Loading AI tools
samochód osobowy segmentu A Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fiat Panda – samochód osobowy klasy aut najmniejszych produkowany pod włoską marką Fiat od 1980 roku. Od 2011 roku produkowana jest trzecia generacja pojazdu.
Fiat Panda I przed liftingiem | |
Inne nazwy |
SEAT Panda |
---|---|
Producent | |
Projektant | |
Zaprezentowany |
grudzień 1979[2] |
Okres produkcji |
1980–2003[3] |
Miejsce produkcji | |
Poprzednik | |
Następca |
Fiat Panda II |
Dane techniczne | |
Segment | |
Typy nadwozia | |
Silniki |
Benzynowe: |
Skrzynia biegów | |
Napęd | |
Długość |
3380 mm |
Szerokość |
1460 mm |
Wysokość |
1445 mm |
Rozstaw osi |
2160 mm |
Masa własna |
od 650 kg |
Zbiornik paliwa |
35 l |
Liczba miejsc |
5 |
Bagażnik |
270–1088 l |
Ładowność |
400 kg[2] |
Dane dodatkowe | |
Modele bliźniacze |
|
Pokrewne | |
Konkurencja |
Fiat Panda I został po raz pierwszy zaprezentowany w 1979 roku.
Pojazd zaprojektowany został przez Giorgetto Giugiaro[1], którego zadaniem było zaprojektowanie pojazdu tak, aby produkcja wszystkich jego elementów i podzespołów była jak najtańsza. Auto otrzymało proste, pudełkowate kształty, tanie plastiki, prostokątne reflektory oraz płaskie szyby. Produkowane było wyłącznie jako 3-drzwiowy hatchback.
W 1980 roku rozpoczęto produkcję licencyjną pojazdu pod hiszpańską marką SEAT. Wersja osobowa pojazdu oznaczona była symbolem Marbella[1], a wersja furgonowa Terra. W latach późniejszych planowano uruchomić produkcję pojazdu w polskiej Fabryce Samochodów Małolitrażowych. Z planów zrezygnowano z powodu ogłoszenia w 1981 roku stanu wojennego[4][5].
W 1982 roku podczas targów motoryzacyjnych w Paryżu zaprezentowano dwie odmiany pojazdu: 34 Super oraz 45 Super. Różniły się od pozostałych niewielkimi zmianami stylistycznymi – między innymi nową atrapą chłodnicy, z pięcioma srebrnymi ukośnymi liniami, wykonaną z czarnego tworzywa oraz 5-biegowymi skrzyniami biegów. Pozostałe wersje nadal były produkowane jako modele Comfort. W lutym 1983 roku pojawiła się także wersja 30 Super.
W czerwcu 1983 roku rozpoczęto produkcję pojazdu w wersji z napędem na cztery koła[1], który zaprojektowany i dostarczony został przez austriacką firmę Steyr-Daimler-Puch. Wersja ta napędzana była silnikiem czterocylindrowym o pojemności 965 cm³, o mocy maksymalnej 48 KM, pochodzącym z Autobianchi A112. W celu lepszej jazdy pod górę zastosowano pięciostopniową skrzynię biegów z wytrzymałymi kołami zębatymi. Zachowano niezależne zawieszenie kół przednich na wahaczach poprzecznych i sprężynach śrubowych; oś tylna była sztywna, na dwóch trapezowych resorach. Panda 4x4 osiągała maksymalna prędkość 135 km/h i radziła sobie ze wzniesieniem 42°. Był to pierwszy mały samochód z silnikiem umiejscowionym poprzecznie z napędem na cztery koła[2]. Samochód ten produkowany był do 1986 roku[2].
W listopadzie 1984 roku we wszystkich wersjach pojazdu zastosowano zmiany z modeli Super. Poważniejsze zmiany nastąpiły w lipcu 1986 roku[3], kiedy pojawiły się silniki z rodziny FIRE. Silnik 652 cm³ został zamieniony na jednostkę o pojemności 769 cm³, a 903 cm³ na 999 cm³. Oba silniki były chłodzone cieczą. Modyfikacji uległa sztywna tylna oś, zmieniona na zawieszenie półzależne. W tym samym roku wprowadzono pierwszy silnik wysokoprężny[1] (1302 cm³, moc 36 KM). Szyby drzwiowe dzielone zostały zastąpione całymi, poprawiono ochronę przeciwkorozyjną, zmienił się wystrój wnętrza pojazdu. Została także wprowadzona wersja Van – była to podstawowa wersja wyposażeniowa Pandy, bez tylnej kanapy. Posiadała zaślepki tylnych okien oraz nadbudówkę z czarnego tworzywa z dwojgiem drzwi zamiast tylnej klapy. Pojemność przestrzeni bagażowej wynosiła 1000 litrów.
W 1991 roku przeprowadzono kolejny face lifting pojazdu[3], zastosowano wówczas lusterka i siedzenia z zagłówkami takimi jak posiadał nowo wypuszczony Cinquecento. W tym Pojawiła się w ofercie Panda Selecta z bezstopniową skrzynią biegów CVT i nowym silnikiem o pojemności 1108 cm³ i mocy 50 KM/83 Nm (0–100 km/h w 16,9 s, Vmaks 140 km/h), który zastosowano także w wersji 4x4 Selecta.
W plebiscycie na Europejski Samochód Roku 1981 samochód zajął 2. pozycję (za Fordem Escortem MkIII)[6].
Fiat Panda II przed liftingiem | |
Inne nazwy |
Fiat Panda Classic |
---|---|
Producent | |
Zaprezentowany |
Geneva Motor Show 2003 |
Okres produkcji |
2003–2012[8] |
Miejsce produkcji | |
Poprzednik |
Fiat Panda I |
Następca |
Fiat Panda III |
Dane techniczne | |
Segment | |
Typy nadwozia | |
Skrzynia biegów |
5- i 6-biegowa manualna |
Napęd | |
Długość |
3538 mm |
Szerokość |
1578 mm |
Wysokość |
1578 mm |
Rozstaw osi |
2299 mm |
Masa własna |
840–1135 kg |
Zbiornik paliwa |
35 l |
Liczba miejsc |
4–5 |
Test Euro NCAP | |
Bagażnik |
206–860 l |
Ładowność |
445 kg |
Dane dodatkowe | |
Pokrewne | |
Konkurencja |
Chevrolet Spark |
Fiat Panda II został zaprezentowany po raz pierwszy w 2003 roku.
4 marca 2003 roku podczas targów motoryzacyjnych w Genewie zaprezentowano model Fiat Gingo (FIAT 169), którego produkcja ulokowana została w fabryce Fiat Auto Poland w Tychach[10]. 15 stycznia 2003 roku rozpoczęto produkcję preserii, z której egzemplarze pojazdu służyły do testów i sprawdzenia osiągów[11]. Produkcję pojazdu rozpoczęto w maju 2003 roku[12] pod nazwą Gingo. W lipcu 2003 roku po protestach francuskiego koncernu Renault z powodu zbyt podobnej nazwy Gingo do Twingo zmieniono nazwę modelu na Panda II[13]. Pojazd w palecie modelowej Fiata mieści się poniżej Punto. Zastąpił on Pandę I oraz na niektórych rynkach motoryzacyjnych Seicento[14]. Oficjalna sprzedaż pojazdu uruchomiona została 10 września 2003 roku. Uruchomienie produkcji pojazdu kosztowało 600 milionów euro[15].
Początkowo pojazd oferowany był wyłącznie z czterocylindrowym silnikiem benzynowym o pojemnościach 1,1 (1108 cm³) 54 KM, 1,25 (1242 cm³) 60 KM. W październiku 2003 roku do oferty wprowadzono silnik wysokoprężny o pojemności 1,3 l (1248 cm³) wykonany w technologii Multijet o mocy 70 KM. W listopadzie 2003 roku międzynarodowe jury konkursu „Car of the Year” wybrało pojazd Samochodem Roku 2004[16].
W 2004 roku wprowadzono na rynek wersję z napędem na cztery koła o nazwie 4x4[17]. Rok później zaprezentowano wersję z napędem 4x4 oraz elektroniczną blokadą mechanizmu różnicowego 4x4 Cross[18]. W kwietniu 2006 roku zaprezentowano wersję Monster. Jest to edycja limitowana pojazdu powstała w liczbie 695 egzemplarzy[19].
Latem 2006 roku przeprowadzono pierwszy delikatny lifting pojazdu polegający na zmianie atrapy chłodnicy oraz wprowadzono wersję sportową pojazdu 100 HP napędzaną silnikiem 1.4 16V o mocy 100 KM. Pojazd otrzymał zmienione oraz szersze zderzaki, większą atrapę chłodnicy, spojler oraz tylny zderzak wyposażony w imitację dyfuzora, a także przyciemniane tylne szyby i 15-calowe alufelgi[20].
5 września 2007 roku wyprodukowano milionowy egzemplarz pojazdu[21].
21 lipca 2009 wyprodukowano 1,5-milionowy egzemplarz modelu[22]. W lipcu 2009 roku zaprezentowana została edycja specjalna 4x4 Adventure. Pojazd wyróżnia się zielonym nadwoziem i pakietem stylistycznym dodającym terenowego charakteru[23]. We wrześniu 2009 roku zakończono produkcję Pandy z silnikami 1,1 o mocy 54 KM i 1,2 o mocy 60 KM, zastępując je od października 2009 roku silnikiem o pojemności 1,2 69 KM, spełniającym normę emisji spalin EURO 5. W ofercie pozostał także jeden silnik wysokoprężny 1,3 75 KM z filtrem DPF (wycofano 70-konną wersję tego silnika). Oprócz wprowadzenia nowego silnika, wersja MY 2010 otrzymała zmienioną przednią część nadwozia (atrapa chłodnicy lakierowana w kolorze nadwozia) oraz większe lusterka, a także nowe zegary deski rozdzielczej[24]. 4 lipca 2011 roku wyprodukowano dwumilionowy egzemplarz[25].
Na początku 2012 roku z powodu wprowadzenia do produkcji trzeciej generacji pojazdu, zmieniono nazwę modelu II generacji na Panda Classic, pozostawiając w ofercie jeden silnik benzynowy 1,2 69 KM. Wycofana została wersja 4x4 oraz napędzana silnikiem wysokoprężnym. Panda Classic standardowo wyposażona jest m.in. w lakierowane pod kolor nadwozia zderzaki, 2 poduszki powietrzne, system ABS z EBD, elektryczne wspomaganie kierownicy, regulowaną na wysokość kierownicę, elektryczne sterowanie szyb, zamek centralny oraz instalację radiową[26].
20 grudnia 2012 roku[8] z fabryki Fiat Auto Poland w Tychach zjechał ostatni Fiat Panda II generacji. Wyprodukowano 2 168 491 egzemplarzy pojazdu[8]. Produkcję zakończono, ponieważ samochód nie spełniał przepisów homologacyjnych wchodzących w życie wraz z początkiem 2013 roku, a konieczne zmiany homologacyjne byłyby wielomilionową inwestycją[27].
Silnik | Pojemność skokowa [cm³] | Typ silnika | Moc maksymalna [KM] przy obr./min | Maks. moment obrotowy [Nm] przy obr./min | Przyspieszenie 0–100 km/h [s] | Prędkość maks. [km/h] | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Silniki benzynowe: | |||||||||
1.1 Fire | 1108 | R4 | 54/5000 | 88/2750 | 15 | 150 | |||
1.2 | 1242 | R4 | 60/5000 | 102/2500 | 14 | 155 | |||
1.2 | 1242 | R4 | 69/5000 | 102/2500 | 13,4 | 162 | |||
1.4 16V | 1368 | R4 | 100/6000 | 131/4250 | 9,5 | 185 | |||
Silniki wysokoprężne: | |||||||||
1.3 Multijet JTD | 1248 | R4 | 70/4000 | 145/1500 | 13 | 160 | |||
1.3 Multijet JTD | 1248 | R4 | 75/4000 | 145/1400 | 12,4 | 165 | |||
Silniki napędzane CNG: | |||||||||
1.2 Natural Power | 1242 | R4 | 52/5000 | 88/3000 | 19 | 140 |
Standardowa wersja pojazdu Actual wyposażona została w poduszkę gazową kierowcy, immobilizer oraz światła z funkcją doświetlania drogi do domu (Follow Me Home).
Wersja Active standardowo wyposażona została m.in. w instalację radiową, lakierowane zderzaki i kołpaki kół.
Odmiana Active Plus standardowo wyposażona jest m.in. w zamek centralny, elektryczne sterowanie szyb przednich oraz radioodtwarzacz kasetowy.
Wersja Dynamic standardowo wyposażona została m.in. w system ABS, wspomaganie układu kierowniczego oraz kierownicę z regulacją wysokości, a także uchwyt na napoje pomiędzy przednimi fotelami.
Odmiana Dynamic Plus standardowo wyposażona jest m.in. w zamek centralny z pilotem, poduszkę gazową pasażera, halogeny oraz relingi dachowe, radioodtwarzacz CD[15].
Opcjonalnie, poza wersjami wyposażeniowymi pojazd doposażyć można m.in. w klimatyzację manualną lub dwustrefową klimatyzację automatyczną, elektryczne sterowanie lusterek, system nawigacji satelitarnej, poduszki boczne oraz kurtyny gazowe, czujniki parkowania oraz system ESP[15], a także m.in. zmieniarkę płyt CD, alufelgi i elektrycznie sterowany panoramiczny dach[28].
Standardowe wyposażenie podstawowej wersji Fresh obejmuje m.in. poduszkę powietrzną kierowcy, system ABS z EBD, pełnowymiarowe kołpaki kół, lakierowane zderzaki, światła z funkcją doświetlania drogi do domu (Follow Me Home) i pełnowymiarowe koło zapasowe.
Bogatsza wersja Actual dodatkowo wyposażona jest w m.in. poduszkę powietrzną pasażera, regulację wysokości kierownicy i elektryczne wspomaganie kierownicy.
Kolejna w hierarchii wersja – Active dodatkowo została wyposażona w m.in. centralny zamek z pilotem, elektrycznie regulowane lusterka, elektrycznie regulowane szyby przednie i radioodtwarzacz z CD.
Topowa wersja Dynamic została ponadto wyposażona w m.in. boczne poduszki powietrzne, klimatyzację manualną i gniazdko elektryczne 12 V w bagażniku.
Opcjonalnie samochód wyposażyć można było w m.in. lakier metalizowany, relingi dachowe, felgi aluminiowe 14-calowe, kierownicę pokrytą skórą, klimatyzację automatyczną, automatyczną skrzynię biegów Dualogic, czujniki cofania, system ESP, kurtyny powietrzne i radio z CD i MP3.
System ten składa się głównie z trzech ogniw paliwowych firmy Nuvera, z innowacyjnej turbodmuchawy zasilającej ogniwa powietrzem, z urządzenia nawilżającego i chłodzącego do właściwego zarządzania wchodzącymi w reakcję gazami oraz z serii komponentów pomocniczych. System został umieszczony pod podłogą pojazdu. Ogniwa paliwowe składają się z kilku komór połączonych w szereg, w których cząsteczki wodoru i tlenu doprowadzane są do reakcji za pomocą katalizatora, wytwarzając wodę i ciepło oraz energię elektryczną, przy emisji na poziomie zerowym.
System wytwarzania energii elektrycznej jest zasilany wodorem o ciśnieniu około 1,5 bara i tlenem zawartym w powietrzu. Wytwarza on energię elektryczną osiągając 60% maksymalnego napięcia już przy 20% maksymalnej mocy. Pojemnik z wodorem o ciśnieniu 350 barów, który zasila Fuel Cell, zainstalowany jest pod podłogą z tyłu samochodu.
Jednostka napędowa osiąga maksymalną moc 60 kW, dzięki czemu samochód może osiągnąć maksymalną prędkość ponad 130 km/h, przy przyspieszeniu od 0 do 50 km/h w 5 sekund. Pojemność zbiornika wodoru w Pandzie Hydrogen zapewnia przejechanie ponad 200 km w cyklu miejskim. Czas tankowania jest bardzo krótki, poniżej 5 minut, porównywalny do tankowania samochodów na metan.
Rok | Wielkość produkcji (szt.) |
---|---|
2003 | 86 046 |
2004 | 236 608 |
2005 | 231 982 |
2006 | 262 178 |
2007 | 260 695 |
2008 | 247 131 |
2009 | 298 020 |
2010 | 246 064 |
2011 | 205 765 |
2012 | 94 002 |
Fiat Panda III | |
Producent | |
---|---|
Zaprezentowany |
Wrzesień 2011[36] |
Okres produkcji |
od 2011[37] |
Miejsce produkcji | |
Poprzednik |
Fiat Panda II |
Następca |
Fiat Grande Panda |
Dane techniczne | |
Segment | |
Typy nadwozia | |
Silniki |
Benzyna: 0.9 TwinAir 85 KM 1.2 69 KM 1.2 LPG 69 KM Diesle: 1.3 Multijet 75/95 KM |
Skrzynia biegów |
5- i 6-biegowa manualna |
Napęd | |
Długość |
3653 mm |
Szerokość |
1643 mm |
Wysokość |
1551 mm |
Rozstaw osi |
2304 mm |
Masa własna |
940–1080 kg |
Zbiornik paliwa | |
Liczba miejsc |
5 |
Test Euro NCAP | |
Bagażnik |
225–260/870 l |
Ładowność |
VAN: 505 kg |
Dane dodatkowe | |
Pokrewne | |
Konkurencja |
Kia Picanto |
Fiat Panda III został po raz pierwszy zaprezentowany podczas targów motoryzacyjnych we Frankfurcie w 2011 roku[36].
Pojazd zbudowany został na bazie płyty podłogowej Fiat Mini Platform wykorzystanej do produkcji modeli 500, 500L, Forda Ka oraz Lancii Ypsilon. W przeciwieństwie do drugiej generacji pojazdu, produkcję auta przeniesiono z polskiej fabryki w Tychach do włoskiej fabryki w Pomigliano d'Arco. Pojazd jest dłuższy, szerszy i niższy od poprzednika. Auto otrzymało zaokrąglone kształty nadwozia[38].
W 2015 roku wprowadzono zmodernizowany silnik 1.3 MultiJet, który od teraz oferował moc 95 KM (zamiast 75 KM)[39].
W 2016 roku samochód przeszedł drobny face lifting. Klienci będą mogli wybierać spośród dwóch nowych kolorów (czerwony Amore, szary Colosseo) i nowych wzorów felg. Producent skupił się na polepszeniu jakości materiałów we wnętrzu. Zmieniono wygląd deski rozdzielczej na bardziej nowoczesny i łatwiejszy w obsłudze. Na fotelach pojawiły się nowe wzory tapicerki i kolory. Na liście wyposażenia Pandy pojawił się nowy system multimedialny U-connect, który umożliwia komunikację ze smartfonem poprzez specjalną aplikację, obsługuje Bluetooth, streaming audio i odczytuje pliki poprzez złącze USB[40].
17 listopada 2017 roku wyprodukowano milionowy egzemplarz Pandy trzeciej generacji. Jubileuszowym egzemplarzem była wersja City Cross z silnikiem 1.2 8V w białym kolorze. Samochód został sprzedany na rynku włoskim[41].
1 września 2018 roku zakończono produkcję odmiany wysokoprężnej ze względu na m.in. niskie zainteresowanie (wersja wysokoprężna stanowiła 4% sprzedaży) i plany marki ograniczające liczbę samochodów z silnikami Diesla[42].
W 2020 roku Fiat Panda znalazł się wśród liderów wyników corocznego rankingu niezawodności „What Car?”. Spośród 218 samochodów, Panda zajęła 8. miejsce, z wynikiem niezawodności na poziomie 96%[43]. W tym samym roku samochód przeszedł drugą drobną modernizację. Wprowadzono m.in. nowe wersje wyposażenia, nowy system multimedialny uconnect, nowe kolory lakierów. Równocześnie wycofano ostatecznie ze sprzedaży silnik 1.2 8V[44].
W marcu 2024 roku, w związku z nadchodzącą wówczas premierą kolejnej czwartej generacji Pandy i podjęciu decyzji o zachowaniu dotychczasowego modelu w produkcji, samochód zmienił dla porządku nazwę na Fiat Pandina. W związku z zaostrzeniem się unijnych przepisów w sprawie minimalnego wyposażenia z zakresu bezpieczeństwa, model zyskał m.in. asystent monitorowania martwego pola czy system utrzymywania w pasie, a ponadto wprowadzono nowy wzór koła kierownicy i cyfrowe zegary[45].
Na początku 2020 roku zadebiutowała nowa odmiana Fiata Panda. Pojazd wykorzystuje trzycylindrowy silnik 1.0 FireFly o mocy 70 KM, łączony z 6-biegową manualną skrzynią biegów. Do tego został zamontowany układ BSG (tzw. układ miękkiej hybrydy), który został zamontowany bezpośrednio na silniku i obsługiwany jest przez pasek, który napędza również mechanizmy pomocnicze. System pozwala na odzyskanie energii podczas hamowania i zwalniania, przechowywanie jej w akumulatorze litowym o pojemności 11 Ah i wykorzystanie, przy maksymalnej mocy 3600 W, do ponownego uruchomienia silnika w trybie Stop&Start i wspomagania go podczas przyspieszania. Według producenta ten zabieg ma obniżyć zużycie paliwa i emisję CO2 nawet o 30%[46].
Fresh | 1.2 8V (69 KM)
Standardowe wyposażenie podstawowej wersji Fresh obejmuje m.in. cztery poduszki powietrzne, system ABS z EBD, światła do jazdy dziennej, elektryczne wspomaganie kierownicy Dualdrive™, elektrycznie regulowane szyby przednie, centralny zamek. |
Easy | 1.2 8V (69 KM), 1.3 MultiJet (75 KM)
Bogatsza wersja Easy względem wersji Fresh dodatkowo wyposażona jest w m.in. relingi dachowe, centralny zamek ze sterowaniem zdalnym. |
Lounge | 1.2 8V (69 KM), 0.9 TwinAir (85 KM)
Topowa wersja Lounge względem wersji Active została dodatkowo wyposażona w m.in. radioodtwarzacz z CD/MP3 i 6 głośnikami, dzieloną tylną kanapę, klimatyzację manualną. |
W 2021 roku wprowadzono nowe wersje wyposażenia:
Panda | 1.0 Hybrid (70 KM)
Standardowe wyposażenie podstawowej wersji Panda obejmuje m.in. 14-calowe felgi z kołpakami, klimatyzację manualną, 4 poduszki powietrzne, elektryczne wspomaganie kierownicy Dualdrive™, ESP, elektrycznie regulowane szyby przednie, centralny zamek, oraz radio DAB z dwoma głośnikami. |
City Life | 1.0 Hybrid (70 KM)
Bogatsza wersja City Life względem wersji Panda dodatkowo wyposażona jest w m.in. 15-calowe felgi aluminiowe, relingi dachowe, centralny zamek z pilotem, Bluetooth, oraz sterowanie radiem z kierownicy. |
Silnik | Pojemność skokowa [cm³] | Typ silnika | Moc maksymalna [KM] przy obr./min | Maks. moment obrotowy [Nm] przy obr./min | Przyspieszenie 0–100 km/h [s] | Prędkość maks. [km/h] | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Silniki benzynowe: | |||||||||
0.9 TwinAir | 964 | R2 | 65 (48)/6250 | 88/3500 | 15,7 | 159 | |||
0.9 TwinAir | 875 | R2 | 85 (63)/5500 | 145/1900 | 11,2 | 177 | |||
1.2 8V | 1242 | R4 | 69 (51)/5500 | 102/3000 | 14,2
4x4 - 20,0 |
164
154 | |||
Silniki wysokoprężne: | |||||||||
1.3 Multijet | 1248 | R4 | 75 (55)/4000 | 190/1750 | 12,8 4x4: 14,5 | 168 4x4: 159 | |||
1.3 Multijet | 1248 | R4 | 95 (70)/4000 | 200/1750 | 11,0 | 182 | |||
Silniki napędzane CNG/LPG: | |||||||||
0.9 TwinAir Turbo Natural Power (benzyna/metan) | 875 | R2 | 80 (59)/b.d. | 140/2500 | 12,8 | 168 | |||
1.2 8V LPG | 1242 | R4 | 69 (51)/b.d. | 102/3000 | 14,2 | 164 |
Rok | Pozycja | Liczba sprzedanych sztuk | Udział w rynku |
---|---|---|---|
2003[56] | 5 | 13 741 | 3,8% |
2004[56] | 1 | 31 074 | 9,4% |
2005[56] | 2 | 16 239 | 6,5% |
2006[56] | 3 | 13 019 | 5,1% |
2007[56] | 4 | 11 584 | 3,7% |
2008[56] | 5 | 9646 | 2,8% |
2009[56] | 7 | 8557 | 2,5% |
2010[56][57] | 9 | 6915 | 2,1% |
2011[56] | 5 | 6977 | 2,2% |
2012[56] | 8 | 5954 | 1,9% |
2013[58] | b.d. | 2500 | b.d. |
2014[59] | b.d. | 1751 | b.d. |
2015[60] | b.d. | 1556 | b.d. |
2016[61] | b.d. | 942 | b.d. |
2017[62] | b.d. | 682 | b.d. |
2018[63] | b.d. | 1022 | b.d. |
2019[64] | b.d. | 1091 | b.d. |
2020[65] | b.d. | 1042 | b.d. |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.