Jerzy Popko

Jerzy Popko (ur. 12 września 1914 w Bobryku w powiecie pińskim, zm. 13 października 1975 w Warszawie) – polski nauczyciel i polityk. Minister leśnictwa i przemysłu drzewnego w latach 1970–1973, poseł na Sejm PRL I kadencji.

Jerzy Popko

Data i miejsce urodzenia	12 września 1914 Bobryk
Data i miejsce śmierci	13 października 1975 Warszawa
Minister leśnictwa i przemysłu drzewnego
Okres	od 30 czerwca 1970 do 22 listopada 1973
Przynależność polityczna	Zjednoczone Stronnictwo Ludowe
Poprzednik	Roman Gesing
Następca	Tadeusz Skwirzyński
Odznaczenia

Grób Jerzego Popko na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Życiorys

Syn Mikołaja. W 1933 ukończył seminarium nauczycielskie i został nauczycielem w szkole podstawowej, latach 1946–1948 pracował w administracji oświaty w Białymstoku. W 1955 ukończył studia w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. W okresie 1934–39 nauczyciel w wiejskich szkołach na terenie województwa poleskiego. W okresie 1939–1941 dyrektor szkoły średniej w Borodziczach, następnie do 1944 pisarz w majątku ziemskim. Po 1945 był kierownikiem Szkoły Rolniczej w Stokowisku, inspektorem w Wydziale Oświaty Rolniczej Powiatowej Rady Narodowej w Białymstoku, od 1 sierpnia 1948 do 1952 dyrektor Działu Rolnictwa i Reform Rolnych Urzędu Wojewódzkiego w Białymstoku.

Od 1947 należał do Stronnictwa Ludowego, następnie do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Był członkiem prezydium wojewódzkiego komitetu ZSL w Białymstoku (1949–1952) oraz wiceprezesem wojewódzkiego komitetu w Białymstoku (1957–1962) i Lublinie (1952–1956). Od 1957 do 1958 kierownik zespołu ds. rad narodowych wydziału organizacyjnego Naczelnego Komitetu ZSL, a w latach 1959–1975 jego członek. W latach 1952–1956 był posłem na Sejm PRL I kadencji i przewodniczącym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Lublinie, w 1956 przewodniczący Prezydium tej rady. Od 1958 do 1962 przewodniczący Prezydium WRN w Białymstoku.

Od 1962 był podsekretarzem stanu w resorcie w Ministerstwie Rolnictwa, a od 30 czerwca 1970 do 22 listopada 1973 był ministrem leśnictwa i przemysłu drzewnego w rządach Piotra Jaroszewicza. Od 1973 do 1975 wiceprezes Najwyższej Izby Kontroli.

Mieszkał w Warszawie. Żonaty z Michaliną Janiną z domu Zbomirską (1913-2004). Małżeństwo miało syna Tadeusza (1942-1999). Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C 4 Tuje m. 11)^[1].

Odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy I klasy (1969)^[2]
• Order Sztandaru Pracy II klasy (1959)^[3]
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)^[4]
• Złoty Krzyż Zasługi (1948)^[5]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1954)^[6]
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1973)^[7]