Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Krzysztof Głowacki (bokser)
polski bokser Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Krzysztof Henryk Głowacki (ur. 31 lipca 1986 w Wałczu) – polski bokser[1], były dwukrotny mistrz świata World Boxing Organization w wadze junior ciężkiej (do 200 funtów). Były młodzieżowy mistrz Polski oraz medalista mistrzostw Polski seniorów w kategorii super ciężkiej[2]. Od 2023 roku zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA), wcześniej walczący dla KSW[3][4], a od 2025 roku związany z Babilon MMA[5].
Remove ads
Kariera bokserska
Podsumowanie
Perspektywa
Amatorstwo
Krzysztof Głowacki na amatorskim ringu stoczył 125 walk, z czego 102 wygrał, 20 przegrał i 3 zremisował. W latach 2003, 2004 i 2005 zdobywał złoty medal w młodzieżowych mistrzostwach Polski w boksie amatorskim. W 2007 roku został wicemistrzem Polski seniorów w kategorii super ciężkiej, a rok później zdobył brązowy medal. W latach 2006–2008 był zawodnikiem kadry olimpijskiej[2].
Początki na zawodowym ringu i droga na szczyt
Głowacki zadebiutował na zawodowym ringu podczas gali boksu zawodowego, która odbyła się w hotelu "U Pietrzaków" w podwarszawskiej Zielonce. Po sześciu rundach, pokonał na punkty rodaka Mariusza Radziszewskiego[6].
7 listopada 2008 na gali w swojej trzeciej walce zmierzył się z Polakiem Dariuszem Ballą. Odbyła się ona w kopalni soli w Wieliczce. Głowacki wygrał przez techniczny nokaut w drugiej rundzie. Było to jego pierwsze zwycięstwo przed czasem[7].
Swój pierwszy pas na zawodowym ringu zdobył 20 września 2009. Głowacki zdobył wówczas wakujący pas International mało znaczącej w świecie boksu organizacji BBU, pokonując po sześciu rundach Łukasza Rusiewicza[8][9].
20 grudnia 2009 w 3 rundzie pokonał przez techniczny nokaut, byłego rywala Tomasza Adamka, Josipa Jalusicia[10].
2 kwietnia 2011 Głowacki stoczył pierwszą walkę po operacji łokcia z Levanem Jomardashvilim. Po trzeciej rundzie Gruzin został poddany przez narożnik[11].
Swój drugi pas w karierze zdobył 18 sierpnia 2011. Głowacki zwyciężył wówczas w walce z Czechem Romanem Kracikiem[12]. Stawką pojedynku był wakujący pas Międzynarodowego Mistrza Polski. Polak pokonał Czecha przez nokaut techniczny w dziewiątej rundzie.
17 marca 2012 Krzysztof Głowacki pokonał po sześciu rundach jednogłośnie na punkty Ismaila Abdoula[13].
18 sierpnia 2012 Głowacki pokonał w szóstej rundzie przez techniczny nokaut Meksykanina Felipe Romero. Była to pierwsza obrona tytułu Międzynarodowego Mistrza Polski w kategorii junior ciężkiej. Stawką pojedynku był także wakujący pas WBO Inter-Continental[14].
17 listopada 2012 Głowacki po raz pierwszy obronił pas WBO Inter-Continental. Na gali w warszawskim Hilton Warsaw Hotel and Convention Centre pokonał przez nokaut w jedenastej rundzie Brytyjczyka Matty’ego Askina[15].
Po walce z Askinem Głowacki stoczył dwie walki rankingowe na krótszych, ośmiorundowych dystansach. Pierwszym rywalem Głowackiego był bokser pochodzący z Gabonu, Taylor Mabika. Polak zmierzył się z nim 20 kwietnia 2013 na gali odbywającej się w rzeszowskiej hali Podpromie[16]. Walka zakończyła się jednogłośnym zwycięstwem na punkty Głowackiego w stosunku 78:73, 80:72 i 78:73[17]. Drugim rywalem Główki był Jamajczyk Richard Hall, były mistrz świata federacji WBA w wadze półciężkiej[18]. 19 października 2013 na gali zorganizowanej w kopalni soli Wieliczka, Głowacki pokonał po trzech rundach przez techniczny nokaut Jamajczyka[19].
14 grudnia 2013 Głowacki po raz drugi obronił pas WBO Inter-Continental. Na gali w rodzinnym Wałczu pokonał przez techniczny nokaut w dziewiątej rundzie Niemca Varola Vekiloglu[20].
28 czerwca 2014 w Rzeszowie pokonał jednogłośnie na punkty (80:74, 79:74 i 80:72) Belga Ismaila Abdoula (54-28-2), w rewanżowym ośmiorundowym pojedynku[21].
18 października 2014 po raz trzeci obronił pas WBO Inter-Continental. W walce wieczoru na gali zorganizowanej Nowym Dworze Mazowieckim pokonał przez techniczny nokaut w piątej rundzie Francuza Thierry’ego Karla[22].
31 stycznia 2015 na gali Wojak Boxing Night w Toruniu Głowacki zmierzył się z Albańczykiem Nurim Seferim (36-6-0) w eliminatorze do tytułu mistrza świata federacji WBO[23]. Po dwunastu rundach wygrywając jednogłośnie na punkty 118:110, 118:110 i 120:108[24].
Zdobycie tytułu mistrza świata WBO i jego utrata
14 sierpnia 2015 na gali w Prudential Center w Newark pokonał przez nokaut w jedenastej rundzie broniącego pasa po raz czternasty Marco Hucka i zdobył pas mistrza świata federacji WBO[25]. Polak w szóstej rundzie leżał na macie, podniósł się i przetrwał ją. Podjął dalszą walkę, nie ustępując prowadzącemu nieznacznie na punkty niemieckiemu mistrzowi, i znokautował go w jedenastej rundzie. Głowacki przegrywał u wszystkich sędziów (u jednego jednym punktem, a u dwóch pozostałych trzema).
Pierwszą walkę w obronie tytułu stoczył 16 kwietnia 2016 na nowojorskim Brooklynie. Jego rywalem był Amerykanin Steve Cunningham (28-7-1, 13 KO), który w przeszłości był dwukrotnie mistrzem świata federacji IBF w wadze junior ciężkiej[26]. Polak wygrał pojedynek jednogłośnie na punkty 116:108 i dwukrotnie 115:109. Ponadto Cunningham w przeciągu walki aż cztery razy padał na deski (dwa razy w drugiej rundzie oraz po jednym razie w dziesiątej i dwunastej rundzie)[27].
W drugiej obronie tytułu zmierzył się z Ołeksandrem Usykiem[28]. Walka odbyła się 17 września 2016 podczas gali w gdańskiej Ergo Arenie. Głowacki przegrał z Ukraińcem jednogłośnie na punkty (119:109 i dwukrotnie 117:111). Podczas walki Ukrainiec nie tylko wyprowadził więcej ciosów, ale też większość jego ciosów doszła celu, zaś dzięki przewadze szybkości był w walce nieuchwytnym celem dla Polaka[29].
24 czerwca 2017 stoczył pojedynek na gali Polsat Boxing Night z Hiznim Altunkayą (29-0, 17 KO)[30]. Głowacki wygrał to starcie przez RTD w 5 rundzie[31].
30 września 2017 w Rydze, jako rezerwowy w turnieju World Boxing Super Series pokonał przez nokaut techniczny w piątej rundzie Włocha Leonardo Damiana Bruzzese (18-4, 6 KO)[32].
10 lutego 2018 w Nysie pokonał jednogłośnie na punkty (77-74 x3) Ukraińca Siergieja Radczenkę (6-0, 1 KO)[33].
12 maja 2018 na gali KnockOut Boxing Night 1 w Wałczu znokautował w pierwszej rundzie Kolumbijczyka Santandera Silgado (28-5, 22 KO)[34].
Turniej World Boxing Super Series
29 sierpnia 2018 ogłoszono, że Głowacki weźmie udział w drugim sezonie prestiżowego turnieju World Boxing Super Series[35]. Jego rywalem w ćwierćfinale tej imprezy został ogłoszony Maksim Własow (42-3, 25 KO). Do walki doszło 10 listopada 2018 w Chicago. Polak wygrał jednogłośnie na punkty (118:110, 117:110 i 115:112) awansując w ten sposób do półfinału turnieju i zdobywając pas tymczasowego mistrza świata organizacji WBO[36]. Pas ten został zamieniony na pełnoprawny tytuł po przejściu Ołeksandra Usyka do wagi ciężkiej.
15 czerwca 2019 w Rydze przegrał przez techniczny nokaut w trzeciej rundzie z Łotyszem Mairisem Briedisem (26-1, 19 KO) ponownie stracił pas mistrza świata WBO w wadze junior ciężkiej i tym samym został wyeliminowany z turnieju[37]. Pojedynek wzbudził wiele kontrowersji - Głowacki w drugiej rundzie, w ferworze walki, nieprzepisowo uderzył Briedisa w tył głowy, a ten, w ramach odwetu, wymierzył mu prosto w szczękę cios łokciem. Następnie sędzia ringowy Robert Byrd nie usłyszał gongu oznamiającego koniec drugiego starcia i pozwolił, by Polak przyjął kilka kolejnych mocnych ciosów. W międzyczasie na ringu pojawili się też sekundanci Łotysza, co jest jednoznacznie zabronione przez przepisy. Po walce obóz Głowackiego zadeklarował oprotestowanie przebiegu walki i chęć zmienienia jej rezultatu na nieodbytą[38].
Kolejne walki
20 marca 2021 w londyńskiej Wembley Arena, w walce o wakujący tytuł mistrza świata wagi junior ciężkiej federacji WBO przegrał przez nokaut w szóstej rundzie z Lawrence Okolie (16-0, 13 KO)[39][40].
21 stycznia 2023 w Manchester Arena, w Manchesterze przegrał przez TKO w 4. rundzie walkę z Richardem Riakporhe (16-0, 12 KO). Sędzia ringowy poddał Polaka na stojąco, gdy ten nie odpowiedział na kilka kolejnych ciosów przeciwnika[41].
Koniec kariery bokserskiej i informacja o dopingu
W grudniu 2023 roku, Głowacki ogłosił, że definitywnie kończy zawodową karierę bokserską, na rzecz walk w mieszanych sztukach walki dla federacji KSW[42][43].
W styczniu 2024 roku, wyszły informacje o stosowaniu przez Głowackiego środku dopingującego w ostatnim pięściarskim starciu. Według brytyjskiej agencji antydopingowej UK Anti-Doping po walce z Richardem Riakporhe w organizmie Głowackiego wykryto tzw. boldenon (zabroniona substancja z grupy steroidów anaboliczno-androgennych). Już w kwietniu ubiegłego roku „Główka” został ukarany 4-letnim zawieszeniem[44]. Głowacki w odniesieniu do tej sytuacji napisał oświadczenie, w którym jasno nie przyznaje się do stosowania świadomie dopingu w ciągu całej kariery[45].
Remove ads
Pozycje w rankingach bokserskich
Głowacki po zwycięstwie z Marco Huckiem w rankingu BoxRec, awansował z czternastego na drugie miejsce[46], w rankingu Magazynu The Ring na trzecie miejsce[47]. W Serwis BoxingScene rankingu Polak w limicie kategorii cruiser zajmuje pierwsze miejsce. Wyprzedza go tylko uważany za championa Yoan Pablo Hernandez a w prestiżowym rankingu stacji ESPN został sklasyfikowany na trzecim miejscu[48]
Po zwycięstwie nad Steve’em Cunninghamem, Głowacki awansował na pierwsze miejsce w rankingu serwisu Boxrec.com wśród pięściarzy z kategorii junior ciężkiej, po porażce z Ołeksandrem Usykiem spadł na szóste miejsce w tymże rankingu.
Remove ads
Kariera MMA
Podsumowanie
Perspektywa
KSW
26 kwietnia 2023 organizacja Konfrontacja Sztuk Walki, ogłosiła zakontraktowanie Głowackiego na walki w formule mieszanych sztuk walki (pot. MMA). Jego debiut dla nowego pracodawcy odbył się 3 czerwca tego samego roku, podczas gali XTB KSW 83: Colosseum 2 na Stadionie PGE Narodowym w Warszawie[3]. Zmierzył się tam z Patrykiem Tołkaczewskim, którego znokautował po półtorej minuty rundy pierwszej niespodziewanym ciosem sierpowym z dołu, gdy jego rywal miał dosiad[49]. Dwa dni później federacja KSW nagrodziła Głowackiego dodatkowym bonusem pieniężnym za spektakularny nokaut na rywalu[50].
W sierpniu 2023 roku, został nominowany przez magazyn Fighters Only do prestiżowych nagród MMA, World MMA Awards w kategorii nokaut roku[51]. 28 marca 2024 podczas programu Koloseum – Magazyn sportów walki został oficjalnie wyróżniony statuetką Herakles w kategorii Nokaut Roku 2023 (na Patryku Tołkaczewskim)[52].
Drugą walkę MMA miał stoczyć nieco ponad rok później na gali KSW 95 w Olsztynie, mierząc się z utytułowanym kick-bokserem, Dawidem Kasperskim. Pojedynek zakontraktowano w kategorii półciężkiej[53]. Tuż przed zbliżającym się wydarzeniem doszło do zmian w karcie walk oraz ogłoszono, że starcie zostało przeniesione na jedną z kolejnych wydarzeń KSW[54]. Pod koniec lipca 2024 roku, organizacja KSW poinformowała kibiców, że do niedoszłej walki dojdzie 14 września na gali XTB KSW 98 w Lubinie[55]. Głowacki przegrał jednogłośnie na kartach punktowych[56].
8 marca 2025 podczas gali XTB KSW 104: Kuberski vs. Romanowski w Gorzowie Wielkopolskim miał zmierzyć się z Adamem Tomasikiem[57]. Ponad tydzień przed wydarzeniem ogłoszono, że Tomasik wycofał się z walki, a na jego miejsce wszedł Francuz, Jordan Nandor[58]. Starcie zakończyło się w 20 sekundzie, kiedy to Nandor nieumyślnie trafił palcem w oko Głowackiego[59]. Po walce przekazał, że będzie musiał przejść zabieg z użyciem lasera, gdyż faul rywala uszkodził mu siatkówkę[60].
10 sierpnia 2025 dyrektor sportowy KSW, Wojsław Rysiewski, ogłosił rozwiązanie kontraktu z Głowackim[4].
Babilon MMA
W sierpniu 2025 roku, podpisał kontrakt z organizacją Babilon MMA[5].
Remove ads
Lista zawodowych walk w boksie
Podsumowanie
Perspektywa
Legenda: TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD- niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty, RTD – techniczna decyzja sędziów
Remove ads
Lista zawodowych walk w MMA
Remove ads
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads