Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Jerzy Sztachelski
polski lekarz, polityk PZPR, minister Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Jerzy Sztachelski (ur. 17 stycznia 1911 w Puławach, zm. 17 grudnia 1975 w Warszawie) – polski doktor medycyny i polityk komunistyczny. Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III i V kadencji, minister aprowizacji i handlu (1945–1947), minister zdrowia (1951–1956), minister bez teki (1956–1961) oraz minister zdrowia i opieki społecznej (1961–1968).
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Syn Jarosława i Zofii. Absolwent Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, uzyskał stopień doktora medycyny. W latach 30. związany z komunistycznym środowiskiem Związku Lewicy Akademickiej „Front”, sądzony i uniewinniony w procesach lat 1936–1937[4][5]. Od 1939 do 1941 był naczelnikiem wydziału zdrowia w Wilnie, następnie do 1943 lekarzem w Armii Czerwonej. Od 1943 był oficerem Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR oraz uczestnikiem bitwy pod Lenino jako dowódca Batalionu Sanitarnego. Od lutego do sierpnia 1944 sekretarz generalny zarządu głównego Związku Patriotów Polskich.
Od 1945 był członkiem Polskiej Partii Robotniczej, a następnie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od grudnia 1945 do grudnia 1948 zastępca członka Komitetu Centralnego PPR, następnie (do listopada 1968) członek KC PZPR, w latach 1948–1954 członek centralnej komisji kontroli partyjnej. Od sierpnia 1944 do kwietnia 1945 wojewoda białostocki (równocześnie do października 1944 przewodniczący Wojewódzkiej Rady Narodowej tamże[6]), następnie pełnomocnik rządu na okręg mazurski (marzec 1945), minister aprowizacji i handlu (1945–1947), podsekretarz stanu w Ministerstwie Zdrowia (1947–1951), minister zdrowia (1951–1956), minister bez teki, pełnomocnik Rządu ds. stosunków z Kościołem i kierownik Urzędu do Spraw Wyznań (1956–1961), a następnie ponownie minister zdrowia i opieki społecznej do 1968. Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III i V kadencji.
W 1949 podjął starania zmierzające do powołania Akademii Medycznej w Białymstoku[7]. W uznaniu tych zasług został w 1960 jako pierwszy wyróżniony tytułem doktora honoris causa tej uczelni[8].
W latach pięćdziesiątych związany z „frakcją” puławian[9]. Prezes zarządu głównego Towarzystwa Krzewienia Kultury Świeckiej (1969–1975), członek Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu pod koniec lat 50.[10] Od 1959 był także jednym z wiceprezesów Rady Naczelnej ZBoWiD[11].
Sfabularyzowane losy Jerzego Sztachelskiego stanowią główny motyw trzytomowej powieści Jerzego Putramenta Wybrańcy.
Był mężem Ireny Sztachelskiej i szwagrem Czesława Nowińskiego.
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C 4-Tuje-9)[12].
Remove ads
Ordery i odznaczenia
- Order Sztandaru Pracy I klasy (dwukrotnie, w tym w 1964[13])
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (19 lipca 1946)[14]
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
- Medal za Warszawę 1939–1945 (17 stycznia 1946)[15]
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)[16]
- Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1965)[17]
- Order Flagi Narodowej I stopnia (KRLD, 1954)[18]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Republikańskiego Orderu Zasługi (Węgry, 1948)[19]
Remove ads
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads