Źdźbła cienkie, podnoszące się, u nasady rozgałęzione, dorasta od 10–100 cm. Źdźbło w górnej części szorstkie ku dołowi – ma zadziorki skierowane ku górze[5].
Lancetowate, równowąskie, z niebieskim nalotem, nagie, ale z włoskami wzdłuż brzegów pochew. Górna część blaszki liściowej szorstka, dolna – mniej szorstka.
Kłoski o długości do 2,3 mm, zebrane w zbitą wiechę walcowatego kształtu, u dołu nie przerywaną lub rzadko i niewyraźnie. Oś kwiatostanu jest kosmato owłosiona, pod kłoskiem szorstkie szczeciny o długości 5–10 mm, barwy zielonej lub fioletowej. Druga plewa zakrywa całkowicie plewkę dolną, która jest nieco wydęta i pokryta poprzecznie niewielkimi guzkami. Kłoski odpadają od wiechy w całości.
Włośnica sinaSetaria pumila ma brzegi pochew liściowych nieowłosione na brzegu, za to u nasady blaszki liściowej znajdują się długie, odstające włoski. Owłosione brzegi pochew i nagie blaszki mają także włośnica okółkowaS. verticillata i włośnica zwodniczaS. decipiens. Obie różnią się przerywaną, dolną częścią kłosa. Włośnica okółkowa ma poza tym w górnej części źdźbła zadziorki w dół skierowane (są szorstkie ku górze). Włośnica zwodnicza ma oś kłoska pokrytą tylko krótkimi szczecinkami[5].
Roślina rosnąca jako pospolity chwast w ogrodach i na polach uprawnych oraz na odłogach. Lubi gleby piaszczyste, świeże. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Panico-Setarion[6]. Kwitnie od lipca do września[5].
Dawniej włośnica zielona, jak również włośnica sina były uprawiane jako rośliny zbożowe – z ziarniaków robiono kaszę[7].
Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI:10.1371/journal.pone.0119248, PMID:25923521, PMCID:PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).
Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA.Zając (red.), MariaM.Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 520, ISBN83-915161-1-3, OCLC831024957.
WładysławMatuszkiewicz:Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski.Warszawa:Wyd. Naukowe PWN,2006. ISBN83-01-14439-4. Brak numerów stron w książce
JakubMowszowicz:Flora jesienna. Przewodnik do oznaczania dziko rosnących jesiennych pospolitych roślin zielnych.Warszawa:WSiP,1986. ISBN83-02-00607-6. Brak numerów stron w książce
WładysławSzafer,StanisławKulczyński,BogumiłPawłowski:Rośliny polskie.Warszawa:PWN,1953. Brak numerów stron w książce