Bawełniak płowobrzuchy

Bawełniak płowobrzuchy^[9] (Sigmodon fulviventer) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Bawełniak płowobrzuchy

Sigmodon fulviventer[1]
J.A. Allen, 1889[2]
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	Supramyomorpha
Infrarząd	myszokształtne
Nadrodzina	myszowe
Rodzina	chomikowate
Podrodzina	bawełniaki
Plemię	Sigmodontini
Rodzaj	bawełniak
Gatunek	bawełniak płowobrzuchy
Synonimy
Sigmodon minima Mearns, 1894[3] Sigmodon melanotis Bailey, 1902[4] Sigmodon minimus goldmani Bailey, 1913[5] Sigmodon minimus woodi M.C. Gardner, 1948[6]
Podgatunki
S. f. fulviventer J.A. Allen, 1899 S. f. dalquesti Stangl, 1992[7] S. f. goldmani Bailey, 1913 S. f. melanotis Bailey, 1902 S. f. minimus Mearns, 1894
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[8]
najmniejszej troski

Zasięg występowania

Bawełniak płowobrzuchy występuje w południowej Ameryce Północnej zamieszkując w zależności od podgatunku^[10]:

• S. fulviventer fulviventer – środkowe Durango na południe przez środkową Wyżynę Meksykańską do północno-wschodniego Jalisco i Tlaxcala, Meksyk.
• S. fulviventer dalquesti – wyizolowany takson znany jedynie z miejsca typowego w południowo-zachodnim Teksasie, Stany Zjednoczone.
• S. fulviventer goldmani – znany tylko z miejsca typowego w południowo-zachodnim Nowym Meksyku, Stany Zjednoczone, ale przypuszczalnie wymarły.
• S. fulviventer melanotis – wschodnie Jalisco i zachodnie Michoacán, Meksyk.
• S. fulviventer minimus – południowo-wschodnia Arizona i południowo-zachodni Nowy Meksyk, Stany Zjednoczone, na południe przez wschodnią Sonorę i Chihuahuę do północnego Durango, Meksyk.

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1889 roku amerykański zoolog Joel Asaph Allen nadając mu nazwę Sigmodon fulviventer^[2]. Holotyp pochodził z miasta Zacatecas, w stanie Zacatecas, w Meksyku^[11].

Wyniki badań filogenetycznych z wykorzystaniem mitochondrialnego genu cytochromu b wykazały, że jest taksonem siostrzanym w stosunku do S. leucotis^[12][13]. Podgatunek minimus obejmuje takson woodi jako młodszy synonim^[10]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają pięć podgatunków^[10].

Etymologia

• Sigmodon: gr. σῖγμα sigma „litera Σ”; ὀδούς odous, ὀδóντος odontos „ząb”; w aluzji do sigmoidalnego wzoru na zębach trzonowych gdy ich korony są zużyte^[14].
• fulviventer: łac. fulvus „opalony”; venter, ventris „brzuch”^[15].
• dalquesti: dr. Walter Woelber Dalquest (1917–2000), amerykański zoolog^[16].
• goldmani: maj. Edward Alphonso Goldman (1873–1946), United States Army, zoolog, szef działu United States Biological Survey w latach 1919–1928, starszy biolog United States Fish and Wildlife Service w latach 1928–1943, kolekcjoner, ekolog^[17].
• melanotis: gr. μελας melas, μελανος melanos „czarny”; -ωτις -ōtis „-uchy”, od ους ous, ωτος ōtos „ucho”^[15].
• minimus: łac. minimus „najmniejszy”, forma wyższa od parvus „mały”^[15].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 138–200 mm, długość ogona 101–118 mm, długość ucha 19–23 mm, długość tylnej stopy 26–31 mm; masa ciała 82–136 g^[18].

Ekologia

Występuje na trawiasto–krzewiastych i trawiastych obszarach^[8]. Ciąża trwa 35 dni, a w miocie zwykle jest 4 lub 6 młodych. Przychodzą na świat w gnieździe z trawy. Około tydzień po narodzinach opuszczają gniazdo, a dojrzałe płciowo są w wieku sześciu tygodni^[8].

Populacja

Jego jeden podgatunek (S. f. goldmani) jest uznany za wymarły. Występował w Nowym Meksyku^[8].

Zagrożenia

Nie ma wielkich zagrożeń dla tego gatunku^[8].