 | 1 | 6 | 7 | 1 | 4 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
291 | 7 | 5 | 10 | 12 | 10 | 12 | 3 | 5 | 12 | 6 | 1 | 12 | 10 | 12 | 12 | 10 | 8 | 1 | 8 | 10 | 4 | 8 | 12 | 7 | 5 | 8 | 7 | 5 | 10 | 12 | 8 | 8 | 3 | 8 | 6 | 4 | 10 | |||||||||
Wielka Brytania | 11 | 8 | 2 | 1 | 2 | 1 | 2 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
3 | 3 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Islandia | 232 | 46 | 4 | 2 | 6 | 2 | 5 | 8 | 10 | 6 | 3 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
186 | 1 | 6 | 2 | 7 | 4 | 2 | 8 | 7 | 7 | 2 | 10 | 8 | 5 | 7 | 1 | 7 | 5 | 10 | 3 | 3 | 6 | 3 | 3 | 2 | 12 | 3 | 6 | 6 | 7 | 1 | 12 | 3 | 5 | 12 | ||||||||||||
Estonia | 76 | 28 | 1 | 2 | 8 | 5 | 6 | 1 | 5 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
48 | 1 | 8 | 10 | 1 | 2 | 3 | 8 | 1 | 4 | 10 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Białoruś | 31 | 18 | 7 | 1 | 1 | 1 | 8 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
13 | 8 | 5 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Azerbejdżan | 302 | 202 | 8 | 8 | 5 | 12 | 4 | 4 | 4 | 5 | 10 | 6 | 8 | 7 | 5 | 7 | 4 | 5 | 5 | 6 | 7 | 3 | 2 | 7 | 4 | 2 | 10 | 7 | 10 | 6 | 6 | 2 | 8 | 10 | 5 | |||||||||||
100 | 2 | 3 | 7 | 12 | 5 | 4 | 1 | 3 | 4 | 3 | 3 | 3 | 1 | 6 | 1 | 1 | 1 | 1 | 3 | 7 | 5 | 4 | 10 | 2 | 6 | 2 | ||||||||||||||||||||
Francja | 105 | 67 | 3 | 2 | 4 | 3 | 4 | 2 | 2 | 1 | 3 | 3 | 1 | 2 | 10 | 5 | 8 | 3 | 5 | 6 | ||||||||||||||||||||||||||
38 | 3 | 1 | 4 | 2 | 3 | 3 | 4 | 4 | 10 | 2 | 1 | 1 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Włochy | 472 | 219 | 12 | 5 | 8 | 12 | 1 | 12 | 12 | 8 | 8 | 8 | 6 | 7 | 10 | 3 | 3 | 7 | 5 | 8 | 10 | 5 | 4 | 8 | 7 | 12 | 12 | 2 | 5 | 1 | 3 | 2 | 6 | 7 | ||||||||||||
253 | 12 | 8 | 2 | 6 | 1 | 3 | 8 | 3 | 4 | 8 | 8 | 10 | 10 | 8 | 7 | 6 | 3 | 6 | 10 | 7 | 12 | 5 | 12 | 7 | 10 | 8 | 12 | 5 | 3 | 1 | 4 | 10 | 3 | 5 | 7 | 7 | 8 | 4 | ||||||||
Serbia | 89 | 35 | 2 | 4 | 1 | 2 | 4 | 12 | 7 | 3 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
54 | 3 | 10 | 10 | 7 | 4 | 8 | 12 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Szwajcaria | 364 | 152 | 10 | 6 | 6 | 2 | 3 | 10 | 5 | 1 | 10 | 3 | 6 | 5 | 5 | 10 | 4 | 2 | 5 | 3 | 7 | 10 | 7 | 8 | 3 | 3 | 10 | 1 | 4 | 3 | ||||||||||||||||
212 | 8 | 4 | 5 | 10 | 2 | 6 | 5 | 4 | 1 | 4 | 7 | 6 | 7 | 7 | 6 | 7 | 7 | 4 | 4 | 8 | 2 | 3 | 6 | 7 | 10 | 8 | 12 | 5 | 6 | 2 | 7 | 2 | 1 | 4 | 5 | 5 | 10 | 5 | ||||||||
Australia | 284 | 153 | 2 | 10 | 10 | 6 | 2 | 2 | 5 | 8 | 10 | 2 | 4 | 6 | 7 | 4 | 10 | 4 | 4 | 10 | 4 | 2 | 10 | 12 | 7 | 12 | ||||||||||||||||||||
131 | 3 | 1 | 8 | 5 | 4 | 2 | 5 | 2 | 2 | 2 | 3 | 6 | 4 | 10 | 10 | 2 | 2 | 6 | 6 | 5 | 1 | 3 | 4 | 6 | 10 | 1 | 6 | 6 | 4 | 2 | ||||||||||||||||
Hiszpania | 54 | 1 | 1 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
53 | 1 | 4 | 3 | 4 | 5 | 2 | 2 | 7 | 2 | 5 | 6 | 12 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
W 2019 po raz kolejny przyznane zostały tzw. Nagrody im. Marcela Bezençona, czyli wyróżnienia przyznawane od 2002 dla najlepszych piosenek biorących udział w koncercie finałowym, sygnowane nazwiskiem twórcy konkursu – Marcela Bezençona. Pomysłodawcami statuetek byli szwedzcy piosenkarze Christer Björkman i Richard Herrey z zespołu Herreys[179].
Nagrody podzielone są na trzy kategorie[179]:
W 2019 nagrody otrzymali[180]:
Kategoria | Kraj | Piosenka | Wykonawca | Autor(zy) |
---|---|---|---|---|
Nagroda Dziennikarzy | Holandia | „Arcade” | Duncan Laurence | Duncan de Moor Joel Sjöö Wouter Hardy |
Nagroda Artystyczna | Australia | „Zero Gravity” | Kate Miller-Heidke | Kate Miller-Heidke Kair Nuttall |
Nagroda Kompozytorów | Włochy | „Soldi” | Mahmood | Mahmood Dardust Paolo Alberto Monachetti |
Od 2007 corocznie, przed każdym konkursem, większość oddziałów Stowarzyszenia Miłośników Konkursu Piosenki Eurowizji (OGAE)[181][182], zrzeszającej 44 krajowych fanklubów Konkursu Piosenki Eurowizji[183], przeprowadza głosowanie, w którym głosuje na wszystkie piosenki zgłoszone do danej edycji (z wyłączeniem propozycji krajowej), przy użyciu tak zwanego systemu eurowizyjnego (to znaczy 1–8, 10 i 12 punktów dla dziesięciu ulubionych utworów)[181].
W 2019 faworytami do zwycięstwa byli[184]:
Lp. | Kraj | Piosenka | Artysta | Punkty
OGAE |
---|---|---|---|---|
1 | Włochy | „Soldi” | Mahmood | 411 |
2 | Szwajcaria | „She Got Me” | Luca Hänni | 406 |
3 | Holandia | „Arcade” | Duncan Laurence | 401 |
4 | Norwegia | „Spirit in the Sky” | KEiiNO | 224 |
5 | Cypr | „Replay” | Tamta | 218 |
ESCRadio Top 250
Lp. | Kraj | Piosenka | Artysta | Punkty |
---|---|---|---|---|
1 | Szwecja | "Euphoria” | Loreen | 8599 |
2 | Holandia | „Arcade” | Duncan Laurence | 7053 |
3 | Cypr | "Fuego” | Eleni Foureira | 6030 |
4 | Włochy | „Soldi” | Mahmood | 4115 |
5 | Norwegia | „Spirit in the Sky” | KEiiNO | 3429 |
6 | Belgia | "Rhythm inside” | Loic Nottet | 3241 |
7 | Portugalia | „Amar pelos dois” | Salvador Sobral | 3115 |
8 | Ukraina | "1944” | Jamala | 2763 |
9 | Włochy | „Grande amore” | Il Volo | 2748 |
10 | Norwegia | „Nocturne” | Secret Garden | 2711 |
W 2019 po raz kolejny przyznano Nagrodę im. Barbary Dex, czyli tytuł najgorzej ubranego uczestnika Konkursu Piosenki Eurowizji. Decyzją internautów, pierwsze miejsce w plebiscycie zajął Conan Osíris z Portugalii[185]. Drugie miejsce zajęła Tamta reprezentująca Cypr, a trzecie – Zena z Białorusi.
Poniższy spis uwzględnia poszczególne nazwiska osób, które podawały punkty od jury każdego poszczególnego państwa w finale konkursu[186].
Poniższy spis uwzględnia nazwiska komentatorów poszczególnych nadawców publicznych transmitujących widowisko.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.