Loading AI tools
uczony polski, inżynier mechanik Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maksymilian Tytus Huber (ur. 4 stycznia 1872 w Krościenku nad Dunajcem[1], zm. 9 grudnia 1950 w Krakowie) – polski naukowiec, inżynier mechanik.
Data i miejsce urodzenia |
4 stycznia 1872 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
9 grudnia 1950 |
Zawód, zajęcie |
naukowiec, inżynier mechanik |
Odznaczenia | |
|
Syn Maksymiliana i Marii z Rzesińskich[1]. W 1889 ukończył gimnazjum klasyczne we Lwowie, następnie podjął studia na Wydziale Inżynierii Lwowskiej Szkoły Politechnicznej, ukończone w 1895. Jako wybitny inżynier został asystentem w Katedrze Budowy Dróg i Tuneli macierzystej uczelni. Odbył roczne studia uzupełniające (studiował matematykę) na Uniwersytecie w Berlinie (1895–1896). Po powrocie obronił pracę doktorską z teorii sprężystości ciał stałych. Od 1908 był profesorem Politechniki Lwowskiej[1]. W czasie I wojny światowej służył w wojsku austriackim – bronił twierdzy Przemyśl. Lata 1915–1917 spędził w niewoli rosyjskiej. W Rosji pozostał do 1918, ucząc fizyki w polskim gimnazjum w Kazaniu i przewodnicząc Związkowi Pracowników Polskiej Sekcji Kazańskiej Rady Wygnańczej[1]. Po wojnie wrócił do pracy na Politechnice Lwowskiej. Był jej rektorem dwukrotnie: w roku akademickim 1914/15 i 1921/22[1]. W 1920 brał udział w obronie Lwowa przed bolszewikami. W 1928 opuścił Lwów i zamieszkał w Warszawie. Pracował jako kierownik Katedry Mechaniki Politechniki Warszawskiej[1]. W roku 1933 został członkiem Tymczasowego Komitetu Doradczo-Naukowego[2].
Pracował społecznie w Zarządzie Kasy im. Józefa Mianowskiego. Był prezesem Akademii Nauk Technicznych[3].
Po przeżyciach w okupowanej Warszawie (powstanie warszawskie) znalazł się w obozie przejściowym dla ludności Warszawy w Pruszkowie, a później w Zakopanem. W 1945 zamieszkał w Gdańsku i organizował Politechnikę Gdańską. Podjął się kierowania dwiema katedrami oraz urządzenia laboratorium wytrzymałości i mechaniki. W 1949 zamieszkał w Krakowie i przyjął funkcję kierownika specjalnie dla niego utworzonej Katedry Wyższych Zagadnień Mechaniki w AGH.
Prowadził teoretyczne prace badawcze z zakresu mechaniki klasycznej i wytrzymałości materiałów. Sformułował hipotezę wytężenia materiału, będącą obecnie jednym z podstawowych wzorów we wszelkich obliczeniach wytrzymałościowych.
Był doktorem honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej (1945)[4], Politechniki Warszawskiej (1947)[5] i Gdańskiej (1950)[6]. Za osiągnięcia naukowe otrzymał Nagrodę Państwową I Stopnia (1949).
Materiały archiwalne Maksymiliana Tytusa Hubera znajdują się w PAN Archiwum w Warszawie pod sygnaturą III-30[7].
Zmarł w Krakowie. Pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera X-płd-po prawej Piwockich)[8].
Maksymilian Tytus Huber był ojcem Marii Rzepińskiej, historyka i krytyka sztuki.
Imię Maksymiliana Tytusa Hubera nosi Zespół Szkół Mechanicznych nr 2 w Bydgoszczy[12], Zespół Szkół nr 5 w Wałbrzychu, Zespół Szkół Elektryczno-Elektronicznych w Szczecinie[13], Zespół Szkół Chłodniczych i Elektronicznych w Gdyni[14].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.