W XIX w. co najmniej raz lub dwa razy stwierdzony również w Polsce, przy jej południowej granicy kraju[24]. Do tej pory Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego potwierdziła trzy stwierdzenia ptaków tego gatunku w Polsce (pojaw naturalny lub wtórnie naturalny), ostatnie w 2017[25], 2018[26] i 2024[27]. W 2013[28] i 2016[29] odnotowano też pojawy nienaturalne związane z programem reintrodukcji tego ptaka w Alpach i Masywie Centralnym; reintrodukowane ptaki wyposażone są w nadajniki satelitarne.
Gypaetus barbatus meridionalis – południowo-zachodnia część Półwyspu Arabskiego oraz plamowo wschodnia i południowa Afryka.
Wyróżnia się dwa podgatunki: G. b. barbatus i G. b. meridionalis. Proponowane podgatunki hemachalanus (wyższe góry środkowej Azji) i aureus (Europa i zachodnia Azja) zsynonimizowano z podgatunkiem nominatywnym[23][22].
Etymologia
Gypaetus (Gypaetos, Gypeatos, Gypeatus, Gypetos, Grypaetus): gr.γυπαιετοςgupaietos (od zniekształconego ὑπαιετοςhupaietos) „orzeł” lub „sęp”, od γυψ gups, γυπος gupos „sęp” (por. ὑπο hupo „podobny”); αετος aetos „orzeł”[32].
meridionalis: łac. meridionalis „południowy”, od meridies „południe”[40].
altaicus: Ałtaj (ang.Altai Mountains), Azja Środkowa, na granicy Kazachstanu, zachodniej Mongolii i północno-zachodnich Chin[41].
Wygląd
Samice większe od samców, lecz obie płci ubarwione jednakowo. Dorosłe osobniki mają woskówkę porośniętą czarnymi piórami, tworzącymi bródkę. Ciemne są również pióra na boku głowy w okolicy oka. Grzbiet i ogon czarnobrązowy z jasnymi kreskami. Reszta ciała biała, pokryta rdzawym nalotem, jedynie na piersi czarny znak przypominający literę „V”. Rdzawe zabarwienie wywołane jest wydzieliną z gruczołu kuprowego, zatem natężenie nalotu jest zmienne. Podgatunek G. b. meridionalis różni się od G. b. barbatus nagim skokiem, brakiem czarnych piór wokół oka i czarnego znaku na piersi. Osobniki młodociane całe czarnobrązowe.
Wymiary średnie
Długość ciała 94–125 cm, masa ciała 4500–7100 g, rozpiętość skrzydeł 231–283 cm[23].
Biotop
Góry powyżej górnej granicy lasu.
Gniazdo
W niedostępnym miejscu na skalnej półce lub w jaskini. Może mieć do 2 m średnicy i 1 m wysokości. Zbudowane z gałęzi, wysłane wełną i pierzem.
Jaja
W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w grudniu–lutym (półkula północna) lub maju–lipcu (półkula południowa) 1–2 jaja[42] (jednak przeżywa tylko jedno pisklę).
Wysiadywanie i dorastanie
Jaja wysiadywane są przez okres około 55–60 dni przez obydwoje rodziców[42]. Pisklęta opuszczają gniazdo po 106–130 dniach. Dojrzałość płciową osiągają w wieku 7 lat; w niewoli dożywają 40 lat.
Pożywienie
Głównie padlina dużych ssaków. Kości zrzuca na skały, starając się je rozbić, podobnie robi z żółwiami. Niekiedy stara się strącić duże zwierzęta w przepaść.
Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko:Plemię: Gypaetini Bonaparte, 1831 (Wersja: 2020-09-23).[w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line].Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego.[dostęp 2021-05-23].