Timi Zajc

Timi Zajc (ur. 26 kwietnia 2000 w Lublanie^[1]) – słoweński skoczek narciarski, reprezentant klubu SSK Ljubno BTC. Mistrz olimpijski w drużynie mieszanej oraz srebrny medalista w drużynie męskiej z 2022. Mistrz świata indywidualnie na skoczni dużej z 2023 oraz w zespole męskim z 2023 i 2025, brązowy medalista w drużynie mieszanej z 2023. Indywidualny srebrny (2022) i brązowy (2024) medalista mistrzostw świata w lotach narciarskich, w drużynie złoty medalista z 2022 i 2024. Trzykrotny złoty medalista zimowego olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy. Drużynowy brązowy medalista Igrzysk Europejskich 2023. Trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej Letniego Grand Prix 2019. Zwycięzca Planica 7 (2022). Medalista mistrzostw kraju.

Timi Zajc

Data i miejsce urodzenia	26 kwietnia 2000 Lublana
Klub	SSK Ljubno BTC
Wzrost	170 cm[1]
Debiut w PŚ indywidualnie	19 listopada 2017 w Wiśle (dyskwalifikacja)
Debiut w PŚ drużynowo	18 listopada 2017 w Wiśle (6. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	2 grudnia 2017 w Niżnym Tagile (12. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	27 stycznia 2019 w Sapporo (2. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	1 lutego 2019 w Oberstdorfie
Rekord życiowy	245,0 m na Vikersundbakken w Vikersund (11 marca 2022)[1][2]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Słowenia Igrzyska olimpijskie złoto Pekin 2022 druż. miesz. srebro Pekin 2022 duża druż. Mistrzostwa świata złoto Planica 2023 duża złoto Planica 2023 duża druż. złoto Trondheim 2025 duża druż. brąz Planica 2023 druż. miesz. Mistrzostwa świata w lotach złoto Vikersund 2022 drużynowo złoto Tauplitz 2024 drużynowo srebro Vikersund 2022 indywidualnie brąz Tauplitz 2024 indywidualnie Olimpijski festiwal młodzieży Europy złoto Erzurum 2017 indywidualnie złoto Erzurum 2017 drużynowo złoto Erzurum 2017 druż. miesz. Igrzyska europejskie brąz Zakopane 2023 druż. miesz.
Inne nagrody
Puchar Świata w lotach 2. miejsce 2019/2020 2. miejsce 2021/2022 Letnie Grand Prix 3. miejsce 2019 Alpen Cup 2. miejsce 2016/2017

Przebieg kariery

Lata 2013–2017

W FIS Cup zadebiutował w lipcu 2013 w Villach, zaś pierwsze punkty tego cyklu zdobył rok później w tej samej miejscowości, zajmując 6. miejsce^[3]. W lutym 2016 wystąpił w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Planicy, nie zdobywając punktów^[4].

W sezonie 2016/2017 dwukrotnie zajmował 3. pozycję w konkursach FIS Cup. 28 stycznia 2017 dzięki zajęciu 17. miejsca zdobył pierwsze w karierze punkty Pucharu Kontynentalnego. W lutym wystartował na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2017 w Erzurum. Zdobył tam złote medale w konkursach skoków narciarskich zarówno indywidualnie, w drużynie mężczyzn^[5], jak i w zespole mieszanym^[6].

Sezon 2017/2018

Latem 2017 trzy razy wygrywał konkursy FIS Cup. 16 września zajął 3. miejsce w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Trondheim, zaś dzień później na tej samej skoczni odniósł zwycięstwo. W kolejnych konkursach cyklu jeszcze dwukrotnie stawał na podium^[7].

18 listopada 2017 zadebiutował w Pucharze Świata w zawodach drużynowych, zajmując 6. miejsce na skoczni w Wiśle^[7]. Dzień później miał po raz pierwszy w karierze wystąpić w konkursie indywidualnym, ale przed oddaniem skoku został zdyskwalifikowany ze względu na nieregulaminowy kombinezon^[8]. Ostatecznie indywidualnie zadebiutował w cyklu 2 grudnia w Niżnym Tagile, równocześnie zdobywając pierwsze punkty dzięki zajęciu 12. miejsca. W dalszej części sezonu regularnie występował w Pucharze Świata, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 17. pozycji. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018, gdzie zajął 33. miejsce na skoczni normalnej^[7].

Sezon 2018/2019

W lipcu i sierpniu 2018 trzykrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce Letniego Grand Prix. Najwyżej klasyfikowany był w zawodach w Courchevel, na 4. miejscu^[9].

W otwierających Puchar Świata 2018/2019 zawodach w Wiśle zajął 5. pozycję. W dalszej części sezonu w większości występów zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce. 27 stycznia 2019 po raz pierwszy stanął na podium konkursu indywidualnego Pucharu Świata, zajmując w zawodach w Sapporo 2. miejsce^[9]. W kolejnym konkursie cyklu, 1 lutego 2019 w Oberstdorfie w swoim debiucie na skoczni mamuciej odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w PŚ^[10].

Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Indywidualnie zajął 10. miejsce na skoczni dużej i 50. na normalnej, a drużynowe zawody mężczyzn ukończył na 6. pozycji^[9]. W zamykającym sezon turnieju Planica 7 zajął 3. miejsce^[11]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2018/2019 znalazł się na 9. lokacie, a Puchar Świata w lotach narciarskich 2018/2019 ukończył na 6. pozycji^[12].

Sezon 2019/2020

Na początku lipca 2019 dwukrotnie stanął na podium Letniego Pucharu Kontynentalnego w Kranju. W Letnim Grand Prix 2019 zwyciężył w lipcu w Wiśle i sierpniu w Courchevel, a w dwóch innych zawodach cyklu zajął miejsca w pierwszej dziesiątce^[13]. W efekcie zajął 3. pozycję w klasyfikacji generalnej cyklu; z 268 punktami o 37 przegrał z pierwszym Dawidem Kubackim^[14].

Sezon 2019/2020 Pucharu Świata rozpoczął zajmując miejsca w pierwszej dziesiątce, między innymi 6. na inaugurację w Wiśle. W kolejnych tygodniach zaczął jednak notować gorsze wyniki – w grudniu i pierwszej połowie stycznia kilkukrotnie kończył zawody poza najlepszą trzydziestką. Do regularnego punktowania powrócił w Titisee-Neustadt, gdzie w drugim konkursie 19 stycznia 2020 zajął 3. miejsce. W lutym 2020 dwukrotnie stanął na podium zawodów na skoczni mamuciej w Bad Mitterndorf, zajmując kolejno 2. i 3. lokatę. 3. miejsce zajął również w ostatnim w sezonie konkursie w Lillehammer rozgrywanym w ramach Raw Air 2020^[13]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2019/2020 znalazł się na 14. miejscu z 544 punktami. Z kolei w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2019/2020 zajął 2. pozycję ze 140 punktami^[12].

Sezon 2020/2021

W ramach Letniego Grand Prix 2020 w drugim konkursie w Wiśle zajął 4. miejsce. W początkowych konkursach sezonu 2020/2021 Pucharu Świata najwyżej sklasyfikowany był na 10. pozycji, w zawodach w Niżnym Tagile. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020^[15]. 11 grudnia, po pierwszym dniu zawodów indywidualnych, po którym zajmował w nich 27. miejsce, Zajc opublikował na swoim profilu na Instagramie wpis krytykujący przygotowanie reprezentacji Słowenii do sezonu przez trenera Gorazda Bertoncelja. W związku z tym Zajc został wykluczony z dalszych startów na mistrzostwach^[16]. Tego samego dnia Bertoncelj został zwolniony^[17].

Za zachowanie na MŚwL Zajc został upomniany przez komisję dyscyplinarną Słoweńskiego Związku Narciarskiego^[18]. Do startów międzynarodowych powrócił pod koniec stycznia 2021, w zawodach Pucharu Świata w Willingen zajmując miejsca poza trzydziestką. W dalszej części sezonu najwyżej klasyfikowany w cyklu był na 18. pozycji, w lutowych zawodach w Zakopanem^[15].

Sezon 2021/2022

W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata zajmował głównie miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce. W pierwszej połowie sezonu raz stanął na podium zawodów indywidualnych – 18 grudnia 2021 w Engelbergu zajął 3. pozycję. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Indywidualnie zajął 9. miejsce na skoczni normalnej i 6. na dużej, zaś w zawodach drużynowych stanął na podium. W konkursie zespołów mieszanych, startując wraz z Niką Križnar, Uršą Bogataj i Peterem Prevcem, zdobył złoty medal, zaś w drużynie męskiej, wraz z Lovro Kosem oraz Cene i Peterem Prevcem, zdobył srebro^[19].

W marcu 2022 wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022. Indywidualnie zdobył srebro, ze zwycięzcą Mariusem Lindvikiem przegrywając o 9,9 punktu, zaś w zawodach drużynowych, wraz z Domenem i Peterem Prevcem oraz Anže Laniškiem, zdobył złoty medal. W dwóch kolejnych zawodach Pucharu Świata, rozgrywanych na skoczni mamuciej w Oberstdorfie, zajął 3. oraz 1. miejsce, a następnie był dwukrotnie 4. w Planicy^[19] i zwyciężył w Planica 7^[20]. Sezon 2021/2022 ukończył na 8. lokacie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata z 711 punktami, a w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2021/2022 znalazł się na 2. pozycji^[12].

Sezon 2022/2023

W konkursie Letniego Grand Prix 2022 w Klingenthal zajął 4. miejsce. W sezonie 2022/2023 Pucharu Świata najczęściej zajmował lokaty w pierwszej dziesiątce. W listopadowych zawodach cyklu najwyżej sklasyfikowany był na 10. miejscu w Ruce, a w grudniowych na 9. w Engelbergu. W styczniu 2023 raz stanął na podium – w konkursie na mamuciej skoczni Kulm zajął 2. pozycję. W lutym w Pucharze Świata najwyżej znalazł się w Lake Placid, na 4. miejscu^[21].

Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023 zdobył trzy medale, w tym dwa złote: w konkursie indywidualnym na skoczni dużej oraz w zawodach drużyn męskich, w których wystąpił wraz z Lovro Kosem, Žigą Jelarem i Anže Laniškiem. W zespole mieszanym, w którym wystartował z Niką Križnar, Emą Klinec i Laniškiem, wywalczył brąz, a indywidualnie na skoczni normalnej zajął 10. miejsce. W marcowych zawodach Pucharu Świata najwyżej klasyfikowany był na 7. lokacie^[21]. 2 kwietnia 2023 zwyciężył w kończącym sezon konkursie w Planicy. Zajął również 3. miejsce w turnieju Planica 7^[22]. W klasyfikacji generalnej PŚ 2022/2023 znalazł się na 8. pozycji z 853 punktami. Puchar Świata w lotach narciarskich 2022/2023 ukończył na 4. miejscu^[12].

Sezon 2023/2024

Na Igrzyskach Europejskich 2023 zdobył brązowy medal w drużynie mieszanej, w której wystąpił wraz z Niką Prevc, Niką Križnar i Anže Laniškiem^[23].

W sezonie 2023/2024 Pucharu Świata zajmował głównie lokaty w pierwszej i drugiej dziesiątce. W listopadzie 2023 najwyżej w cyklu był klasyfikowany na 8. miejscu w Ruce, w grudniu – na 9. pozycji w Engelbergu, a w styczniu 2024 – na 10. miejscu w konkursie 72. Turnieju Czterech Skoczni w Innsbrucku^[23]. Na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2024 po pierwszym dniu zawodów indywidualnych na Kulm zajmował pozycję lidera. Po rozegranej dzień później w zmiennych warunkach wietrznych trzeciej serii spadł na 3. pozycję, zdobywając tym samym brązowy medal^[24]. Złoty medal zdobył natomiast w konkursie drużynowym, w którym wystąpił wraz z Lovro Kosem, Peterem Prevcem i Domenem Prevcem^[23].

W drugiej połowie sezonu 2023/2024 dwukrotnie stanął na podium zawodów indywidualnych Pucharu Świata, w obu przypadkach na skoczniach mamucich. 24 lutego 2024 zwyciężył w konkursie w Oberstdorfie, a 17 marca zajął 3. miejsce w zamykających Raw Air 2024 zawodach w Vikersund^[23]. Sezon Pucharu Świata ukończył na 16. pozycji w klasyfikacji generalnej z 640 punktami, a w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2023/2024 zajął 4. miejsce^[12].

Sezon 2024/2025

W ramach Letniego Grand Prix 2024 zajął 2. miejsce w konkursie w Klingenthal 5 października. W sezonie 2024/2025 Pucharu Świata najczęściej kończył zawody w drugiej dziesiątce. W listopadzie 2024 najwyżej sklasyfikowany był na 9. pozycji w Ruce, a w grudniu – na 5., którą zajął w Wiśle i Titisee-Neustadt. 25 stycznia 2025 zwyciężył w zawodach cyklu na skoczni mamuciej w Oberstdorfie. W lutym najwyżej znalazł się na 10. miejscu, w Sapporo^[25].

Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2025 w Trondheim, gdzie zdobył złoty medal w konkursie drużyn męskich, w którym wystąpił wraz z Lovro Kosem, Domenem Prevcem i Anže Laniškiem. Indywidualnie zajął 37. miejsce na skoczni normalnej i 45. na dużej. W marcu raz stanął na podium Pucharu Świata, zajmując 2. lokatę w konkursie Raw Air 2025 w Vikersund^[25]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 16. pozycji z 572 punktami, a sezon 2024/2025 Pucharu Świata w lotach narciarskich ukończył na 5. miejscu^[12].

Mistrzostwa Słowenii

Wielokrotnie stawał na podium mistrzostw Słowenii w skokach narciarskich. Indywidualnie zdobył złoty medal zimą 2018^[26], 2019^[27] i 2022^[28] oraz latem 2017^[29], 2019^[30], 2020^[31] i 2024^[32], a także srebrny zimą 2020^[33], 2023^[34], 2024^[35] i 2025^[36] oraz brązowy latem 2023^[37]. W drużynie zdobył złoto w 2019^[38], srebro w 2018^[39], 2020^[40], 2021^[41], 2024^[42] i 2025^[43] oraz brąz w 2022^[44] i 2023^[45].

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

2018 Pjongczang	–	33. miejsce (K-98)
2022 Pekin/Zhangjiakou	–	9. miejsce (K-95), 6. miejsce (K-125)

Drużynowo

2022 Pekin/Zhangjiakou

–

złoty medal (drużyna mieszana/K-95)[a], srebrny medal[b]

Starty T. Zajca na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
33.	10 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	indywid.	97,0 m	–	98,6 pkt	160,7 pkt	Andreas Wellinger
9.	6 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	indywid.	97,0 m	104,5 m	259,3 pkt	15,7 pkt	Ryōyū Kobayashi
1.	7 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	druż. miesz.[a]	97,5 m	100,0 m	1001,5 pkt (243,4 pkt)	–
6.	12 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	indywid.	138,5 m	130,5 m	273,2 pkt	22,9 pkt	Marius Lindvik
2.	14 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	druż.[b]	124,0 m	126,0 m	934,4 pkt (227,6 pkt)	8,3 pkt	Austria

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2019 Seefeld/Innsbruck	–	10. miejsce (K-120), 50. miejsce (K-99)
2023 Planica	–	10. miejsce (K-95), złoty medal (K-125)
2025 Trondheim	–	37. miejsce (K-94), 45. miejsce (K-124)

Drużynowo

2019 Seefeld/Innsbruck	–	6. miejsce (K-120)[c]
2023 Planica	–	brązowy medal (drużyna mieszana/K-95)[d], złoty medal (K-125)[e]
2025 Trondheim	–	złoty medal (K-124)[f]

Starty T. Zajca na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
10.	23 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	indywid.	127,0 m	124,0 m	245,5 pkt	33,9 pkt	Markus Eisenbichler
6.	24 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	druż.[c]	121,0 m	117,0 m	858,7 pkt (219,8 pkt)	128,8 pkt	Niemcy
50.	1 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywid.	80,0 m	–	62,6 pkt	155,7 pkt	Dawid Kubacki
10.	25 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	indywid.	99,0 m	101,0 m	251,7 pkt	10,1 pkt	Piotr Żyła
3.	26 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	druż. miesz.[d]	96,5 m	103,0 m	1000,4 pkt (265,9 pkt)	16,8 pkt	Niemcy
1.	3 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	indywid.	137,5 m	137,0 m	287,5 pkt	–
1.	4 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	druż.[e]	132,0 m	136,0 m	1178,9 pkt (307,7 pkt)	–
37.	2 marca	2025	Trondheim	Granåsen	K-94	HS-102	indywid.	93,0 m	–	103,7 pkt	161,8 pkt	Marius Lindvik
1.	6 marca	2025	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-138	druż.[f]	136,5 m	128,0 m	1080,8 pkt (261,3 pkt)	–
45.	8 marca	2025	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-138	indywid.	111,5 m	–	85,7 pkt	216,1 pkt	Domen Prevc

Mistrzostwa świata w lotach

Indywidualnie

2020 Planica	–	30. miejsce
2022 Vikersund	–	srebrny medal
2024 Tauplitz	–	brązowy medal

Drużynowo

2022 Vikersund	–	złoty medal[g]
2024 Tauplitz	–	złoty medal[h]

Starty T. Zajca na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
30.	11–12 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	indywid.	205,0 m	199,0 m	DNS		339,3 pkt	537,9 pkt	Karl Geiger
2.	11–12 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	indywid.	242,5 m	218,0 m	243,5 m	235,5 m	844,3 pkt	9,9 pkt	Marius Lindvik
1.	13 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	druż.[g]	229,5 m		228,5 m		1711,5 pkt (442,9 pkt)	–
3.	26–27 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-225	indywid.	228,5 m	227,0 m	209,5 m	–[i]	642,7 pkt	4,7 pkt	Stefan Kraft
1.	28 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-235	druż.[h]	226,5 m		202,0 m		1615,4 pkt (391,5 pkt)	–

Igrzyska europejskie

Indywidualnie

2023 Kraków/Zakopane[j]

–

9. miejsce (K-95), 14. miejsce (K-125)

Drużynowo

2023 Kraków/Zakopane[j]

–

brązowy medal (drużyna mieszana)[k]

Starty T. Zajca na igrzyskach europejskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
9.	29 czerwca	2023	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	98,5 m	100,5 m	243,9 pkt	26,4 pkt	Daniel Tschofenig
3.	29 czerwca	2023	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	druż. miesz.[k]	92,5 m	97,5 m	872,0 pkt (200,8 pkt)	67,3 pkt	Austria
14.	1 lipca	2023	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	121,5 m	134,5 m	237,7 pkt	41,4 pkt	Dawid Kubacki

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży Europy

Indywidualnie

2017 Erzurum

–

złoty medal

Drużynowo

2017 Erzurum

–

złoty medal[l], złoty medal (drużyna mieszana)[m]

Starty T. Zajca na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
1.	14 lutego	2017	Erzurum	Kiremitliktepe	K-95	HS-109	indywid.	107,0 m	100,0 m	261,3 pkt	–
1.	16 lutego	2017	Erzurum	Kiremitliktepe	K-95	HS-109	druż.[l]	110,0 m	114,5 m	936,2 pkt (287,3 pkt)	–
1.	17 lutego	2017	Erzurum	Kiremitliktepe	K-95	HS-109	druż. miesz.[m]	117,5 m	98,5 m	836,6 pkt (247,3 pkt)	–

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[12]
2017/2018	32.
2018/2019	9.
2019/2020	14.
2020/2021	46.
2021/2022	8.
2022/2023	8.
2023/2024	16.
2024/2025	16.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Uwagi
1.	1 lutego	2019	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	220,0 m	233,5 m	430,1 pkt	* Loty 2018/2019
2.	20 marca	2022	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	211,5 m	232,0 m	407,9 pkt	* Loty 2021/2022
3.	2 kwietnia	2023	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	232,5 m	234,0 m	455,1 pkt	* Loty 2022/2023
4.	24 lutego	2024	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	230,0 m	230,0 m	449,3 pkt	* Loty 2023/2024
5.	25 stycznia	2025	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	222,0 m	233,0 m	453,7 pkt	* Loty 2024/2025

Miejsca na podium

Sezon PŚ	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Razem
2017/2018	–	–	–	–
2018/2019	1	1	–	2
2019/2020	–	1	3	4
2020/2021	–	–	–	–
2021/2022	1	–	2	3
2022/2023	1	1	–	2
2023/2024	1	–	1	2
2024/2025	1	1	–	2
Suma	5	4	6	15

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	27 stycznia	2019	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	138,5 m	125,0 m	238,4 pkt	2.	9,8 pkt	Stefan Kraft
2.	1 lutego	2019	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	220,0 m	233,5 m	430,1 pkt	1.	—
3.	19 stycznia	2020	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	137,0 m	134,0 m	271,6 pkt	3.	11,7 pkt	Dawid Kubacki
4.	15 lutego	2020	Bad Mitterndorf	Kulm	K-200	HS-235	222,5 m	225,0 m	418,2 pkt	2.	0,3 pkt	Piotr Żyła
5.	16 lutego	2020	Bad Mitterndorf	Kulm	K-200	HS-235	228,5 m	–	230,1 pkt	3.	2,5 pkt	Stefan Kraft
6.	10 marca	2020	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	139,0 m	130,5 m	257,6 pkt	3.	6,7 pkt	Kamil Stoch
7.	18 grudnia	2021	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	139,0 m	137,0 m	282,6 pkt	3.	4,8 pkt	Karl Geiger
8.	19 marca	2022	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	222,5 m	207,0 m	400,0 pkt	3.	13,0 pkt	Stefan Kraft
9.	20 marca	2022	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	211,5 m	232,0 m	407,9 pkt	1.	—
10.	29 stycznia	2023	Bad Mitterndorf	Kulm	K-200	HS-235	234,0 m	230,5 m	451,4 pkt	2.	4,1 pkt	Halvor Egner Granerud
11.	2 kwietnia	2023	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	232,5 m	234,0 m	455,1 pkt	1.	—
12.	24 lutego	2024	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	230,0 m	230,0 m	449,3 pkt	1.	—
13.	17 marca	2024	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	219,0 m ‧ 235,5 m ‧ 225,5 m[n]		633,0 pkt	3.	56,2 pkt	Daniel Huber
14.	25 stycznia	2025	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	222,0 m	233,0 m	453,7 pkt	1.	—
15.	15 marca	2025	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	234,0 m	208,0 m	427,8 pkt	2.	8,3 pkt	Andreas Wellinger

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[46][47]
Sezon 2017/2018
																						punkty
dq	-	12	22	q	24	q	26	22	17	27	-	47	17	41	-	43	35	27	-	-	-	88
Sezon 2018/2019
																												punkty
5	7	11	8	24	12	18	9	8	10	43	12	21	7	6	2	1	9	13	-	9	8	14	39	4	25	4	5	833
Sezon 2019/2020
																											punkty
6	8	q	10	42	31	57	24	18	20	40	29	32	10	3	26	17	7	13	2	3	-	-	7	24	22	3	544
Sezon 2020/2021
																									punkty
23	q	39	22	10	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	42	43	36	29	18	35	-	29	35	-	60
Sezon 2021/2022
																												punkty
q	4	9	20	16	19	48	3	17	q	9	14	16	20	9	18	6	36	9	20	24	17	13	11	3	1	4	4	711
Sezon 2022/2023
																																punkty
20	10	22	22	12	32	9	33	18	14	11	9	37	7	12	10	6	2	12	10	4	6	-	12	10	10	13	16	7	7	6	1	853
Sezon 2023/2024
																																punkty
8	8	18	15	18	17	9	31	14	11	10	22	dq	-	47	7	39	20	31	dq	1	4	-	-	7	20	21	17	7	3	4	-	640
Sezon 2024/2025
																													punkty
44	16	9	39	20	5	5	27	28	10	25	47	17	26	14	1	12	13	16	-	-	39	10	21	2	13	19	12	11	572
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[46][47]
Sezon 2017/2018
		6	-	-	6	-	-	-	-
Sezon 2018/2019
			7	4	-	3	6	1	3
Sezon 2019/2020
					4	5	3	2	3
Sezon 2020/2021
					6	-	-	-	-
Sezon 2021/2022
			3	4	1	-	2	1	1
Sezon 2022/2023
			4	4	5	5	-	2	2
Sezon 2023/2024
				-	-	-	1	-	2
Sezon 2024/2025
			4	7	2	5	-	-	3
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 (Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)  -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[12]
2018/2019	6.
2019/2020	2.
2020/2021	40.
2021/2022	2.
2022/2023	4.
2023/2024	4.
2024/2025	5.

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[12]
2017/2018	16.
2018/2019	20.
2019/2020	23.
2021/2022	23.
2022/2023	14.
2023/2024	10.
2024/2025	25.

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[12]
2018	47.
2019	16.
2020	9.
2022	15.
2023	6.
2024	4.
2025	6.

Willingen Six

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[47]
2018	27.
2019	6.
2020	9.
2021	44.

Planica 7

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[47]
2019	3.
2021	48.
2022	1.
2023	3.
2024	25.
2025	9.

Titisee-Neustadt Five

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[47]
2020	14.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[14]
2018	13.
2019	3.
2020	9.
2021	49.
2022	25.
2023	74.
2024	24.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	21 lipca	2019	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	133,5 m	128,5 m	277,9 pkt
2.	10 sierpnia	2019	Courchevel	Tremplin du Praz	K-125	HS-135	131,5 m	133,5 m	277,6 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	21 lipca	2019	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	133,5 m	128,5 m	277,9 pkt	1.	–
2.	10 sierpnia	2019	Courchevel	Tremplin du Praz	K-125	HS-135	131,5 m	133,5 m	277,6 pkt	1.	–
3.	5 października	2024	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	142,0 m	136,0 m	271,7 pkt	2.	3,2 pkt	Marius Lindvik

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[46][47]
2018
									punkty
9	12	10	4	-	-	-	-	16	142
2019
								punkty
1	-	1	7	-	-	-	8	268
2020
		punkty
33	4	50
2021
								punkty
25	22	18	-	-	-	44	40	28
2022
						punkty
-	-	-	-	23	4	58
2023
									punkty
-	-	-	-	-	-	28	dq	23	11
2024
									punkty
-	-	-	-	-	-	21	13	2	110
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[46][47]
2018
								4	-
2019
							2	-	5
2022
							-	-	3
2023
									4
2024
									5
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – brak startu

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[48]
2016/2017	69.
2020/2021	74.

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[46][47]
Sezon 2015/2016
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	44	56	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2016/2017
																														punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	17	dq	10	11	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	64
Sezon 2020/2021
																			punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	16	27	-	-	19
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[48]
2017	4.
2018	54.
2019	24.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	17 września	2017	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-140	137,5 m	142,0 m	278,5 pkt
2.	5 lipca	2019	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	103,0 m	107,0 m	294,4 pkt[o]

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	16 września	2017	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-140	130,0 m	131,5 m	255,7 pkt	3.	4,9 pkt	Pius Paschke
2.	17 września	2017	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-140	137,5 m	142,0 m	278,5 pkt	1.	–
3.	23 września	2017	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	93,5 m	95,0 m	247,4 pkt	2.	2,2 pkt	Pius Paschke
4.	1 października	2017	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	138,5 m	143,0 m	289,6 pkt	2.	18,4 pkt	Tilen Bartol
5.	5 lipca	2019	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	103,0 m	107,0 m	294,4 pkt	1.[o]	–
6.	6 lipca	2019	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	112,5 m	105,5 m	258,0 pkt	2.	0,4 pkt	Jewgienij Klimow

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu LPK 2024

Źródło[46][47]
2017
													punkty
15	6	-	-	-	14	12	3	1	2	7	8	2	484
2018
													punkty
33	6	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	40
2019
																punkty
1	2	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	180
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[49]
2014/2015	116.
2015/2016	192.
2016/2017	15.
2017/2018	11.
2022/2023	88.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	1 lipca	2017	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	92,0 m	96,0 m	242,0 pkt
2.	12 sierpnia	2017	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	122,5 m	120,5 m	233,9 pkt
3.	12 sierpnia	2017	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	117,5 m	109,5 m	200,6 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	18 września	2016	Hinterzarten	Rothaus-Schanze	K-95	HS-108	102,5 m	105,0 m	256,0 pkt	3.	10,0 pkt	Yūken Iwasa
2.	8 stycznia	2017	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	132,5 m	127,0 m	262,6 pkt	3.	7,6 pkt	Ulrich Wohlgenannt
3.	1 lipca	2017	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	92,0 m	96,0 m	242,0 pkt	1.	–
4.	12 sierpnia	2017	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	122,5 m	120,5 m	233,9 pkt	1.	–
5.	12 sierpnia	2017	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	117,5 m	109,5 m	200,6 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[46][47]
Sezon 2013/2014
																								punkty
-	69	70	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2014/2015
																										punkty
-	6	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	51	48	-	-	-	-	-	40
Sezon 2015/2016
																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	38	26	-	-	5
Sezon 2016/2017
																				punkty
53	14	41	72	-	-	8	16	9	3	-	-	-	-	22	3	-	-	-	-	223
Sezon 2017/2018
																					punkty
1	14	1	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	318
Sezon 2022/2023
																				punkty
-	-	-	-	-	-	8	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	32
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi

1. Skład zespołu: Nika Križnar, Timi Zajc, Urša Bogataj i Peter Prevc
2. Skład zespołu: Lovro Kos, Cene Prevc, Timi Zajc i Peter Prevc
3. Skład zespołu: Anže Lanišek, Peter Prevc, Žiga Jelar i Timi Zajc
4. Skład zespołu: Nika Križnar, Timi Zajc, Ema Klinec i Anže Lanišek
5. Skład zespołu: Lovro Kos, Žiga Jelar, Timi Zajc i Anže Lanišek
6. Skład zespołu: Lovro Kos, Domen Prevc, Timi Zajc i Anže Lanišek
7. Skład zespołu: Domen Prevc, Peter Prevc, Timi Zajc i Anže Lanišek
8. Skład zespołu: Lovro Kos, Peter Prevc, Domen Prevc i Timi Zajc
9. Ostatnia seria nie została rozegrana.
10. Gospodarzem Igrzysk Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
11. Skład zespołu: Nika Prevc, Timi Zajc, Nika Križnar i Anže Lanišek
12. Skład zespołu: Lovro Vodušek, Bernard Dobre, Tomi Jovan i Timi Zajc
13. Skład zespołu: Nika Križnar, Tomi Jovan, Katra Komar i Timi Zajc
14. Konkurs trzyseryjny.
15. Ex aequo z Jewgienijem Klimowem