Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

IV Państwowe Gimnazjum im. Jana Długosza we Lwowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

IV Państwowe Gimnazjum im. Jana Długosza we Lwowie
Remove ads

IV Państwowe Gimnazjum im. Jana Długosza we Lwowie – polska szkoła z siedzibą we Lwowie w okresie II Rzeczypospolitej, od 1938 o statusie gimnazjum i liceum ogólnokształcącego.

Thumb
Zabudowania bernadyńskie (widok od ul. Wałowej)
Thumb
Gmach IV Gimnazjum przy ul. Nikorowicza
Thumb
Tablica upamiętniająca poległych uczniów szkoły
Szybkie fakty Państwo, Miejscowość ...
Remove ads

Historia

Podsumowanie
Perspektywa

Pierwotnie w okresie zaboru austriackiego w 1876 dokonano wydzielenia z C. K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie 9 klas tzw. „sekcji bernardyńskiej” z polskim językiem nauczania[1][2]. Nową placówkę ulokowano w zabudowaniach bernardyńskich[3]. Założona filia posiadała osobne kierownictwo, osobne grono nauczycielskie i była prowadzona w zabudowaniach oo. Bernardynów przy ulicy Wałowej[4]. Decyzją cesarza Franciszka Józefa z 14 maja 1877 zostało powołane IV Gimnazjum z językiem polskim wykładowym, a postanowienie zostało wcielone w życie rozporządzeniem C. K. Ministra Wyznań i Oświaty z 20 maja 1879[5]. W 1879 w sposób faktyczny dokonano definitywnego odseparowania tej placówki od C. K. Gimnazjum Franciszka Józefa[5]. Pierwszy rok szkolny w samodzielnym gimnazjum rozpoczęto 1 września 1879, od tego czasu szkoła była prowadzona w zabudowaniach bernardyńskich oraz w kamienicy przy ul. Łyczakowskiej 3, wynajmowanej przez H. Zagórskiego, później w innym budynku pod numerem 10 tej ulicy[1][6]. W 1880 w szkole uczyło się 569 uczniów w 14 oddziałach[7].

15 września 1890 został poświęcony nowo wybudowany gmach gimnazjum, położony w dzielnicy Na Bajkach (późniejsza VI) przy później nazwanej ulicy Józefa Nikorowicza[8]. W tym czasie w szkole uczyło się około 800 gimnazjalistów[9]. Wobec przepełnienia liczby uczniów (w 1898 było 864 gimnazjalistów) dokonano wydzielenia wszystkich oddziałów „b” z klas i utworzenia z nich „Oddziału równorzędnego VI gimnazjum”, od 1 września 1898 prowadzonego osobno w siedzibie gimnazjum (dotychczasowe oddziały „a” do „f” działały nadal w macierzystym IV Gimnazjum)[10][11][9]. Wobec tego w jednym gmachu działały dwa podmioty szkolne[9]. W roku szkolnym 1908/1909 w IV Gimnazjum było 1217 uczniów w 26 oddziałach, zaś liczba nauczycieli wynosiła 53 – tym samym gimnazjum było największą szkołą na obszarze Austro-Węgier[12].

W 1900 wśród uczniów gimnazjum powstały pierwsze drużyny piłkarskie (ich założycielem był nauczyciel gimnastyki Eugeniusz Piasecki), a w 1904 drużyny uczniowskie przyjęły oficjalną nazwę „Klub Gimnastyczno-Sportowy uczniów IV-ego Gimnazjum”, który były zalążkiem klubu piłkarskiego Pogoń Lwów[13].

W związku narastającym przepełnieniem w 1909 oddziały równorzędne IV Gimnazjum zostały ulokowane w osobnej lokalizacji przy ulicy Chocimskiej[12], po czym w 1914 została utworzona filia IV Gimnazjum, która ostatecznie od 1921 działała jako samodzielne IX Państwowe Gimnazjum im. Jana Kochanowskiego we Lwowie[2].

Podczas I wojny światowej 1914-1918 gmach IV Gimnazjum był zajmowany przez wojsko i służył głównie jako szpital wojenny[14]. Zarówno działania I wojny, jak i następujących po niej walk z Ukraińcami (1918-1919), dokonały uszkodzeń samego gmachu i wyposażenia gimnazjum, zaś aby uwiecznić przetrwanie tych wydarzeń na fasadzie budynku zostały wmurowane dwa szrapnele[9]. W latach 20. w westybulu gmachu gimnazjum została ustanowiona tablica upamiętniająca uczniów szkoły poległych w walkach w obronie Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej i Kresów podczas wojny polsko-bolszewickiej (projekt wykonał M. Łużecki; wymieniony m.in. Wacław Chądzyński, Tadeusz Jaszcz, Władysław Kolbuszowski, Stanisław Koniuszewski, Jan Pichocki, Kazimierz Ruebenbauer)[15]. Nazwiska tych uczniów zostały także wypisane na plakiecie z brązu, umieszczonej w sieni przy wejściu do gmachu[15].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości władze II Rzeczypospolitej utrzymały typ klasyczny działania szkoły i w 1920 nadały IV Gimnazjum patronat „Jana Długosza”[9][1][2]. Jednocześnie w 1920 dotychczasowa filia została przekształcona w IX Gimnazjum, ostatecznie od 1921 funkcjonujące jako samodzielna jednostka[16][2]. Szkoła mieściła się pod adresem ulicy Józefa Nikorowicza 2 (lata 20. i do 1939)[1][17] (według późniejszych relacji z lat 30. pod numerem 4[18]; obecnie ulica Nikorowicza to ulica Profesorśka[19]). W 1926 w gimnazjum prowadzono osiem klas w 13 oddziałach, w których uczyło się 458 uczniów wyłącznie płci męskiej[1].

W dniach 22-24 czerwca 1928 odbył się uroczystości jubileuszu 50-lecia IV Gimnazjum[20]. Z tej okazji została wydana Księga pamiątkowa 50-lecia Gimnazjum im. Jana Długosza we Lwowie, opublikowana pod redakcją Władysława Kucharskiego[2].

W czasie wydawania zarządzeń Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Wojciecha Świętosławskiego z 23 lutego 1937 nadal istniało „IV Państwowe Gimnazjum im. Jana Długosza we Lwowie” i zapowiedziano utworzenie licem ogólnokształcącego w toku tzw. reformy jędrzejewiczowskiej (tworzono wówczas państwowe szkoły średnie ogólnokształcące, złożone z czteroletniego gimnazjum i dwuletniego liceum)[21].

W 1958 odbył się w Krakowie Zjazd z okazji 80-lecia istnienia gimnazjum (uczestniczyło w nim trzech żyjących profesorów i niespełna 100 absolwentów)[18]. W 1983 odbył się zjazd abiturientów z roku 1933 w 50. rocznicę ich matury[18].

Remove ads

Dyrektorzy

Remove ads

Nauczyciele

Uczniowie i absolwenci

Absolwenci
Uczniowie
Remove ads

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads
Remove ads