Prezydencja Rady Unii Europejskiej

Prezydencja Rady Unii Europejskiej – okres, w którym dane państwo członkowskie przewodniczy posiedzeniom Rady Unii Europejskiej. Reprezentuje także Radę na arenie międzynarodowej. System ten, zapoczątkowany jeszcze w ramach Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej, kontynuowany był także po ogłoszeniu powstania Unii Europejskiej w 1993 i utrzymał się po uzyskaniu przez UE podmiotowości prawnej w 2009 roku.

Opis prezydencji

Prezydencja jest pełniona przez okres półroczny, rotacyjnie przez wszystkich członków Unii Europejskiej w ustalonej wcześniej kolejności. Dawniej przedstawiciel kraju aktualnie sprawującego prezydencję był automatycznie przewodniczącym Rady Europejskiej i reprezentował Radę na arenie międzynarodowej.

Na mocy przyjętego w 2009 roku traktatu lizbońskiego, prezydencja ma już jednak w znacznej mierze znaczenie honorowe. Od 1 stycznia 2010 w Unii istnieje bowiem stanowisko stałego przewodniczącego Rady Europejskiej (zwanego popularnie prezydentem UE), wybieranego przez przedstawicieli wszystkich krajów związkowych na 2,5-letnią kadencję. Na zmniejszenie roli prezydencji wpływ ma także znaczące umocnienie roli wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, który przejął, przysługujące dotychczas przywódcy kraju pełniącego prezydencję, prawo reprezentowania UE na arenie międzynarodowej oraz problemy wynikające z dużej liczby krajów członkowskich.

Państwa sprawujące prezydencję

Polska 2025

Logotyp belgijskiej prezydencji (2024)

Hiszpania 2023

Szwecja 2023

Czechy 2022

Francja 2022

Słowenia 2021

Portugalia 2021

Niemcy 2020

Chorwacja 2020

Finlandia 2019

Rumunia 2019

Austria 2018

Bułgaria 2018

Estonia 2017

Malta 2017

Słowacja 2016

Holandia 2016

Luksemburg 2015

Łotwa 2015

Włochy 2014

Grecja 2014

Litwa 2013

Polska 2011

Węgry 2011

Belgia 2010

Hiszpania 2010

Szwecja 2009

Czechy 2009

Francja 2008

Niemcy 2007

Austria 2006

Holandia 2004

Austria 1998

Hiszpania 1995

Cykl	Rok	Państwo sprawujące prezydencję	Przedstawiciel państwa w RE	Minister spraw zagranicznych
1	1958	Belgia	Achille Van Acker (od 26 VI) Gaston Eyskens	Victor Larock
		Niemcy Zachodnie	Konrad Adenauer	Siegfried Balke
	1959	Francja	Charles de Gaulle	Maurice Couve de Murville
		Włochy	Antonio Segni	Giuseppe Pella
	1960	Luksemburg	Pierre Werner	Eugène Schaus
		Holandia	Jan de Quay	Joseph Luns
2	1961	Belgia	Gaston Eyskens (od 25 IV) Théo Lefèvre	Paul-Henri Spaak
		Niemcy Zachodnie	Konrad Adenauer	Gerhard Schröder
	1962	Francja	Charles de Gaulle	Maurice Couve de Murville
		Włochy	Amintore Fanfani	Emilio Colombo
	1963	Luksemburg	Pierre Werner	Eugène Schaus
		Holandia	Jan de Quay (od 24 VII) Victor Marijnen	Joseph Luns
3	1964	Belgia	Théo Lefèvre	Hendrik Fayat
		Niemcy Zachodnie	Ludwig Erhard	Gerhard Schröder
	1965	Francja	Charles de Gaulle	Maurice Couve de Murville
		Włochy	Aldo Moro	Amintore Fanfani
	1966	Luksemburg	Pierre Werner	Pierre Werner
		Holandia	Jo Cals (od 22 XI) Jelle Zijlstra	Barend Biesheuvel
4	1967	Belgia	Paul Vanden Boeynants	Renaat Van Elslande
		Niemcy Zachodnie	Kurt Georg Kiesinger	Willy Brandt
	1968	Francja	Charles de Gaulle	Maurice Couve de Murville
		Włochy	Giovanni Leone (od 12 XII) Mariano Rumor	Giuseppe Medici
	1969	Luksemburg	Pierre Werner	Pierre Grégoire
		Holandia	Piet de Jong	Joseph Luns
5	1970	Belgia	Gaston Eyskens	Pierre Harmel
		Niemcy Zachodnie	Willy Brandt	Walter Scheel
	1971	Francja	Georges Pompidou	Maurice Schumann
		Włochy	Emilio Colombo	Aldo Moro
	1972	Luksemburg	Pierre Werner	Gaston Thorn
		Holandia	Barend Biesheuvel	Norbert Schmelzer
6	1973	Belgia	Gaston Eyskens (od 26 I) Edmond Leburton	Pierre Harmel
		Dania	Anker Jørgensen (od 19 XII) Poul Hartling	Ivar Nørgaard
	1974	Niemcy Zachodnie	Willy Brandt (7-16 V) Walter Scheel (od 16 V) Helmut Schmidt	Walter Scheel
		Francja	Valéry Giscard d’Estaing	Jean Sauvagnargues
	1975	Irlandia	Liam Cosgrave	Garret FitzGerald
		Włochy	Aldo Moro	Mariano Rumor
	1976	Luksemburg	Gaston Thorn	Gaston Thorn
		Holandia	Joop den Uyl	Max van der Stoel
	1977	Wielka Brytania	James Callaghan	Anthony Crosland, następnie David Owen
7		Belgia	Leo Tindemans	Henri Simonet
	1978	Dania	Anker Jørgensen	Knud Børge Andersen
		Niemcy Zachodnie	Helmut Schmidt	Hans-Dietrich Genscher
	1979	Francja	Valéry Giscard d’Estaing	Jean François-Poncet
		Irlandia	Jack Lynch (od 11 XII) Charles Haughey	Michael O’Kennedy
	1980	Włochy	Francesco Cossiga	Attilio Ruffini
		Luksemburg	Pierre Werner	Colette Flesch
	1981	Holandia	Dries van Agt	Chris van der Klaauw
		Wielka Brytania	Margaret Thatcher	Peter Carrington
8	1982	Belgia	Wilfried Martens	Leo Tindemans
		Dania	Anker Jørgensen (od 10 IX) Poul Schlüter	Uffe Ellemann-Jensen
	1983	Niemcy Zachodnie	Helmut Kohl	Hans-Dietrich Genscher
		Grecja	Andreas Papandreou	Grigoris Varfis
	1984	Francja	François Mitterrand	Roland Dumas
		Irlandia	Garret FitzGerald	Peter Barry
	1985	Włochy	Bettino Craxi	Giulio Andreotti
		Luksemburg	Jacques Santer	Jacques Poos
	1986	Holandia	Ruud Lubbers	Hans van den Broek
		Wielka Brytania	Margaret Thatcher	Geoffrey Howe
9	1987	Belgia	Wilfried Martens	Leo Tindemans
		Dania	Poul Schlüter	Uffe Ellemann-Jensen
	1988	Niemcy Zachodnie	Helmut Kohl	Hans-Dietrich Genscher
		Grecja	Andreas Papandreou	Teodoros Pangalos
	1989	Hiszpania	Felipe González	Francisco Fernández Ordóñez
		Francja	François Mitterrand	Roland Dumas
	1990	Irlandia	Charles Haughey	Gerry Collins
		Włochy	Giulio Andreotti	Gianni De Michelis
	1991	Luksemburg	Jacques Santer	Jacques Poos
		Holandia	Ruud Lubbers	Hans van den Broek
	1992	Portugalia	Aníbal Cavaco Silva	João de Deus Pinheiro
		Wielka Brytania	John Major	Douglas Hurd
10	1993	Dania	Poul Schlüter (od 25 I) Poul Nyrup Rasmussen	Poul Nyrup Rasmussen
		Belgia	Jean-Luc Dehaene	Willy Claes
	1994	Grecja	Andreas Papandreou	Karolos Papoulias
		Niemcy	Helmut Kohl	Klaus Kinkel
	1995	Francja	François Mitterrand (od 17 V) Jacques Chirac	Alain Juppé (od 18 V) Hervé de Charette
		Hiszpania	Felipe González	Javier Solana
	1996	Włochy	Lamberto Dini (od 17 V) Romano Prodi	Susanna Agnelli (od 17 V) Lamberto Dini
		Irlandia	John Bruton	Dick Spring
	1997	Holandia	Wim Kok	Hans van Mierlo
		Luksemburg	Jean-Claude Juncker	Jacques Poos
	1998	Wielka Brytania	Tony Blair	Robin Cook
11		Austria	Viktor Klima	Wolfgang Schüssel
	1999	Niemcy	Gerhard Schröder	Joschka Fischer
		Finlandia	Paavo Lipponen	Tarja Halonen
	2000	Portugalia	António Guterres	Jaime Gama
		Francja	Lionel Jospin	Hubert Védrine
	2001	Szwecja	Göran Persson	Anna Lindh
		Belgia	Guy Verhofstadt	Louis Michel
	2002	Hiszpania	José María Aznar López	Josep Piqué
		Dania	Anders Fogh Rasmussen	Per Stig Møller
	2003	Grecja	Kostas Simitis	Jorgos Papandreu
		Włochy	Silvio Berlusconi	Franco Frattini
	2004	Irlandia	Bertie Ahern	Brian Cowen
		Holandia	Jan Peter Balkenende	Bernard Bot
	2005	Luksemburg	Jean-Claude Juncker	Jean Asselborn
		Wielka Brytania	Tony Blair	Jack Straw
12	2006	Austria	Wolfgang Schüssel	Ursula Plassnik
		Finlandia	Matti Vanhanen	Erkki Tuomioja
	2007	Niemcy	Angela Merkel	Frank-Walter Steinmeier
		Portugalia	José Sócrates	Luís Amado
	2008	Słowenia	Janez Janša	Dimitrij Rupel
		Francja	Nicolas Sarkozy	Bernard Kouchner
	2009	Czechy	Mirek Topolánek (od 8 V) Jan Fischer	Karel Schwarzenberg (od 8 V) Jan Kohout
		Szwecja	Fredrik Reinfeldt	Carl Bildt
	2010	Hiszpania	José Luis Rodríguez Zapatero	Miguel Ángel Moratinos
		Belgia	Yves Leterme	Steven Vanackere
	2011	Węgry	Viktor Orbán	János Martonyi
		Polska	Donald Tusk	Radosław Sikorski
	2012	Dania	Helle Thorning-Schmidt	Villy Søvndal
		Cypr	Dimitris Christofias	Markos Kiprianu
	2013	Irlandia	Enda Kenny	Eamon Gilmore
		Litwa	Dalia Grybauskaitė	Linas Linkevičius
	2014	Grecja	Andonis Samaras	Dora Bakojani
		Włochy	Matteo Renzi	Federica Mogherini (od 31 X) Paolo Gentiloni
	2015	Łotwa	Laimdota Straujuma	Edgars Rinkēvičs
		Luksemburg	Xavier Bettel	Jean Asselborn
	2016	Holandia	Mark Rutte	Bert Koenders
		Słowacja	Robert Fico	Miroslav Lajčák
	2017	Malta	Joseph Muscat	George William Vella (od 9 VI) Carmelo Abela
		Estonia	Jüri Ratas	Sven Mikser
13	2018	Bułgaria	Bojko Borisow	Ekaterina Zachariewa
		Austria	Sebastian Kurz	Karin Kneissl
	2019	Rumunia	Klaus Iohannis	Teodor Meleșcanu
		Finlandia	Antti Rinne (od 10 XII) Sanna Marin	Pekka Haavisto
	2020	Chorwacja	Andrej Plenković	Gordan Grlić Radman
		Niemcy	Angela Merkel	Heiko Maas
	2021	Portugalia	António Costa	Augusto Santos Silva
		Słowenia	Janez Janša	Anže Logar
	2022	Francja	Emmanuel Macron	Jean-Yves Le Drian (od 20 V) Catherine Colonna
		Czechy	Petr Fiala	Jan Lipavský
	2023	Szwecja	Ulf Kristersson	Tobias Billström
		Hiszpania	Pedro Sanchez	José Manuel Albares
	2024	Belgia	Alexander De Croo	Hadja Lahbib
		Węgry	Viktor Orbán	Péter Szijjártó
	2025	Polska	Donald Tusk	Radosław Sikorski
		Dania	Mette Frederiksen	Lars Løkke Rasmussen
	2026	Cypr	–	–
		Irlandia	–	–
	2027	Litwa	–	–
		Grecja	–	–
	2028	Włochy	–	–
		Łotwa	–	–
	2029	Luksemburg	–	–
		Holandia	–	–
	2030	Słowacja	–	–
		Malta	–	–
	2031	Estonia	–	–
14		Bułgaria	–	–
	2032	Austria	–	–
		Rumunia	–	–
	2033	Finlandia	–	–
		Chorwacja	–	–
	2034	Niemcy	–	–
		Portugalia	–	–

Państwa, które zrezygnowały z przewodnictwa Unii Europejskiej

• Wielka Brytania^[a] – było planowane na II poł. 2017

Liczba sprawowanych prezydencji

Państwo	Przystąpienie do EWG / UE	1958–1960	1961–1970	1971–1980	1981–1990	1991–2000	2001–2010	2011–2020	2021–2030	Razem
Niemcy	1957	1	4	2	2	2	1	1	0	13
Francja	1957	1	3	3	2	1	2	0	1	13
Włochy	1957	1	3	3	2	1	1	1	0	12
Luksemburg	1957	1	3	3	1	2	1	1	0	12
Holandia	1957	1	3	2	2	2	1	1	0	12
Belgia	1957	1	4	2	2	1	1	0	1	12
Dania	1973	–	–	2	2	1	1	1	0	7
Irlandia	1973	–	–	2	2	1	1	1	0	7
Grecja	1981	–	–	–	2	1	1	1	0	6
Wielka Brytania	1973	–	–	0	2	2	1	0	0	5
Hiszpania	1986	–	–	–	1	1	2	0	1	5
Portugalia	1986	–	–	–	0	2	1	0	1	4
Austria	1995	–	–	–	–	1	1	1	0	3
Finlandia	1995	–	–	–	–	1	1	1	0	3
Szwecja	1995	–	–	–	–	0	2	0	1	3
Czechy	2004	–	–	–	–	–	1	0	1	2
Węgry	2004	–	–	–	–	–	0	1	1	2
Polska	2004	–	–	–	–	–	0	1	1	2
Słowenia	2004	–	–	–	–	–	1	0	0	1
Cypr	2004	–	–	–	–	–	0	1	0	1
Litwa	2004	–	–	–	–	–	0	1	0	1
Łotwa	2004	–	–	–	–	–	0	1	0	1
Słowacja	2004	–	–	–	–	–	0	1	0	1
Malta	2004	–	–	–	–	–	0	1	0	1
Estonia	2004	–	–	–	–	–	0	1	0	1
Bułgaria	2007	–	–	–	–	–	0	1	0	1
Rumunia	2007	–	–	–	–	–	0	1	0	1
Chorwacja	2013	–	–	–	–	–	–	1	0	1

Uwagi

1. W czerwcu 2016 Parlament Europejski wezwał Radę Unii Europejskiej do anulowania przewodnictwa Wielkiej Brytanii zaplanowanego na 2017^[1].