Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Kamil Szeremeta
polski bokser Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Kamil Szeremeta (ur. 11 października 1989 w Białymstoku) – polski bokser[1], były mistrz Europy federacji EBU w wadze średniej[2].
Remove ads
Kariera amatorska
W 2008 roku zdobył brązowy medal w wadze półśredniej na mistrzostwach Polski. W 2009 i 2010 roku był dwukrotnie złotym medalistą polski w wadze półśredniej. W 2010 roku startował również podczas turnieju im. Feliksa Stamma. Szeremeta sprawił ogromną niespodziankę, zwyciężając w finale Serika Säpijewa. W 2011 i 2012 był dwukrotnie srebrnym medalistą Polski w wadze średniej.
- Bilans walk amatorskich: 192 (168 wygranych, 2 remisy, 22 przegrane)
Remove ads
Kariera zawodowa
Podsumowanie
Perspektywa
Jako zawodowiec zadebiutował 2 grudnia 2012 roku, pokonując jednogłośnie na punkty Janosa Lakatosa[3]. Tydzień później, 9 grudnia, stoczył kolejną zawodową walkę, w której zwyciężył Dzianisa Makara, również jednogłośnie na punkty po czterech rundach[4]. Na ring powrócił 18 maja 2013 r., zwyciężając decyzją większości Roberta Talarka[5].
26 kwietnia na gali w Legionowie przed najtrudniejszym testem w zawodowej karierze miał stanąć boksujący w kategorii średniej Kamil Szeremeta (6-0, 1 TKO). Rywalem pięściarza z Białegostoku w zakontraktowanej na osiem rund walce w wadze 71 kg miał być były mistrz Europy dywizji półśredniej Rafał Jackiewicz (45-11-2, 21 KO)[6]. Jednak w obliczu kontuzji jaką Jackiewicz odniósł w walce z Filipem Rządkiem na gali Fight Night 8, która odbyła się 12 kwietnia 2014 roku w Częstochowie na ringu w Legionowie Jackiewicza zastąpił Łukasz Wawrzyczek, którego Szeremeta pokonał na punty (77-75 × 3) w 8-rundowym pojedynku[7][8][9]. Na ring powrócił niecałe 2. miesiące później, 5 grudnia. W 8. rundowym pojedynku, Szeremeta pokonał jednogłośnie na punkty Hiszpana José Yebesa. 18 kwietnia 2015 zmierzył się w Legionowie z byłym mistrzem Europy w kategorii półśredniej Rafałem Jackiewiczem. Szeremeta zwyciężył jednogłośnie na punkty (98-92, 97-93, 97-93), odnosząc 10. zwycięstwo na zawodowym ringu[10].
22 sierpnia 2015 w Międzyzdrojach pokonał na punkty 99:93, 97:93 i 99:91 Niemca Arthura Hermanna (16-2, 13 KO).
20 lutego 2016 na gali w Legionowie pokonał przez techniczny nokaut w 5 rundzie Artema Karpeca[11].
23 lutego 2018 w Rzymie pokonał przez TKO w drugiej rundzie reprezentanta Włoch Alessandro Goddiego (33-3-1, 16 KO), dzięki czemu zdobył wakujący tytuł mistrza Europy federacji European Boxing Union w kategorii średniej[2].
22 września 2018 w Łomży w pierwszej obronie tytułu mistrza Europy pokonał Rubena Diaza (25-1-2, 14 KO) w 10. rundzie przez nokaut.
10 marca 2019 w Grande-Synthe w drugiej obronie tytułu mistrza Europy, wygrał na punkty 120-108, 117-112, 117-112 z Francuzem Andrew Francillettem (21-2-1, 5 KO)[12].
Walka o mistrzostwo świata IBF z Giennadijem Gołowkinem
18 grudnia 2020 w Seminole Hard Rock Hotel and Casino w Hollywood na Florydzie przegrał przez RTD w siódmej rundzie walkę o mistrzowski pas federacji IBF w wadze średniej z Giennadijem Gołowkinem (41-1-1, 36 KO). Wcześniej był liczony w starciu pierwszym, drugim, czwartym, oraz siódmym[13].
Walka o pas IBO
12 października 2024 roku przystąpił do walki o pas mistrza świata IBO w wadze średniej. Jego rywalem podczas gali w Rijadzie był Chris Eubank Jr (33-3, 24 KO). Przegrał przez KO w 7. rundzie, wcześniej będąc cztery razy liczonym przez sędziego[14].
Remove ads
Lista walk zawodowych
Podsumowanie
Perspektywa
Legenda: TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD- niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty, RTD – techniczna decyzja sędziów
Remove ads
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads