Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Antoni Łatacz
polski lekarz i oficer, ofiara zbrodni katyńskiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Antoni Łatacz (ur. 19 listopada 1893 w Bobrówce[1] k. Białegostoku, zm. między 16 a 19 kwietnia[2] 1940 w Katyniu) – kapitan lekarz rezerwy Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej[3].
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Był synem Piotra i Weroniki z Bojarzyńskich[4]. Studia medyczne rozpoczął w Wilnie, kontynuował i ukończył na Akademii Wojskowo-Lekarskiej w Petersburgu. Brał udział w I wojnie światowej. Walczył w szeregach II Korpusu Polskiego w Rosji[5]. Uczestniczył w obronie Śląska Cieszyńskiego (wojna polsko-czechosłowacka)[6] oraz w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 1 pułku piechoty. 24 września 1920 jako lekarz 7 pułku piechoty Legionów został zatwierdzony w stopniu kapitana lekarza „z grupy byłych Korpusów Wschodnich i armii rosyjskiej”[7][8]. Pod koniec 1921 był młodszym lekarzem 16 pułku piechoty[9].
Po zakończeniu działań wojennych przeszedł do rezerwy. W 1923 i 1924 jako kapitan rezerwy ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 813 lokatą miał przydział do 3 batalionu sanitarnego. Pozostawał w kadrze zapasowej 3 Szpitala Okręgowego, podlegał pod PKU Białystok[10]. Pracował jako lekarz w Goniądzu, a od 1932 roku w Suchowoli[2][3].
W sierpniu 1939 został zmobilizowany do samodzielnego batalionu sanitarnego Korpusu Ochrony Pogranicza. Podczas kampanii wrześniowej 1939 pełnił służbę w szpitalu polowym w Równem. Po agresji ZSRR na Polskę, nie chcąc zostawić rannych bez opieki, został wzięty do niewoli sowieckiej. Według stanu z kwietnia 1940 był jeńcem obozu w Kozielsku[2], z którego wysłał do bliskich dwa listy. Między 15 a 17 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego[2] – lista wywózkowa 029/1 poz. 56 nr akt 2418[11], z 13 kwietnia 1940[2][12]. Został zamordowany między 16 a 19 kwietnia 1940 w lesie katyńskim[2] przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Ofiary tej zbrodni grzebano w bezimiennych mogiłach zbiorowych, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[13][14]. W miejscu tym prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne[15][16]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców[17] w 1943 pod numerem 1817[18][2][4] – dosł. opisany jako Latacz Antoni (raport dzienny z 13 maja 1943)[2]. Przy jego szczątkach znaleziono: książeczkę wojskową, pismo białostockiego urzędu wojewódzkiego, uprawnienie do wykonywania praktyki lekarskiej, dewizkę od zegarka[19][1][20]. Figuruje na liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 01817[20]. Nazwisko Łatacza znajduje się na liście ofiar opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 126 oraz w Nowym Kurierze Warszawskim nr 132 z 1943. W Archiwum Robla (pakiet 02483-04) w rzeczach znalezionych przy por. rez. Mieczysławie Jankowskim[21][22], znajduje się kalendarzyk z zapisanym nazwiskiem Łatacza wraz z adresem: ul. Mokotowska 17 m. 28, Warszawa[2].
Remove ads
Odznaczenia
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)[6][23]
- Medal Niepodległości (9 października 1933)[24]
- Krzyż za Obronę Śląska Cieszyńskiego II kl. (2 października 1919)[25]
- Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertnie 1 stycznia 1986[26]
- Médaille Interalliée[5]
Upamiętnienie
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[27]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007[28] w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, uczniowie Gimnazjum w Suchowoli posadzili Dąb Pamięci, honorujący Antoniego Łatacza[29]. Certyfikat nr 1802/1499/WE/2009[30][31].
Jest jednym z kilkuset lekarzy pochowanych na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu i upamiętnia go tabliczka epitafijna nr 2115[32].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads