Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1920 roku – trzydzieste czwarte wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta wybrano Warrena Hardinga, a wiceprezydentem został Calvin Coolidge.
Państwo | |||
---|---|---|---|
Rodzaj |
wybory prezydenckie | ||
Data przeprowadzenia |
2 listopada 1920 (głosowanie powszechne) | ||
Podstawa prawna | |||
Głosowanie | |||
| |||
| |||
| |||
|
Krótko po zakończeniu I wojny światowej, w Stanach Zjednoczonych miały miejsce liczne strajki i protesty[1]. Nastroje społeczne były negatywne ze względu na powojenną recesję gospodarczą i rosnące koszty utrzymania[2]. Były one podsycane także przez anarchistów, którzy organizowali zamachy[3]. Z tych powodów, Partia Republikańska starała się wyłonić konserwatywnego i dającego się sterować kandydata na prezydenta[2]. Na konwencji, odbywającej się w dniach 8-12 czerwca 1920 w Chicago początkowo było dwóch liczących się kandydatów: Leonard Wood i Frank Lowden[4]. Żaden z nich nie mógł zdobyć wymaganej większości, dlatego w dziesiątym głosowaniu kompromisowo nominowano Warrena Hardinga[5]. Kandydatem na wiceprezydenta został Calvin Coolidge, który rok wcześniej stłumił strajki w Bostonie[2]. Delegaci podzielonej Partii Demokratycznej wybrali swoim kandydatem progresywistę Jamesa Coxa, a na wiceprezydenta – Franklina Delano Roosevelta[2]. Nominację Partii Prohibicji uzyskał Aaron Watkins, a Socjalistycznej Partii Ameryki – Eugene Debs[6]. Farmer–Labor Party wysunęła kandydaturę Parleya Christensena[6]. Kampania Coxa była oparta na kontynuacji polityki Woodrowa Wilsona w sprawie przynależności Stanów Zjednoczonych do Ligi Narodów[5]. Republikanie byli w większości przeciwni Lidze, jednak sam Harding składał sprzeczne deklaracje w tej sprawie[5]. Nie uczestniczył jednak aktywnie w kampanii, ograniczając się do czytanych wystąpień w swoim domu[5].
Głosowanie powszechne odbyło się 2 listopada 1920[6]. Harding uzyskał 60,3% poparcia, wobec 34,1% dla Coxa, 3,4% dla Eugene’a Debsa, 1% dla Parleya Christensena i 0,7% dla Aarona Watkinsa[6]. Ponadto, około 110 000 głosów oddano na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów[6]. Frekwencja wyniosła 49,2%[7]. W głosowaniu Kolegium Elektorów Harding uzyskał 404 głosy, przy wymaganej większości 266 głosów[8]. Na Coxa zagłosowało 127 elektorów[8]. W głosowaniu wiceprezydenckim zwyciężył Coolidge, uzyskując 404 głosy, wobec 127 dla Roosevelta[8].
Warren Harding został zaprzysiężony 4 marca 1921 roku[9].
Kandydat na prezydenta | Partia | Głosowanie powszechne | Kolegium Elektorów | |
---|---|---|---|---|
Głosy | Procent | |||
Warren Harding | Republikanie | 16 153 115 | 60,3% | 404 |
James Cox | Partia Demokratyczna | 9 133 092 | 34,1% | 127 |
Eugene Debs | Socjalistyczna Partia Ameryki | 919 490 | 3,4% | 0 |
Parley Christensen | Farmer–Labor Party | 265 411 | 1% | 0 |
Aaron Watkins | Partia Prohibicji | 189 339 | 0,7% | 0 |
Łącznie | 531 |
Kandydat na wiceprezydenta | Partia | Kolegium Elektorów |
---|---|---|
Calvin Coolidge | Partia Republikańska | 404 |
F.D. Roosevelt | Partia Demokratyczna | 127 |
Łącznie | 531 |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.