Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Raw Air 2019
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Raw Air 2019 – trzecia edycja turnieju Raw Air, odbywająca się w dniach 8–17 marca 2019 r. na skoczniach w Norwegii w ramach Pucharu Świata w skokach narciarskich. Tytułu bronił Kamil Stoch, ostatecznie jednak cały cykl wygrał Japończyk Ryōyū Kobayashi
Do klasyfikacji generalnej turnieju były zaliczane wyniki wszystkich serii konkursowych i prologów (serii kwalifikacyjnych do zawodów indywidualnych). Łącznie zaplanowano 4 prologi oraz 4 konkursy indywidualne i 2 drużynowe – impreza składała się łącznie z 16 serii. Zasady przeprowadzania konkursów w ramach Raw Air były takie same, jak podczas innych zawodów Pucharu Świata.
Impreza rozpoczęła się 8 marca 2019 r. kwalifikacjami (prologiem) do pierwszego konkursu indywidualnego w Oslo na skoczni Holmenkollbakken, 9 marca odbył się konkurs drużynowy, a 10 marca konkurs indywidualny. Następnie skoczkowie przenieśli się do Lillehammer, na skocznię Lysgårdsbakken, gdzie w dniach 12–13 marca odbyły się prolog i zawody indywidualne, zaś 14–15 marca rywalizowali w Trondheim na skoczni Granåsen, gdzie również rozegrano prolog i konkurs indywidualny. Turniej zakończył się na skoczni mamuciej w Vikersund, na której 15 marca odbył się prolog, dzień później konkurs drużynowy, natomiast ostatniego dnia rywalizacji, 18 marca, zawodnicy brali udział w finałowym konkursie indywidualnym.
Remove ads
Skocznie
W tabeli podano rekordy skoczni obowiązujące przed rozpoczęciem Raw Air 2019 lub ustanowione w trakcie jego trwania (wyróżnione wytłuszczeniem).
Remove ads
Przed turniejem
Podsumowanie
Perspektywa
Bezpośrednio przed turniejem odbyły się Mistrzostwa Świata w Seefeld (Austria). Złote medale w konkursie indywidualnym zdobyli Dawid Kubacki (skocznia normalna) i Markus Einsenbichler (skocznia duża), srebrne medale odpowiednio Karl Geiger i Kamil Stoch, a brązowe medale zdobyli Killian Peier i Stefan Kraft[1][2].
Klasyfikacja Pucharu Świata i Pucharu Narodów przed rozpoczęciem turnieju
Przed rozpoczęciem Raw Air rozegrano 22 konkursów indywidualnych oraz cztery konkursy drużynowe zaliczanych do klasyfikacji Pucharu Świata mężczyzn. Najwięcej zwycięstw w zawodach indywidualnych odniósł Ryōyū Kobayashi, który triumfował jedenastokrotnie. Trzy konkursy wygrał Stefan Kraft. Dwa konkursy wygrali Karl Geiger i Kamil Stoch a po jednym konkursie wygrali Jewgienij Klimow, Johann André Forfang, Dawid Kubacki i Timi Zajc[3]. W klasyfikacji generalnej pierwsze miejsce zajmował Kobayashi z przewagą 475 punktów nad drugim Stochem i 603 punktów nad trzecim Kraftem[4].
W klasyfikacji Pucharu Świata w lotach narciarskich przewodził Kamil Stoch. Drugie miejsce zajmował Markus Einsenbichler, a trzecie Piotr Żyła[5].
W rozegranych przed Raw Air konkursach drużynowych w ramach Pucharu Świata dwa zwycięstwa odnieśli reprezentanci Polski, ponadto po razie wygrali Austriacy i Niemcy[3]. W klasyfikacji Pucharu Narodów na pierwszym miejscu plasowała się Polska, na drugim Niemcy ze stratą 416 punktów, a na trzecim Japończycy ze stratą 1276 punktów[4].
Niemcy zwyciężyli w rywalizacji drużynowej podczas Mistrzostw Świata w Seefeld, wyprzedzając zespoły Austrii i Japonii[6].
Remove ads
Zasady
Podsumowanie
Perspektywa
Każdy z konkursów indywidualnych w ramach Raw Air będzie poprzedzony prologiem, rozgrywanym na zasadach analogicznych do serii kwalifikacyjnych w ramach Pucharu Świata (lub Pucharu Świata w lotach w przypadku skoczni w Vikersund). Noty uzyskane w prologach będą wliczane do klasyfikacji łącznej Raw Air[7].
Zawody indywidualne i drużynowe zostaną przeprowadzane na takich samych zasadach, jak pozostałe konkursy w ramach Pucharu Świata. Podobnie jak w przypadku prologów, punkty zdobyte w poszczególnych seriach konkursowych będą zaliczane na poczet dorobku poszczególnych zawodników w klasyfikacji końcowej Raw Air. Ponadto – w przeciwieństwie do serii kwalifikacyjnych – za każdy z konkursów będą przyznawane także punkty do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata (zawody indywidualne), Pucharu Świata w lotach i Pucharu Narodów (zawody indywidualne i drużynowe)[7].
Skoki będą oceniane w taki sam sposób, jak podczas pozostałych zawodów Pucharu Świata. Za osiągnięcie odległości równej punktowi konstrukcyjnemu zawodnik będzie otrzymywał 60 punktów na skoczni dużej i 120 punktów na obiekcie do lotów; za każdy metr powyżej tej granicy będzie uzyskiwał dodatkowo 1,8 punktu na skoczni dużej i 1,2 punktu na obiekcie mamucim, zaś za każdy metr poniżej będzie odejmowane mu analogiczną liczbę punktów. Styl skoku i lądowania będzie podlegał ocenie przez pięciu sędziów wybranych przez FIS, którzy będą mogli przyznać maksymalnie po 20 punktów. Dwóch skrajnych not (najwyższej i najniższej) nie będzie wliczana do noty łącznej zawodnika. Ponadto wpływ na ocenę końcową skoczka będzie miał przelicznik za prędkość i kierunek wiatru oraz za ewentualną zmianę długości najazdu. Jeżeli zawodnik skakał z niższej belki startowej, będzie otrzymywał dodatkowe punkty, jeżeli skakał z wyższej – będzie miał odejmowane punkty. Dodatkowo jeżeli wiatr wiał z przodu skoczni, zawodnik będzie tracił punkty, gdyż dzięki temu będzie zyskiwał lepsze noszenie na nartach, zaś jeżeli wiatr wiał z tyłu skoczni, skoczkowi będzie przysługiwała odpowiednia bonifikata.
Remove ads
Program zawodów
Remove ads
Jury
Podsumowanie
Perspektywa
Dyrektorem zawodów w ramach Raw Air był jednocześnie dyrektor Pucharu Świata Walter Hofer, a jego asystentem – Borek Sedlák.
Remove ads
Podsumowanie
Remove ads
Klasyfikacja generalna turnieju
Podsumowanie
Perspektywa
Remove ads
Przypisy
Uwagi
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads