Bolesław Jaszczuk

Bolesław Borys Jaszczuk (ur. 25 października 1913 w Warszawie, zm. 1 stycznia 1990 tamże) – polski inżynier elektryk i polityk komunistyczny, członek Biura Politycznego i sekretarz KC PZPR, minister energetyki (1952–1956), minister przemysłu maszynowego (1956–1957), poseł na Sejm PRL II, IV i V kadencji. Budowniczy Polski Ludowej.

Bolesław Jaszczuk

Data i miejsce urodzenia	25 października 1913 Warszawa
Data i miejsce śmierci	1 stycznia 1990 Warszawa
Minister przemysłu maszynowego
Okres	od 7 lipca 1956 do 27 lutego 1957
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Roman Fidelski
Następca	Kiejstut Żemaitis
Minister energetyki
Okres	od 6 marca 1952 do 7 lipca 1956
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Następca	Franciszek Waniołka
Odznaczenia

Życiorys

Syn Aleksandra i Olgi. Ukończył Państwowe Gimnazjum im. Joachima Lelewela w Wilnie w 1933, następnie studiował na Politechnice Warszawskiej. Karierę polityczną zaczynał w 1933 jako członek Komunistycznego Związku Młodzieży Polski. W 1939 działacz Klubu Demokratycznego. Przez krótki okres walczył w Związku Walki Zbrojnej. W 1942 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej. W latach 1942–1943 jeden z dowódców Gwardii Ludowej. Więziony w niemieckich obozach koncentracyjnych Auschwitz i Mauthausen-Gusen.

W latach 1945–1947 pełnił funkcję sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PPR w Warszawie. Od maja 1947 do października 1948 był wiceprezydentem miasta stołecznego Warszawy, a następnie (do maja 1950) wojewodą śląskim. Od grudnia 1948 członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (początkowo – do marca 1959 – jako zastępca członka Komitetu Centralnego). Od 6 marca 1952 do 7 lipca 1956 minister energetyki, a następnie do 27 lutego 1957 minister przemysłu maszynowego. W latach 1957–1959 zastępca przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów. Pełnił mandat poselski na Sejm PRL II, IV i V kadencji. Od marca 1959 zasiadał w KC PZPR, w tym od lipca 1963 do grudnia 1970 jako jego sekretarz odpowiedzialny za politykę gospodarczą, a jednocześnie od listopada 1964 do lipca 1968 zastępca członka i następnie (do grudnia 1970) członek Biura Politycznego KC PZPR. W 1971 został wykluczony z PZPR. W latach 1980–1981 publikował na łamach tygodnika Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej „Płomienie”^[1].

Był ambasadorem PRL w Związku Radzieckim (1959–1963). Działacz Naczelnej Organizacji Technicznej i Stowarzyszenia Elektryków Polskich. Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C31-tuje-10)^[2].

Żonaty z Marią Jaszczukową, mieli syna Bolesława, działacza Związku Komunistów Polskich „Proletariat”^[3].

Ordery i odznaczenia

• Order Budowniczych Polski Ludowej (1969)^[4][5]
• Order Sztandaru Pracy I klasy (dwukrotnie, w tym w 1964^[6])
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Krzyż Walecznych
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (17 stycznia 1955)^[7]
• Medal im. Ludwika Waryńskiego (1986)^[8]
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
• Złota odznaka Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego (1965)^[9]
• Złota odznaka Stowarzyszenia Elektryków Polskich 1964)^[10]
• Złota odznaka „Zasłużony działacz Związku Zawodowego Górników” (1968)^[11]
• Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1967)^[12]
• Odznaka „Zasłużonemu Opolszczyźnie” (1968)^[13]
• Odznaka „Za Zasługi dla Kielecczyzny” (1969)^[14]
• Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina” (1969, Związek Radziecki)^[15]