Leonard Stahl

Leonard Stahl (ur. 18 października 1866 w Podgórzu^[1], zm. 3 grudnia 1929 we Lwowie) – wiceprezydent Lwowa.

Leonard Stahl

Data i miejsce urodzenia	18 października 1866 Podgórze, Cesarstwo Austrii
Data i miejsce śmierci	3 grudnia 1929 Lwów, Polska
Edukacja	doktor
Odznaczenia

Życiorys

Kształcił się w C. K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie, gdzie w 1884 ukończył VIII klasę i zdał egzamin dojrzałości (w jego klasie byli m.in. Antoni Borzemski, Jan Rucker)^[2][3]. Uzyskał stopień naukowy doktora.

Jako radca prokuratorii skarbu we Lwowie został dyrektorem Towarzystwa Budowy Tanich Domów dla Urzędników we Lwowie^[4]. W czerwcu 1911 wybrany II wiceprezydentem Lwowa^[5]. Był członkiem Ligi Narodowej przed 1914^[6].

Podczas I wojny światowej po inwazji rosyjskiej 20 czerwca 1915 został przymusowo wywieziony przez władze rosyjskie do Kijowa w grupie zakładników^[7]. obrońca Lwowa w listopadzie 1918, ówczesny członek Komitetu Obywatelskiego i Polskiego Komitetu Narodowego we Lwowie^[8], został członkiem powołanego 23 listopada 1918 Tymczasowego Komitetu Rządzącego we Lwowie^[9]. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej w 1920, był członkiem prezydium Obywatelskiego Komitetu Wykonawczego Obrony Państwowej we Lwowie i przedstawicielem Obywatelskiego Komitetu Wykonawczego Obrony Państwa w Warszawie w 1920^[10]. Członek Rady Naczelnej Związku Ludowo-Narodowego. Członek Prezydium Rady Dzielnicowej Stronnictwa Narodowego. Prezes klubu Czarni Lwów w latach 1913-1924. Został członkiem komitetu pierwszej ogólnopolskiej Wystawy Budowlanej we Lwowie organizowanej we wrześniu 1926 podczas Targów Wschodnich^[11].

Ojciec Zdzisława Stahla. Jego pogrzeb był manifestacją ludności^[12]. Został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa^[13].

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)^[14]
• Krzyż Niepodległości – pośmiertnie (19 grudnia 1933, za pracę w dziele odzyskania niepodległości)^[15]
• Krzyż Walecznych – dwukrotnie (1922)^[16][17]