Dabecja

Dabecja (Daboecia D. Don.) – rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych. Obejmuje dwa gatunki – dabecja azorska jest endemitem Azorów, a dabecja kantabryjska rośnie w zachodniej Irlandii, południowo-zachodniej Francji, w północno-zachodniej Hiszpanii i w Portugalii. Rośliny te zasiedlają wychodnie skalne na terenach podmokłych oraz skraje lasów na glebach kwaśnych^[4]. Dabecja kantabryjska uprawiana jest jako roślina ozdobna. Uprawiany jest też mieszaniec obu gatunków – dabecja szkocka otrzymany w 1953 w Glasgow^[5].

Dabecja

Dabecja azorska
Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	wrzosowce
Rodzina	wrzosowate
Rodzaj	dabecja
Nazwa systematyczna
Daboecia D. Don Edinburgh New Philos. J. 17: 160. Jul 1834[3]
Typ nomenklatoryczny
D. polifolia D. Don (=D. cantabrica (Hudson) K. H. E. Koch)[3]
Synonimy
Boretta Necker ex Baillon[3]

Wrzosowisko w Irlandii z Erica cinerea i dabecją kantabryjską

Morfologia

Pokrój

Krzewinki o wysokości do 70 cm^[4].

Liście

Skrętoległe, krótkoogonkowe, owalne, płaskie, z podwiniętymi brzegami. Z wierzchu zielone, od spodu srebrzyste^[4].

Kwiaty

Okazałe, dzbankowate z wąskim otworem na szczycie, zebrane w luźne grona. Działki kielicha cztery. Korona utworzona w wyniku zrośnięcia czterech płatków ma kolor od fioletowego przez różowy do czerwonego. Pręcików jest 8. Zalążnia górna, owłosiona, powstaje z czterech owocolistków. Zwieńczona jest pojedynczą szyjką słupka^[4].

Owoce

Czterokomorowa torebka zawierająca liczne, drobne nasiona^[4].

Systematyka

Rodzaj należy do plemienia Ericeae, podrodziny Ericoideae, rodziny wrzosowatych Ericaceae^[6].

Wykaz gatunków^[6][5]

• Daboecia azorica Tutin & E. F. Warb. – dabecja azorska
• Daboecia cantabrica (Huds.) K. Koch – dabecja kantabryjska
• Daboecia ×scotica D.C. Mc Clint. – dabecja szkocka

Zastosowanie i uprawa

Dabecja kantabryjska i szkocka uprawiane są ze względu na efektowne kwiaty. Są w uprawie w Europie Środkowej od 1794 (Niemcy), a w Polsce od 1817. W celu otrzymania roślin efektownie kwitnących należy rośliny wysadzać w miejscach słonecznych, na glebie kwaśnej i wilgotnej. Zalecane do sadzenia w grupach wraz z wrzosami i wrzoścami. Ze względu na wrażliwość na mrozu uprawa możliwa tylko w obszarach o łagodniejszym klimacie, w miarę potrzeby konieczne jest okrywanie roślin na zimę. Rośliny rozmnaża się łatwo z sadzonek pędowych w sierpniu i wrześniu^[5].