Jonathan Learoyd

Jonathan Learoyd (ur. 3 listopada 2000 w Albertville^[1]) – francuski skoczek narciarski posiadający również brytyjskie obywatelstwo. Olimpijczyk (2018), uczestnik mistrzostw świata seniorów (2019) oraz juniorów (2016–2020). Medalista zimowego olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy (2017). Brał także udział w zimowych igrzysk olimpijskich młodzieży (2016). Medalista mistrzostw kraju.

Jonathan Learoyd

Data i miejsce urodzenia	3 listopada 2000 Albertville
Klub	Club des Sports de Courchevel
Wzrost	171 cm[1]
Debiut w PŚ	16 grudnia 2017 w Engelbergu (35. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	30 grudnia 2017 w Oberstdorfie (29. miejsce)
Rekord życiowy	201,0 m na Vikersundbakken w Vikersund (15 marca 2019)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja Olimpijski festiwal młodzieży Europy srebro Erzurum 2017 indywidualnie srebro Erzurum 2017 drużynowo srebro Erzurum 2017 druż. miesz.

Życie prywatne

Rodzice Learoyda są Brytyjczykami^[2], dzięki czemu posiada on podwójne obywatelstwo – zarówno francuskie, jak i brytyjskie. Skoki narciarskie uprawia również jego młodszy brat, Louis, urodzony w 2006 roku^[1].

Przebieg kariery

Początkowo uprawiał narciarstwo alpejskie. W wieku 6 lat oddał swój pierwszy skok na nartach. W wieku 11 lat, gdy trenował oba te sporty, zdecydował się na wybór skoków narciarskich^[2].

Nieoficjalny mistrz świata dzieci z Garmisch-Partenkirchen z lipca 2012 (kategoria zawodników urodzonych w 2000 i młodszych) i zwycięzca zawodów FIS Youth Cup w Hinterzarten z sierpnia 2014 (także wśród zawodników urodzonych w 2000 i młodszych)^[3].

W marcu 2014 w Chaux-Neuve po raz pierwszy wystąpił w Alpen Cupie, zajmując lokaty w piątej dziesiątce. We wrześniu 2015 w Einsiedeln zadebiutował w FIS Cupie, od razu punktując (dwukrotnie uplasował się w trzeciej dziesiątce). W grudniu 2015 w Seefeld po raz pierwszy punktował w Alpen Cupie (był 18.). W Pucharze Kontynentalnym pierwsze w karierze punkty zdobył w swoim debiucie w zawodach tej rangi – 27 grudnia 2015 w Engelbergu, gdzie był 11^[4]. W lutym 2016 roku wystartował w zimowych igrzyskach olimpijskich młodzieży, gdzie zarówno w konkursie indywidualnym chłopców i w drużynowym konkursie mieszanym skoków zajmował piąte miejsca, a w sztafecie mieszanej, z francuskim zespołem, został sklasyfikowany na 6. pozycji^[5]. W tym samym miesiącu wziął także udział w mistrzostwach świata juniorów, gdzie indywidualnie uplasował się na 36. pozycji, a w konkursie drużynowym mężczyzn, wraz z reprezentacją Francji (w składzie: Thomas Roch Dupland, Jonathan Learoyd, Noëlig Revilliod Blanchard i Paul Brasme), zajął 10. miejsce^[4].

W lipcu 2016 zadebiutował w zawodach najwyższej rangi, zajmując w Courchevel 40. pozycję w konkursie Letniego Grand Prix. W lutym 2017 wziął udział w zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy w Erzurum, gdzie zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym chłopców, a także srebrne medale w rywalizacji drużynowej chłopców (w składzie Francji znaleźli się również Romane Dieu^[a], Alessandro Batby i Mathis Contamine) oraz drużyn mieszanych (oprócz niego Francję reprezentowali także: Marine Bressand, Romane Dieu i Mathis Contamine). Wcześniej w tym samym miesiącu wystartował także w mistrzostwach świata juniorów, zajmując indywidualnie 13. pozycję. W marcu 2017 po raz pierwszy stanął na podium zawodów z cyklu Alpen Cup (4 marca był drugi w Hinterzarten)^[4].

W grudniu 2017 w Whistler po raz pierwszy uplasował się w czołowej dziesiątce konkursów rangi FIS Cupu i Pucharu Kontynentalnego, a 10 grudnia 2017 w tej samej miejscowości po raz pierwszy stanął na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego (zajął wówczas 2. pozycję). 16 grudnia 2017 zadebiutował w Pucharze Świata, zajmując 35. pozycję w pierwszym konkursie w Engelbergu^[4]. 27 grudnia 2017 na tym samym obiekcie odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w zawodach Pucharu Kontynentalnego^[6]. 30 grudnia 2017, w ramach 1. konkursu 66. Turnieju Czterech Skoczni, zdobył debiutanckie punkty Pucharu Świata za zajęcie 29. lokaty w Oberstdorfie. W lutym 2018 po raz trzeci w karierze wystąpił w mistrzostwach świata juniorów. W Kanderstegu w konkursie indywidualnym zajął 6. lokatę, w zmaganiach drużynowych był 9., a w rywalizacji zespołów mieszanych uplasował się na 4. pozycji. W tym samym miesiącu wystartował także w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018, gdzie wziął udział w konkursach indywidualnych – na skoczni normalnej był 27., a na dużej zajął 41. miejsce^[4].

W styczniu 2019 w Lahti po raz czwarty wziął udział w mistrzostwach świata juniorów – indywidualnie był 13., a drużynowo 8. (mężczyźni) i 6. (mikst). Na przełomie lutego i marca 2019 zadebiutował w mistrzostwach świata seniorów, awansując do drugiej serii obu konkursów indywidualnych – na skoczni dużej był 28., a na normalnej 26^[4]. 15 marca 2019 na Vikersundbakken w Vikersund, debiutując na skoczni mamuciej, pierwszy raz w życiu przekroczył dystans 200 metrów, uzyskując w kwalifikacjach do konkursu Raw Air odległość 201 metrów^[7]. W sezonie 2018/2019 kilkukrotnie startował w Pucharze Świata, nie zdobył jednak punktów^[4].

27 lipca 2019 w Hinterzarten po raz pierwszy punktował w Letnim Grand Prix, zajmując w rozegranym tam konkursie 27. lokatę. W sezonie zimowym 2019/2020 notował słabsze wyniki niż w poprzednich dwóch sezonach. W Pucharze Świata ani razu nie przebrnął kwalifikacji, tylko trzykrotnie przystępując do rywalizacji na tym szczeblu (odpadał w kwalifikacjach do trzech pierwszych konkursów Turnieju Czterech Skoczni), a w Pucharze Kontynentalnym punktował 6 razy, jednak ani razu nie znalazł się w czołowej piętnastce któregoś z konkursów. Wziął także udział w mistrzostwach świata juniorów, ale indywidualnie uzyskał najgorszy w historii swoich startów w tej imprezie wynik (56. lokata), drużynowo zajął 7. miejsce i nie znalazł się w składzie francuskiej kadry na konkurs drużyn mieszanych^[4].

We wrześniu 2022 oficjalnie zakończył karierę sportową^[8].

Jest wielokrotnym medalistą mistrzostw kraju. W marcu 2016 zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym mężczyzn na skoczni normalnej^[9], a dwa lata później zwyciężył w tej samej rywalizacji^[10], sukces ten powtarzając w 2019 na skoczni dużej^[11]. Zdobywał także medale imprez tej rangi w konkursach drużynowych – brąz w 2013 (w składzie drużyny Sabaudii skakali oprócz niego Nicolas Mayer, Léa Lemare i Sacha Gardet)^[12], srebro w 2016 (w pierwszym zespole Sabaudii startowali także Tim Bernoud, Arthur Royer i Mathis Contamine)^[13], brąz w 2018 (wraz z pierwszym zespołem Sabaudii, w którym, oprócz niego, skakali: Mathis Contamine, Jack White i Alessandro Batby^[14]) i złoto w 2019 (ponownie w sabaudzkiej drużynie skakali z nim Batby, White i Contamine^[15]).

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

2018 Pjongczang

–

27. miejsce (K-98), 41. miejsce (K-125)

Starty J. Learoyda na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
27.	10 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	indywid.	98,5 m	100,5 m	207,9 pkt	51,4 pkt	Andreas Wellinger
41.	17 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	indywid.	119,5 m	–	100,1 pkt	185,6 pkt	Kamil Stoch

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2019 Seefeld/Innsbruck

–

28. miejsce (K-120), 26. miejsce (K-99)

Starty J. Learoyda na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
28.	23 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	indywid.	116,5 m	116,5 m	205,9 pkt	73,5 pkt	Markus Eisenbichler
26.	1 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywid.	90,0 m	94,0 m	187,9 pkt	30,4 pkt	Dawid Kubacki

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2016 Râșnov	–	36. miejsce
2017 Park City	–	13. miejsce
2018 Kandersteg	–	6. miejsce
2019 Lahti	–	13. miejsce
2020 Oberwiesenthal	–	56. miejsce

Drużynowo

2016 Râșnov	–	10. miejsce[b]
2018 Kandersteg	–	9. miejsce[c], 4. miejsce (drużyna mieszana)[d]
2019 Lahti	–	8. miejsce[e], 6. miejsce (drużyna mieszana)[f]
2020 Oberwiesenthal	–	7. miejsce[g]

Starty J. Learoyda na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
36.	23 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	indywid.	85,5 m	–	100,6 pkt	148,4 pkt	David Siegel
10.	24 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	druż.[b]	82,5 m	–	328,4 pkt (78,8 pkt)	538,3 pkt	Niemcy
13.	1 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	indywid.	90,0 m	90,0 m	241,6 pkt	21,6 pkt	Viktor Polášek
6.	1 lutego	2018	Kandersteg	Lötschberg-Schanze	K-95	HS-106	indywid.	99,0 m	95,0 m	259,1 pkt	32,3 pkt	Marius Lindvik
9.	3 lutego	2018	Kandersteg	Lötschberg-Schanze	K-95	HS-106	druż.[c]	101,5 m	–	411,6 pkt (135,9 pkt)	656,9 pkt	Niemcy
4.	4 lutego	2018	Kandersteg	Lötschberg-Schanze	K-95	HS-106	druż. miesz[d].	102,0 m	104,5 m	768,7 pkt (240,4 pkt)	100,6 pkt	Norwegia
13.	24 stycznia	2019	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	91,5 m	92,5 m	225,2 pkt	26,9 pkt	Thomas Aasen Markeng
8.	26 stycznia	2019	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	druż.[e]	90,5 m	85,5 m	844,5 pkt (224,9 pkt)	135,2 pkt	Niemcy
6.	28 stycznia	2019	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	druż. miesz[f].	90,5 m	91,5 m	943,1 pkt (240,7 pkt)	41,3 pkt	Rosja
56.	5 marca	2020	Oberwiesenthal	Fichtelbergschanzen	K-95	HS-105	indywid.	73,5 m	–	60,0 pkt	178,3 pkt	Peter Resinger
7.	7 marca	2020	Oberwiesenthal	Fichtelbergschanzen	K-95	HS-105	druż.[g]	88,5 m	90,5 m	720,9 pkt (174,6 pkt)	179,4 pkt	Słowenia

Igrzyska olimpijskie młodzieży

Indywidualnie

2016 Lillehammer

–

5. miejsce

Drużynowo

2016 Lillehammer

–

5. miejsce (drużyna mieszana)[h], 6. miejsce (sztafeta mieszana)[i]

Starty J. Learoyda na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
5.	16 lutego	2016	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	indywid.	96,5 m	92,0 m	231,8 pkt	31,0 pkt	Bor Pavlovčič
5.	18 lutego	2016	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	druż. miesz[h].	90,5 m	95,5 m	623,4 pkt (230,0 pkt)	86,1 pkt	Słowenia
6.	19 lutego	2016	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	sztaf. miesz[j][i].	95,5 m		330,8 pkt (119,1 pkt)	+1:31,2 s	Rosja

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży Europy

Indywidualnie

2017 Erzurum

–

srebrny medal

Drużynowo

2017 Erzurum

–

srebrny medal[k][a], srebrny medal (drużyna mieszana)[l]

Starty J. Learoyda na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
2.	14 lutego	2017	Erzurum	Kiremitliktepe	K-95	HS-109	indywid.	101,5 m	98,5 m	246,4 pkt	14,9 pkt	Timi Zajc
2.	16 lutego	2017	Erzurum	Kiremitliktepe	K-95	HS-109	druż.[k]	102,0 m	104,0 m	891,6 pkt (247,5 pkt)	44,6 pkt	Słowenia
2.	17 lutego	2017	Erzurum	Kiremitliktepe	K-95	HS-109	druż. miesz[l].	111,5 m	98,0 m	713,2 pkt (246,6 pkt)	123,4 pkt	Słowenia

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[16]
2017/2018	63.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

Źródło[3]
Sezon 2017/2018
																						punkty
-	-	-	-	-	35	39	29	46	-	-	-	-	-	-	-	25	41	41	-	-	-	8
Sezon 2018/2019
																												punkty
-	50	q	-	-	46	45	38	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	44	43	q	40	-	-	0
Sezon 2019/2020
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	q	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[16]
2017/2018	44.
2018/2019	60.

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[16]
2018	46.
2019	48.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[17]
2019	63.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

Źródło[3]
2016
										punkty
40	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
2018
									punkty
-	42	-	43	-	-	-	-	-	0
2019
								punkty
-	27	28	-	-	-	-	-	7
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

Źródło[3]
2019
							-	9	-
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – brak startu

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[18]
2015/2016	82.
2017/2018	13.
2018/2019	36.
2019/2020	65.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	10 grudnia	2017	Whistler	Whistler Olympic Park	K-95	HS-104	101,0 m	101,0 m	263,5 pkt	2.	4,1 pkt	Andreas Wank
2.	27 grudnia	2017	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	135,5 m	128,0 m	259,1 pkt	1.	—
3.	20 stycznia	2018	Erzurum	Kiremitliktepe	K-125	HS-140	137,0 m	138,5 m	259,8 pkt	2.	8,8 pkt	David Siegel

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Źródło[3]
Sezon 2015/2016
																											punkty
-	-	-	-	-	11	26	66	65	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	29
Sezon 2016/2017
																														punkty
57	56	52	-	-	-	-	37	41	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2017/2018
																												punkty
7	2	-	-	1	6	4	11	11	15	2	7	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	486
Sezon 2018/2019
																												punkty
38	24	-	-	36	24	12	31	7	4	-	-	-	-	-	26	35	13	33	26	-	-	-	-	-	-	-	-	152
Sezon 2019/2020
																					punkty
28	54	18	16	42	26	37	44	-	-	-	-	39	46	28	30	-	-	-	-	-	40
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[18]
2017	62.
2018	66.
2019	111.

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

Źródło[3]
2017
													punkty
dq	48	31	19	16	-	-	-	-	-	-	35	20	38
2018
													punkty
31	27	dq	44	10	-	-	30	33	-	-	51	40	31
2019
																punkty
-	-	-	-	-	-	34	24	-	-	-	-	-	-	52	40	7
2020
		punkty
40	36	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Puchar Beskidów

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[3]
2017	22.
2018	40.

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[19]
2015/2016	157.
2017/2018	80.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

Źródło[3]
Sezon 2015/2016
																								punkty
-	-	-	-	-	-	22	25	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	15
Sezon 2017/2018
																					punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	5	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	45
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi

1. W związku z faktem, że we francuskiej reprezentacji na Zimowy Olimpijski Festiwal Młodzieży Europy 2017 znalazło się tylko 3 chłopców (Contamine, Learoyd i Batby), w konkursie drużynowym chłopców, umożliwiając tym samym start francuskiego zespołu w tej rywalizacji, wystąpiła również Romane Dieu.
2. Skład zespołu: Thomas Roch Dupland, Jonathan Learoyd, Noëlig Revilliod Blanchard i Paul Brasme
3. Skład zespołu: Mathis Contamine, Valentin Foubert, Alessandro Batby i Jonathan Learoyd
4. Skład zespołu: Océane Paillard, Mathis Contamine, Romane Dieu i Jonathan Learoyd
5. Skład zespołu: Mathis Contamine, Jack White, Alessandro Batby i Jonathan Learoyd
6. Skład zespołu: Joséphine Pagnier, Mathis Contamine, Lucile Morat i Jonathan Learoyd
7. Skład zespołu: Enzo Milesi, Jonathan Learoyd, Valentin Foubert i Mathis Contamine
8. Skład zespołu: Romane Dieu, Jonathan Learoyd i Lilian Vaxelaire
9. Skład zespołu: Romane Dieu, Jonathan Learoyd, Lilian Vaxelaire, Juliette Ducordeau i Jérémy Royer
10. Drużyna składa się z jednej biegaczki i biegacza narciarskiego, skoczkini i skoczka narciarskiego, a także kombinatora norweskiego. Zawody składają się z trzech skoków (skoczkini, skoczek, kombinator norweski) na skoczni HS100 i biegu sztafetowego 3×3,3 km s. dowolnym (biegaczka, biegacz narciarski oraz kombinator norweski).
11. Skład zespołu: Mathis Contamine, Romane Dieu, Alessandro Batby i Jonathan Learoyd
12. Skład zespołu: Marine Bressand, Mathis Contamine, Romane Dieu i Jonathan Learoyd