Mewa karaibska

Mewa karaibska^[5] (Leucophaeus atricilla) – gatunek ptaka z rodziny mewowatych (Laridae). Zamieszkuje Amerykę Północną, zimą także wybrzeża Ameryki Południowej. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Mewa karaibska

Leucophaeus atricilla[1]
(Linnaeus, 1758)
Szata godowa
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	siewkowe
Podrząd	mewowce
Rodzina	mewowate
Podrodzina	mewy
Rodzaj	Leucophaeus
Gatunek	mewa karaibska
Synonimy
Larus atricilla Linnaeus, 1758[2] Atricilla catesbaei Bonaparte, 1854[3] Atricilla megalopterus Bruch, 1855[3]
Podgatunki
L. atricilla megalopterus (Bruch, 1855) L. atricilla atricilla (Linnaeus, 1758)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]
najmniejszej troski
Zasięg występowania
obszary lęgowe      obszary nielęgowe      występuje przez cały rok

Morfologia

Wygląd

Smukła, długoskrzydła mewa. Ołowianoszary wierzch ciała, czarne końcówki skrzydeł, biały tułów, czarna głowa z białymi półksiężycami nad i pod okiem. Dziób czerwony, nogi ciemne. W upierzeniu zimowym głowa biała z szarymi plamkami, dziób czarny. Osobniki dorastające szare, ciemne z wierzchu, z brązowym płaszczem. Osobniki młode brązowe, o łuskowanym grzbiecie. We wszystkich szatach nieostatecznych biały ogon z czarnym paskiem na końcu.

Wymiary

Długość ciała 39–46 cm, rozpiętość skrzydeł 92–120 cm; masa ciała 203–371 g^[6].

Zasięg, środowisko

Słone mokradła, przybrzeżne zatoki, plaże, wybrzeża środkowo-wschodniej i południowej części Ameryki Północnej oraz Karaibów. Część populacji przed zimą migruje na południe, zimowiska rozciągają się po południowe Peru i północne wybrzeże Brazylii.

Sporadycznie zalatuje do Europy^[7]. Do Polski zalatuje wyjątkowo – stwierdzono ją tylko 2 razy – w 2007 i 2017 roku^[8].

Rozród

Jajo z kolekcji muzealnej

Mewy karaibskie gniazdują w koloniach liczących do 25 tysięcy par. Gniazdo na piasku, skałach, martwej roślinności lub ukryte wśród liści niskich roślin. Jest ono zbudowane z traw i roślinności słonych bagien. W zniesieniu 2–4 jaja. Ich inkubacja trwa 22–27 dni. Pisklęta mogą opuścić gniazdo już po pierwszym dniu od wyklucia, ale zwykle pozostają w nim przez kilka dni. W pełni opierzone staja się po około 35 dniach^[9].

Status i ochrona

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje mewę karaibską za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Globalny trend liczebności uznawany jest za wzrostowy, choć u niektórych populacji nie jest on znany^[4].

W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej^[10].

Podgatunki

Wyróżnia się dwa podgatunki L. atricilla^[11][12]:

• L. a. megalopterus (Bruch, 1855) – wybrzeża południowo-wschodniej Kanady, wschodnich, południowych i skrajnie południowo-zachodnich USA do wschodniej Ameryki Centralnej; zimuje na południe po południowe Peru.
• L. a. atricilla (Linnaeus, 1758) – Indie Zachodnie do wysp u północnych wybrzeży Wenezueli; zimuje na południe po północne wybrzeże Brazylii.

Zobacz też

• ptaki Polski