Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Kiwi brunatny
gatunek ptaka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Kiwi brunatny[5] (Apteryx australis) – gatunek dużego nielotnego ptaka z rodziny kiwi (Apterygidae).
Remove ads
Taksonomia
Wyróżnia się dwa podgatunki: A. australis australis Shaw, 1813 i A. australis lawryi Rothschild, 1893[6][7]. Dawniej za podgatunek kiwi brunatnego uznawano także kiwi północnego (A. mantelli)[8].
Zasięg występowania
Kiwi brunatny występuje w zależności od podgatunku[6]:
- A. australis australis – południowo-zachodnia Wyspa Południowa.
- A. australis lawryi – Wyspa Stewart.
Morfologia
Długość ciała 50–65 cm, długość dzioba samic 130–205 mm, samców 110–155 mm; masa ciała samic 2060–3850 g, samców 1440–3060 g[6].
Jest nielotem. Ma szczątkowe skrzydła ukryte pod przypominającym włosy upierzeniem. Brak ogona, małe ciemnobrązowe oczy. Słabo widzi, ale ma dobrze rozwinięty słuch i węch[9].
Ekologia i zachowanie
Nazwa tego ptaka pochodzi od dźwięku „kiwi”, którym samce nawołują samice w okresie godowym.
Żyje w parach, ale niekiedy w grupach rodzinnych złożonych z 6–12 ptaków[9]. Prowadzi nocny tryb życia. Żywi się owadami i ich larwami, robakami, pająkami, owocami, czasem gadami i płazami.
Gniazduje zwykle w norach lub innych zagłębieniach, takich jak dziuple w zwalonych drzewach lub szczeliny skalne[9]. Samica składa 1–2 wielkie białe jaja, z tym że ewentualne drugie jajo składane jest 25–30 dni po pierwszym[9]. Okres inkubacji wynosi 75–84 dni, a zajmują się nią oboje rodzice[9]. Pisklęta przychodzą na świat dobrze rozwinięte. Opiekuje się nimi przez jakiś czas samiec. Opuszczają gniazdo po około 5–6 dniach od wyklucia. Samce osiągają dojrzałość płciową po 14 miesiącach, a samice po 2 latach[9]. Rekordowa odnotowana długość życia to 35 lat.
Remove ads
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje kiwi brunatnego za gatunek narażony (VU – Vulnerable) nieprzerwanie od 1996 roku. Liczebność populacji szacuje się na około 19 900 dorosłych osobników, a jej trend jest spadkowy. Jako główne zagrożenie dla gatunku podaje się obecność introdukowanych drapieżnych ssaków, które zjadają jaja, pisklęta i osobniki młodociane, a niekiedy także dorosłe[4]. Według danych nowozelandzkiego departamentu ochrony przyrody, obecnie 9 na 10 piskląt wykluwających się w środowisku naturalnym pada ich ofiarą już w pierwszym roku życia. Nowa Zelandia prowadzi programy ochronne polegające na monitorowaniu liczebności gatunku, ograniczeniu liczebności zagrażających mu drapieżników, ponadto zabiera się jaja, inkubuje je, a na wolność wypuszcza się odchowane osobniki, zdolne stawić czoła drapieżnikom[4].
Remove ads
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads