Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Andreas Wellinger
niemiecki skoczek narciarski Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Andreas Wellinger (ur. 28 sierpnia 1995 w Traunstein[2]) – niemiecki skoczek narciarski, reprezentant klubu SC Ruhpolding, członek kadry narodowej. Dwukrotny mistrz olimpijski: indywidualny na normalnej skoczni z 2018 i drużynowy z 2014, a także srebrny medalista indywidualnie na skoczni dużej i w drużynie z 2018. Mistrz świata w drużynie mieszanej z 2017 i 2023, indywidualny srebrny medalista ze skoczni normalnej i dużej z 2017 oraz normalnej z 2023 i 2025. Indywidualny srebrny medalista mistrzostw świata w lotach narciarskich z 2024, drużynowy srebrny medalista z 2016 i 2022 oraz brązowy z 2024. Trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2023/2024. Zwycięzca Raw Air 2025. Zwycięzca Letniego Grand Prix 2013 i drugi zawodnik z 2016. Drużynowy złoty medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2012. Indywidualny wicemistrz świata juniorów z 2015, drużynowy srebrny medalista z 2015 oraz brązowy z 2013. Medalista mistrzostw kraju.
Remove ads
Przebieg kariery
Podsumowanie
Perspektywa
Lata 2010–2012
Początkowo uprawiał kombinację norweską. We wrześniu i październiku 2010 wystartował w zawodach Alpen Cup. Zajmował w nich miejsca w czwartej i piątej dziesiątce[4].
W zawodach międzynarodowych w skokach narciarskich zadebiutował 16 lipca 2011, zajmując 51. lokatę w konkursie FIS Cup w austriackim Villach. Dzień później zdobył pierwsze punkty, zajmując 23. miejsce. Wziął udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Młodzieży 2012, w których zajął 4. pozycję indywidualnie, a także zdobył złoty medal w drużynie. W tym samym sezonie zadebiutował w zawodach Pucharu Kontynentalnego. W pierwszym występie, 17 lutego 2012 w Oslo, był 34., a pierwsze punkty zdobył dwa dni później na tej samej skoczni po zajęciu 21. miejsca[5].
Sezon 2012/2013
W 2012 wystartował w sześciu konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego. W pięciu z nich znalazł się w czołowej dziesiątce, z czego w trzech stanął na podium, a 8 września w Lillehammer odniósł zwycięstwo. Wystąpił również w Letnim Grand Prix. We wszystkich trzech startach zdobył punkty, a najwyższe w sezonie, 26. miejsce zajął w Hakubie 26 sierpnia 2012[6]. Na Mistrzostwach Niemiec 2012 zdobył złoty medal w konkursie drużynowym, w którym reprezentował Bawarię[7].
Został powołany przez trenera Wernera Schustera na inaugurujące Puchar Świata zawody w Lillehammer[8]. W swoim debiucie w Pucharze Świata po pierwszej serii zajmował pozycję lidera, a ostatecznie ukończył zawody na 5. miejscu[9]. 9 grudnia na próbie przedolimpijskiej w Krasnej Polanie po raz pierwszy w karierze stanął na podium indywidualnych zawodów najwyższej rangi, zajmując 3. miejsce ze stratą 9,7 pkt do zwycięzcy – Andreasa Koflera[10]. Tydzień później w szwajcarskim Engelbergu po raz kolejny stanął na podium, zajmując drugie miejsce. Poza tym w początkowej fazie sezonu jeszcze kilkukrotnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce[6]. 61. Turniej Czterech Skoczni ukończył na 9. miejscu w klasyfikacji generalnej[11].
Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2013 w Libercu. Indywidualnie zajął 5. miejsce[6], a w zawodach drużynowych zdobył brązowy medal[12]. Po powrocie do startów w Pucharze Świata, w zawodach rozgrywanych w lutym i marcu, uzyskiwał gorsze rezultaty; najlepszym wynikiem Wellingera z tego okresu było 19. miejsce z Planicy[6]. Znalazł się w składzie reprezentacji Niemiec na Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013 w Val di Fiemme, ostatecznie jednak nie wystąpił w nich w żadnym z konkursów[13][6]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w skokach narciarskich 2012/2013 znalazł się na 20. pozycji z 393 punktami[11].
Sezon 2013/2014
28 lipca 2013 zajął drugie miejsce w konkursie w Hinterzarten, rozpoczynającym Letnie Grand Prix 2013. W kolejnych, rozgrywanych w sierpniu, zawodach indywidualnych odniósł dwa zwycięstwa w Wiśle i Courchevel oraz zajął trzecie miejsce w Einsiedeln. Stawał na podium również w zawodach drużynowych[14]. W tym momencie był zdecydowanym liderem klasyfikacji generalnej, z ponad stoma punktami przewagi nad drugim Kamilem Stochem[15]. W sześciu kolejnych zawodach LGP, rozgrywanych w Azji nie brał udziału[16]. W zamykającym sezon letni konkursie w Klingenthal Wellinger odniósł kolejne zwycięstwo[14] i mimo występu w mniej niż połowie konkursów wygrał cały cykl, wyprzedzając o 21 punktów Jerneja Damjana[17].
Starty w sezonie 2013/2014 Pucharu Świata rozpoczął dwukrotnym zajęciem drugiego miejsca w zawodach w Klingenthal – w konkursie mieszanym oraz indywidualnie. Po kilku słabszych wynikach po raz drugi na podium stanął 22 grudnia w Engelbergu, również zajmując drugą pozycję[14]. 16 stycznia 2014 w Wiśle odniósł pierwsze w karierze indywidualne zwycięstwo w konkursie Pucharu Świata. W lutym w Willingen dwukrotnie zajął miejsce w pierwszej dziesiątce. Został zgłoszony do występu w zawodach skoków narciarskich na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014 w Soczi. 9 lutego zajął 6. pozycję w konkursie na skoczni normalnej, a 6 dni później był 45. na skoczni dużej[14]. 17 lutego zdobył złoty medal olimpijski w konkursie drużynowym, w którym reprezentował Niemcy wraz z Andreasem Wankiem, Marinusem Krausem i Severinem Freundem. Oddał w nim skoki na odległość 133 oraz 134,5 m[18].
Podobnie jak rok wcześniej, pod koniec sezonu 2013/14 Wellinger osiągał gorsze rezultaty. W ośmiu ostatnich konkursach indywidualnych czterokrotnie zajmował miejsca poza czołową trzydziestką. Najwyżej znalazł się na 11. miejscu, 4 marca w Kuopio[14]. 601 punktów uzyskanych w trakcie całego sezonu pozwoliło mu zająć w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 9. pozycję[11].
Sezon 2014/2015
W Letnim Grand Prix 2014 wystąpił w czterech konkursach, najwyższą, trzecią, pozycję zajmując 26 lipca w Wiśle[19]. Na Mistrzostwach Niemiec 2014 zdobył złoty medal w konkursie drużynowym[20].
Podczas inaugurujących sezon 2014/2015 Pucharu Świata konkursów w Klingenthal zajął 3. miejsce indywidualnie, a wraz z kolegami z reprezentacji wywalczył zwycięstwo w konkursie drużynowym[19]. Podczas drugiego weekendu w zawodach Pucharu Świata na Rukatunturi w Finlandii miał poważny upadek. W rozgrywanych przy silnym wietrze zawodach stracił równowagę w początkowej fazie lotu i spadł ze sporej wysokości na zeskok. Nie stracił przytomności, ale skocznię opuścił na noszach[21]. Zdaniem trenera reprezentacji Niemiec Wernera Schustera upadek Wellingera wynikał ze zbyt szybkiego odbicia się z progu połączonego z trudnymi warunkami na skoczni[22]. Późniejsze badania wykazały, że konieczna będzie operacja barku, którą przeprowadzono w specjalistycznej klinice w Innsbrucku[23].
W lutym 2015 Wellinger powrócił do startów. W swoich pierwszych startach po kontuzji zdobył srebrne medale w zawodach indywidualnych, a następnie drużynowych na Mistrzostwach Świata Juniorów 2015. Został powołany na Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015. W konkursie indywidualnym na skoczni normalnej zajął 11. miejsce, a w pozostałych nie wystąpił z powodu problemów zdrowotnych niezwiązanych z poprzednią kontuzją[19][24]. Wystartował natomiast w marcowych konkursach Pucharu Świata, zajmując miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce[19]. W klasyfikacji generalnej sezonu 2014/2015 Wellinger zajął w cyklu 35. pozycję ze 137 punktami[11].
Sezon 2015/2016
Wystąpił w pięciu konkursach indywidualnych Letniego Grand Prix 2015. Zajmował w nich pozycje w pierwszej i drugiej dziesiątce, najwyższą – 4. – we wrześniu w Hinzenbach. Dwukrotnie stawał na podium w konkursach drużynowych[25]. Na Mistrzostwach Niemiec 2015 zdobył srebrny medal indywidualnie i złoty w drużynie[26][27].
Sezon 2015/2016 Pucharu Świata rozpoczął od zwycięstwa w konkursie drużynowym oraz 6. pozycji w zawodach indywidualnych w Klingenthal. W kolejnych zawodach cyklu rozgrywanych w grudniu i styczniu zajmował naprzemiennie miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany indywidualnie został 10 stycznia 2016 w Willingen, zajmując 5. miejsce, zaś dzień wcześniej odniósł drugie zwycięstwo w konkursie drużynowym. W połowie stycznia wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2016, zajmując 14. miejsce indywidualnie, a także zdobywając, wraz z Stephanem Leyhe, Richardem Freitagiem i Severinem Freundem, srebrny medal w zawodach drużynowych[25].
W konkursach rozgrywanych w lutym i marcu notował gorsze wyniki niż w poprzednich miesiącach. Tylko raz ukończył konkurs indywidualny w pierwszej dziesiątce (28 lutego w Ałmaty), natomiast kilkukrotnie zajmował miejsca poza trzydziestką. Nie wystąpił w kończących Puchar Świata konkursach w Planicy[25]. W całym cyklu zajął 17. pozycję z 408 punktami[11].
Sezon 2016/2017
Trzykrotnie stawał na podium zawodów indywidualnych Letniego Grand Prix 2016, zwyciężając w Hinterzarten oraz zajmując 3. miejsce w Wiśle i Hakubie. W trzech innych konkursach również zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce[28]. 351 punktów pozwoliło Wellingerowi zająć drugie miejsce w klasyfikacji generalnej cyklu, ze stratą 229 punktów do Macieja Kota[17]. Podobnie jak rok wcześniej, na Mistrzostwach Niemiec 2016 zdobył srebro w zawodach indywidualnych i złoto w drużynie[29][30].
Sezon 2016/2017 Pucharu Świata rozpoczął 22. miejscem w Ruce. W grudniowych zawodach indywidualnie najwyżej sklasyfikowany był na 10. pozycji w Lillehammer, do połowy stycznia zawody kończył najczęściej w drugiej i trzeciej dziesiątce. Począwszy od konkursu w Wiśle 14 stycznia 2017, gdzie był trzeci, Wellinger zaczął regularnie zajmować miejsca w ścisłej czołówce. W kolejnym tygodniu w Zakopanem zwyciężył w zawodach drużynowych i był drugi indywidualnie. 29 stycznia w Willingen odniósł drugie w karierze zwycięstwo w konkursie indywidualnym Pucharu Świata. W sześciu lutowych konkursach rozgrywanych w Oberstdorfie, Sapporo i Pjongczangu był czterokrotnie drugi, raz trzeci i raz czwarty[28].
Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017 zdobył srebrne medale w zawodach indywidualnych zarówno na skoczni normalnej, jak i na dużej, w obu przypadkach przegrywając jedynie ze Stefanem Kraftem. W konkursie drużyn mieszanych wywalczył, wraz z Cariną Vogt, Markusem Eisenbichlerem i Svenją Würth, złoty medal, zaś drużynowy konkurs mężczyzn ukończył na 4. pozycji. Również w konkursach Raw Air 2017 stawał na podium, indywidualnie zajmując 2. miejsce w Oslo i 3. w Trondheim[28]. Przed ostatnią serią w Vikersund prowadził w konkursie i całym turnieju, ale po bardzo krótkim skoku zakończył zawody na 18., a Raw Air na 3. pozycji[31]. Podczas kończącego sezon weekendu w Planicy zajmował drugie miejsca[28]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata zajął 4. pozycję z dorobkiem 1161 punktów, zaś Puchar Świata w lotach narciarskich 2016/2017 ukończył na 2. miejscu z 333 punktami[11].
Sezon 2017/2018
W Letnim Grand Prix 2017 wystartował w trzech konkursach, raz stając na podium – zajął 2. miejsce w Klingenthal[32]. Na Mistrzostwach Niemiec 2017 zdobył złoty medal w konkursie indywidualnym[33].
W pierwszych konkursach Pucharu Świata 2017/2018 regularnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce. 26 listopada 2017 w Ruce zajął 3. pozycję, 3 grudnia w Niżnym Tagile był 1., tym samym odnosząc trzecie w karierze zwycięstwo w tym cyklu, a 10 grudnia w Titisee Neustadt zajął 2. miejsce. Dwa austriackie konkursy 66. Turnieju Czterech Skoczni ukończył na 3. pozycji[32], a w klasyfikacji generalnej całego turnieju znalazł się na 2. miejscu[11]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018, zajmując 7. miejsce indywidualnie i 4. w drużynie. 28 stycznia 2018 był 2. w konkursie Pucharu Świata w Zakopanem[32].
Wystartował na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018. Indywidualnie zdobył złoty medal w konkursie na skoczni normalnej, w którym awansował z 5. pozycji w drugiej serii, a także srebrny na skoczni dużej, gdzie przegrał jedynie z Kamilem Stochem. W zawodach drużynowych, startując wraz z Karlem Geigerem, Stephanem Leyhe i Richardem Freitagiem, również zdobył srebrny medal. W zawodach Pucharu Świata rozgrywanych po igrzyskach uzyskiwał gorsze wyniki niż we wcześniejszych miesiącach, indywidualnie tylko raz zajmując pozycję w najlepszej dziesiątce[32]. W klasyfikacji generalnej cyklu na koniec sezonu znalazł się na 6. miejscu z 828 punktami[11].
Sezon 2018/2019
Na rozgrywanych w lipcu 2018 mistrzostwach Niemiec zdobył srebrny medal w konkursie drużynowym[34]. W czterech występach w Letnim Grand Prix 2018 najwyżej klasyfikowany był na 22. miejscu[35].
25 listopada 2018 zajął 2. pozycję w konkursie Pucharu Świata w Ruce, a dzień wcześniej był 9. Mimo regularnych startów poza tymi zawodami w sezonie 2018/2019 Pucharu Świata nie zajął żadnych miejsc w najlepszej dziesiątce, najwyżej klasyfikowanym będąc, dwukrotnie, na 11. miejscu[35]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 18. pozycji z 371 punktami[11]. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 wystąpił jedynie w konkursie indywidualnym na skoczni dużej, w którym zajął 32. miejsce[35].
Lata 2019–2021
W czerwcu 2019 podczas treningu doznał zerwania więzadła krzyżowego przedniego w prawym kolanie[36]. W wyniku tej kontuzji w sezonie 2019/2020 nie wystartował w żadnych zawodach[37]. Wczesną wiosną 2020 podczas urlopu w Australii złamał lewy obojczyk[38]. Pierwszy trening na skoczni po kontuzji odbył w połowie maja 2020[39]. W październiku 2020, reprezentując drugi zespół bawarski, zdobył srebrny medal w zawodach drużynowych mistrzostw Niemiec[40].
Do startów w międzynarodowych zawodach powrócił w zimowej części sezonu 2020/2021. W listopadzie i grudniu 2020 startował w Pucharze Świata. W żadnym występie nie zdobył punktów, a najwyżej sklasyfikowany był na 32. miejscu w Engelbergu. Po niemieckich konkursach 69. Turnieju Czterech Skoczni został wycofany ze startów w cyklu. W styczniu 2021 wystąpił w Pucharze Kontynentalnym w Innsbrucku, gdzie również nie zdobył punktów, a następnie w FIS Cupie w Szczyrku, gdzie zajął 28. i 45. miejsce[41]. Ze względu na słabą formę Wellingera, w lutym 2021 trener reprezentacji Niemiec Stefan Horngacher podjął decyzję o zakończeniu przez zawodnika startów w sezonie 2020/2021[42].
Sezon 2021/2022
Wystąpił w pięciu konkursach Letniego Grand Prix 2021. Najwyżej sklasyfikowany w tym cyklu był na 5. miejscu, we wrześniowych zawodach w Hinzenbach[43]. Na Mistrzostwach Niemiec 2021 zdobył srebrny medal w konkursie drużynowym[44].
Podczas zimowej części sezonu 2021/2022 regularnie startował w Pucharze Świata. Najczęściej zajmował w nim pozycje w drugiej i trzeciej dziesiątce. Indywidualnie najwyżej sklasyfikowany był na 6. miejscu, w grudniowych zawodach w Klingenthal[43]. Nie znalazł się w składzie reprezentacji Niemiec na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2022 z powodu pozytywnego wyniku testu na obecność wirusa SARS-CoV-2[45]. Wystąpił natomiast na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022, na których indywidualnie zajął 14. lokatę, a w drużynie wraz z Severinem Freundem, Markusem Eisenbichlerem i Karlem Geigerem zdobył srebrny medal[43]. Sezon 2021/2022 Pucharu Świata ukończył na 29. pozycji w klasyfikacji generalnej z 219 punktami[11]. Po jego zakończeniu przeszedł zabieg pękniętej łąkotki[46].
Sezon 2022/2023
W ramach Letniego Grand Prix 2022 trzykrotnie kończył zawody w pierwszej dziesiątce, a najwyżej klasyfikowany był na 4. pozycji[47]. Na Mistrzostwach Niemiec 2022 zdobył złoty medal zarówno indywidualnie[48], jak i w drużynie[49].
W sezonie 2022/2023 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty, zajmując głównie miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce. W listopadowych zawodach cyklu najwyżej klasyfikowany był na 7. miejscu (w Ruce), w grudniowych – na 6. (w Engelbergu i Oberstdorfie), a w styczniowych – na 4. (w Bad Mitterndorf)[47]. 11 lutego 2023 w Lake Placid odniósł pierwsze po ponad pięcioletniej przerwie zwycięstwo w zawodach indywidualnych Pucharu Świata[50]. Dzień później zajął na tej samej skoczni 2. lokatę, a 18 lutego w Râșnovie po raz kolejny zwyciężył[47].
W kolejnych tygodniach wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023. Zdobył na nich srebrny medal w zawodach indywidualnych na skoczni normalnej, a także złoto w konkursie drużyn mieszanych, w którym wystąpił wraz z Seliną Freitag, Karlem Geigerem i Kathariną Althaus. Indywidualnie na skoczni dużej był 13., a w drużynie męskiej zajął 5. pozycję. W marcu 2023 w Pucharze Świata najwyżej sklasyfikowany był na 5. miejscu, w otwierających Raw Air 2023 zawodach w Oslo[47]. Sezon 2022/2023 PŚ ukończył ostatecznie na 7. lokacie w klasyfikacji generalnej z 902 punktami[11].
Sezon 2023/2024
W ramach Letniego Grand Prix 2023 zwyciężył 30 września w Hinzenbach, a w dwóch pozostałych występach również zajął miejsca w czołowej dziesiątce[51]. Na Mistrzostwach Niemiec 2023 zdobył złoty medal w zawodach drużynowych[52].
Zdobył punkty we wszystkich konkursach Pucharu Świata 2023/2024, z reguły kończąc zawody w pierwszej dziesiątce. Na podium po raz pierwszy stanął w drugim konkursie sezonu w Ruce, gdzie był 3. W grudniu 2023 dwukrotnie zajął 2. pozycję w Lillehammer, a także był 3. w Klingenthal. 72. Turniej Czterech Skoczni rozpoczął od zwycięstwa w Oberstdorfie. Następnie zajął 3. lokatę w Garmisch-Partenkirchen, a zarówno w Innsbrucku, jak i w Bischofshofen był 5. Cały turniej ukończył na 2. miejscu w klasyfikacji generalnej. W styczniu 2024 stawał na podium Pucharu Świata w Wiśle, gdzie był 3., a także w Zakopanem, gdzie zajął 2. pozycję[51].
Pod koniec stycznia wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2024. Zdobył na nich srebrny medal w zawodach indywidualnych, a także brązowy w drużynie, w której wystąpił wraz Piusem Paschke, Karlem Geigerem i Stephanem Leyhe. Po mistrzostwach stawał na podium Pucharu Świata rzadziej niż w pierwszej połowie sezonu. W lutym zrobił to dwukrotnie – w Willingen, gdzie zwyciężył, oraz w Sapporo, gdzie zajął 3. lokatę. W marcu na podium stanął raz, zajmując 2. pozycję w Lahti[51]. Sezon 2023/2024 Pucharu Świata zakończył na 3. miejscu w klasyfikacji generalnej z 1488 punktami, o 661 za zwycięzcą, Austriakiem Stefanem Kraftem[11].
Sezon 2024/2025
W konkursie Letniego Grand Prix 2024 w Hinzenbach rozgrywanym 28 września zajął 2. miejsce, a w drugim, dzień później, zwyciężył[53]. Na Mistrzostwach Niemiec 2024 zdobył złoty medal zarówno w konkursie indywidualnym[54], jak i w drużynowym[55].
W sezonie 2024/2025 Pucharu Świata ponownie zdobył punkty we wszystkich konkursach. W listopadzie i grudniu 2024 większość występów kończył w pierwszej dziesiątce. Raz stanął w tym okresie na podium – 1 grudnia zwyciężył w jednoseryjnych zawodach w Ruce. W środkowej części sezonu najczęściej zajmował lokaty w drugiej dziesiątce. Zarówno w styczniu, jak i w lutym 2025 najwyżej klasyfikowany był na 9. miejscu. Na początku marca wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2025 w Trondheim, gdzie zdobył srebrny medal w zawodach indywidualnych na skoczni normalnej. Indywidualnie na skoczni dużej był 8., a zarówno w drużynie męskiej, jak i w mieszanej zajął 4. pozycję[53].
Wszystkie marcowe zawody Pucharu Świata ukończył w pierwszej dziesiątce. W ramach Raw Air 2025 zajął 7. miejsce w Oslo, a w Vikersund w pierwszym konkursie zwyciężył, zaś w drugim zajął 2. lokatę[53]. Pozwoliło to Wellingerowi odnieść zwycięstwo w całym turnieju[11]. Do końca sezonu w Pucharze Świata jeszcze raz stanął na podium – 30 marca w zamykającym go konkursie w Planicy zajął 3. miejsce[53]. Na tej samej pozycji ukończył też Puchar Świata w lotach narciarskich 2024/2025 oraz miniturniej Planica 7[56]. Z kolei w klasyfikacji generalnej całego cyklu znalazł się na 7. lokacie z 989 punktami[11].
Remove ads
Igrzyska olimpijskie
Indywidualnie
2014  Soczi/Krasnaja Polana |
– | 6. miejsce (K-95), 45. miejsce (K-125) |
2018  Pjongczang |
– | złoty medal (K-98), srebrny medal (K-125) |
Drużynowo
| 2014 Soczi/Krasnaja Polana |
– | złoty medal[a] |
| 2018 Pjongczang |
– | srebrny medal[b] |
Starty A. Wellingera na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Remove ads
Mistrzostwa świata
Indywidualnie
2015  Falun |
– | 11. miejsce (K-90), nie wystartował (K-120)[57] |
2017  Lahti |
– | srebrny medal (K-90), srebrny medal (K-116) |
2019  Seefeld/Innsbruck |
– | 32. miejsce (K-120) |
2023  Planica |
– | srebrny medal (K-95), 13. miejsce (K-125) |
2025  Trondheim |
– | srebrny medal (K-94), 8. miejsce (K-124) |
Drużynowo
| 2017 Lahti |
– | złoty medal (drużyna mieszana/K-90)[c], 4. miejsce (K-116)[d] |
| 2023 Planica |
– | złoty medal (drużyna mieszana/K-95)[e], 5. miejsce (K-125)[f] |
| 2025 Trondheim |
– | 4. miejsce (drużyna mieszana/K-124)[g], 4. miejsce (K-124)[h] |
Starty A. Wellingera na mistrzostwach świata – szczegółowo
Remove ads
Mistrzostwa świata w lotach
Indywidualnie
2014  Harrachov |
– | 13. miejsce |
| 2016 Tauplitz |
– | 14. miejsce |
2018  Oberstdorf |
– | 7. miejsce |
| 2022 Vikersund |
– | 14. miejsce |
| 2024 Tauplitz |
– | srebrny medal |
Drużynowo
| 2016 Tauplitz |
– | srebrny medal[i] |
| 2018 Oberstdorf |
– | 4. miejsce[j] |
| 2022 Vikersund |
– | srebrny medal[k] |
| 2024 Tauplitz |
– | brązowy medal[l] |
Starty A. Wellingera na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Remove ads
Mistrzostwa świata juniorów
Indywidualnie
| 2013 Liberec |
– | 5. miejsce |
2015  Ałmaty |
– | srebrny medal |
Drużynowo
| 2013 Liberec |
– | brązowy medal[n] |
| 2015 Ałmaty |
– | srebrny medal[o] |
Starty A.Wellingera na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
Remove ads
Igrzyska olimpijskie młodzieży
Indywidualnie
| 2012 Innsbruck/Seefeld |
– | 4. miejsce |
Drużynowo
| 2012 Innsbruck/Seefeld |
– | złoty medal (drużyna mieszana)[p] |
Starty A. Wellingera na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo
Remove ads
Puchar Świata
Podsumowanie
Perspektywa
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie
Miejsca na podium
| Sezon PŚ | 1. miejsce | 2. miejsce | 3. miejsce | Razem |
| 2012/2013 | – | 1 | 1 | 2 |
| 2013/2014 | 1 | 2 | – | 3 |
| 2014/2015 | – | – | 1 | 1 |
| 2015/2016 | – | – | – | – |
| 2016/2017 | 1 | 8 | 3 | 12 |
| 2017/2018 | 1 | 2 | 3 | 6 |
| 2018/2019 | – | 1 | – | 1 |
| 2019/2020 | – | – | – | – |
| 2020/2021 | – | – | – | – |
| 2021/2022 | – | – | – | – |
| 2022/2023 | 2 | 1 | – | 3 |
| 2023/2024 | 2 | 4 | 5 | 11 |
| 2024/2025 | 2 | 1 | 1 | 4 |
| Suma | 9 | 20 | 14 | 43 |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata
stan po zakończeniu sezonu 2024/2025
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata
stan po zakończeniu sezonu 2024/2025
Puchar Świata w lotach
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Turniej Czterech Skoczni
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Raw Air
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Willingen Five
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Planica 7
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Remove ads
Letnie Grand Prix
Podsumowanie
Perspektywa
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP
stan po zakończeniu LGP 2024
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP
stan po zakończeniu LGP 2024
Remove ads
Puchar Kontynentalny
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego
stan po zakończeniu sezonu 2024/2025
Letni Puchar Kontynentalny
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie
Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego
stan po zakończeniu LPK 2024
Remove ads
FIS Cup
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu
stan po zakończeniu sezonu 2024/2025
Remove ads
Uwagi
- Skład zespołu: Andreas Wank, Marinus Kraus, Andreas Wellinger i Severin Freund
- Skład zespołu: Karl Geiger, Stephan Leyhe, Richard Freitag i Andreas Wellinger
- Skład zespołu: Carina Vogt, Markus Eisenbichler, Svenja Würth i Andreas Wellinger
- Skład zespołu: Markus Eisenbichler, Stephan Leyhe, Richard Freitag i Andreas Wellinger
- Skład zespołu: Selina Freitag, Karl Geiger, Katharina Althaus i Andreas Wellinger
- Skład zespołu: Markus Eisenbichler, Constantin Schmid, Andreas Wellinger i Karl Geiger
- Skład zespołu: Katharina Schmid, Philipp Raimund, Selina Freitag i Andreas Wellinger
- Skład zespołu: Karl Geiger, Stephan Leyhe, Philipp Raimund i Andreas Wellinger
- Skład zespołu: Andreas Wellinger, Stephan Leyhe, Richard Freitag i Severin Freund
- Skład zespołu: Andreas Wellinger, Stephan Leyhe, Markus Eisenbichler i Richard Freitag
- Skład zespołu: Severin Freund, Andreas Wellinger, Markus Eisenbichler i Karl Geiger
- Skład zespołu:Pius Paschke, Karl Geiger, Stephan Leyhe i Andreas Wellinger
- Seria konkursowa została odwołana.
- Skład zespołu: Karl Geiger, Michael Dreher, Tobias Löffler i Andreas Wellinger
- Skład zespołu: Paul Winter, Martin Hamann, Sebastian Bradatsch i Andreas Wellinger
- Skład zespołu: Katharina Althaus, Tom Lubitz i Andreas Wellinger
- W trakcie LGP, podczas konkursów w Wiśle, Einsiedeln i Courchevel, na łączną notę składał się również skok z kwalifikacji. Wellinger uzyskał w nich 126 m i notę 106,9 pkt.Kolejność startowa w nowym formacie zawodów. skijumping.pl. [dostęp 2014-08-15].
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads