Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Romuald Paczuski
polski oficer, ofiara zbrodni katyńskiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Romuald Paczuski (ur. 22 stycznia 1889 w Warszawie, zm. między 20 a 22 kwietnia 1940 w Katyniu) – kapitan intendent Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych, ofiara zbrodni katyńskiej[1].
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Był synem Józefa i Karoliny z Goryszewskich[2]. Uczestnik I wojny światowej. Żołnierz III Korpusu Polskiego w Rosji. 1 lutego 1919 został przeniesiony z etatów oficerów artylerii na etat oficerów prowiantowych z przydziałem do Zarządu Kwaterunkowego w Rembertowie[3]. 19 stycznia 1921 został zatwierdzony w stopniu porucznika artylerii z dniem 1 kwietnia 1920 z grupy „byłych Korpusów Wschodnich i armii rosyjskiej”[4]. W 1923 jako oficer nadetatowy Okręgowego Zakładu Gospodarczego nr I w stopniu porucznika administracji, dział gospodarczy ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 119 lokatą służył w Departamencie VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych[5]. 2 kwietnia 1924 awansował do stopnia kapitana administracji ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 105 lokatą, jego przydział służbowy pozostał bez zmian[6]. We wrześniu 1926 został przydzielony do Komisji Gospodarczej MSWojsk[7][8]. Od 1928 płatnik w Kwaterze Głównej MSWojsk.[9][10]. Z dniem 15 sierpnia 1933 roku został przeniesiony do korpusu oficerów intendentów[11]. Z dniem 30 listopada 1933 został przeniesiony w stan spoczynku z równoczesnym przeniesieniem ewidencyjnym do Departamentu Intendentury MSWojsk.[12] W 1934 pozostawał w ewidencji PKU Warszawa Miasto III[13].
Po agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 dostał się do niewoli radzieckiej. Według stanu z kwietnia 1940 był jeńcem obozu w Kozielsku[14]. Między 19 a 21 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego[14] – lista wywózkowa 035/4[2] pozycja 57, nr akt 2209[15] z 16 kwietnia 1940[14]. Został zamordowany między 20 a 22 kwietnia 1940 w Katyniu[14] przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Ofiary tej zbrodni grzebano w bezimiennych mogiłach zbiorowych, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[16][17]. W miejscu tym prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne[18][19]. W 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji nadzorowanych przez Niemców[20] pod numerem 596[21][22][14][2] (raport dzienny z 25 kwietnia 1943)[14]. Figuruje liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 0596[23]. Przy szczątkach w mundurze kapitana znaleziono kilka wizytówek[24][23][25]. Znajduje się na liście ofiar opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 89.
Był żonaty z Franciszką z Kaczmarczyków[2].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[26]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Remove ads
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych[5][2]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 19 marca 1931 „za zasługi na polu administracji wojska”[27]
- Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertnie 1 stycznia 1986[28]
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads