Kazimierz Szosland

Kazimierz Szosland (ur. 21 stycznia 1891 w Grzymaczewiu, zm. 20 kwietnia 1944) – major administracji (kawalerii) Wojska Polskiego, srebrny medalista olimpijski w jeździectwie w konkurencji drużynowych skoków przez przeszkody.

Kazimierz Szosland

major administracji
Data i miejsce urodzenia	21 stycznia 1891 Grzymaczew
Data i miejsce śmierci	20 kwietnia 1944 okolice Grodziska Mazowieckiego
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	Centrum Wyszkolenia Kawalerii
Stanowiska	kierownik Grupy Sportu Konnego
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Kazimierz Szosland w 1933 roku

Kazimierz Szosland (drugi z prawej) w towarzystwie pozostałych członków polskiej kadry jeździeckiej

Życiorys

Urodził się w rodzinie Stanisława i Kazimiery z Białobrzeskich, właścicielki części dóbr Grzymaczew i Włocin w gminie Błaszki w Kaliskiem. W 1902 rodzina Szoslandów przeniosła się do Kalisza, gdzie w latach 1905–1911 Kazimierz był uczniem Szkoły Handlowej w Kaliszu. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości podjął studia na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej, które musiał przerwać z powodu wybuchu I wojny światowej. Od 14 stycznia 1915 do wybuchu rewolucji październikowej służył w kawalerii armii Imperium Rosyjskiego.

18 listopada 1918 zgłosił się ochotniczo do służby w Wojska Polskiego i został przydzielony do 2 pułku Ułanów Grochowskich im. gen. J. Dwernickiego. W szeregach walczył na wojnie polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej. W latach 30. XX wieku pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu na stanowisku kierownika Grupy Sportu Konnego^[1], pozostając w barwach 2 pułku ułanów. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 33. lokatą w korpusie oficerów administracji, grupa administracyjna^[2][3].

Dwukrotnie startował w igrzyskach olimpijskich – w Paryżu (1924) i w Amsterdamie (1928)^[4]. Był rekordzistą pod względem startów w konkursach o Puchar Narodów (23 starty), odniósł 9 zwycięstw: Nicea (1925, 1928), Nowy Jork (1926), Warszawa (1927, 1931, 1933), Ryga (1931, 1932), Spa (1935).

Zginął 20 kwietnia 1944 w lasach pod Grodziskiem Mazowieckim w nie do końca wyjaśnionych okolicznościach^[4].

Awanse

• porucznik – zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 września 1920
• rotmistrz – ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych (dwukrotnie)^[3][5]
• Złoty Krzyż Zasługi
• Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie^[3]: 4 marca 1925^[6], 17 stycznia 1928^[7][8])